مصطفی مستور به آمدن اسمش در فهرست "نویسندگان متعهد و ارزشی" واکنش نشان داد و گفت: من اصولا به معنای متعارف و رایج آقایان، هرگز نویسنده‌ای "ارزشی و متعهد" نبوده‌ام و نیستم.
این نویسنده در یادداشتی که در اختیار ایسنا گذاشته، نوشته است: «در اخبار خواندم که نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور با هدف "تجلیل از اهالی قلم متعهد و برجسته" در طرحی موسوم به "چهل قلم"، بدون اطلاع و هماهنگی با من، اسم بنده را به عنوان یکی از چهل نویسنده "متعهد و ارزشی" که قرار است در ایام برگزاری چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی تقدیر شوند، قرار داده است. به اطلاع این نهاد و کسانی که این خبر را خوانده‌اند یا خواهند خواند، می‌رسانم که من اصولا به معنای متعارف و رایج آقایان، هرگز نویسنده‌ای "ارزشی و متعهد" نبوده‌ام و نیستم. "ارزش" و "تعهد" معیارهایی نیستند که گروهی براساس باورهای خود آن‌ها را تعریف کنند و بعد مدال‌هایی از جنس‌شان بسازند و تصمیم بگیرند این مدال‌ها را به گردن دیگران بیندازند. در باور من، بسیاری از نویسندگان ما، که البته نامشان در این فهرست چهل‌نفره نیست، جزء نویسندگان متعهد و ارزشی هستند: متعهد به انسان و ارزش‌های انسانی.
مشفقانه به نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و البته به بقیه نهادهای عمومی و خصوصی دیگر، توصیه می‌کنم نویسندگان، و اصولا آدم‌ها را، براساس "ارزش و تعهد" تقسیم‌بندی نکنند؛ به‌خصوص در حوزه ادبیات که "ارزش و تعهد" هرگز معنای روشنی نداشته و ندارد.»
«روی ماه خداوند را ببوس»، «چند روایت معتبر» ، «استخوان خوک و دست‌های جذامی»، «حکایت عشقی بی‌قاف، بی‌شین، بی‌نقطه»، «عشق روی پیاده‌رو»، «من دانای کل هستم»، «من گنجشک نیستم»، «تهران در بعد از ظهر»، «سه گزارش کوتاه درباره نوید و نگار»، «رساله‌ای درباره نادر فارابی»، «بهترین شکل ممکن»، «زیر نور کم» و «عشق و چیزهای دیگر» از آثار داستانی مصطفی مستور هستند.