عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - در تاریخ موسیقی ما بارها آهنگ یا قطعه موسیقی داشته ایم که فارغ از هر گونه دسته‌بندی تمام ایرانیان آنرا متعلق به خود و خود را متعلق به آن می‌دانند مانند: سرود " ای ایران" با صدای غلامحسین بنان و شعر حسین گلاب، ساخته روح الله خالقی یا قطعه "سپیده" با صدای محمد رضا شجریان و شعر هوشنگ ابتهاج، ساخته محمد رضا لطفی.
روز گذشته در برنامه «آسیا دو هزار و نوزده» در حمایت از تیم ملی فوتبال ایران قطعه «ایران» اثر مشترک بهنام بانی و ایمان ابراهیمی پخش شد که به نسبت سالهای گذشته و سرودهای از این دست در حمایت از تیم ملی به مراتب قابل قبول‌تر بود.
از ویژگی‌های آن تلفیق مناسب شعر و فضای ریتمیک قطعه با حال و هوایی حماسی و شاد و استفاده درست از 2 خواننده با جنس صدای نزدیک به هم اما قابل تفکیک است.
خوانندگان هم اعلام کردند این آهنگ را به سفارش شبکه 3 ساخته‌اند و از 3 ماه پیش که سفارش داده شده تا به دیروز که از آن رونمایی شد مشغول آماده سازی آن بوده‌اند.
برخلاف معمول بدون هیچ جار و جنجال یا تبلیغات و شو آف خاصی خوانندگان در برنامه «آسیا دو هزار و نوزده» حضور پیدا کرده و آهنگ جدید خود را اجرا کردند. شاید بتوان دلیل موفقیت و دلنشینی این قطعه را همین دور بودن از حواشی و قصد و غرض‌های تبلیغاتی و ... دانست.
در سالهای گذشته همواره سرودهای حمایتی که برای تیم ملی ساخته شده با انواع و اقسام مشکلات و حاشیه‌ها از ناهمخوانی اثر با موضوع گرفته تا غیر قابل پخش بودن همراه بوده است.
در جام جهانی 2018 برای سرود تیم ملی قطعه "11 ستاره" به خوانندگی سالار عقیلی ارائه شد که آنهم از همان ابتدا با حاشیه همراه بود و استقبالی از آن نشد. آهنگ هم از تلویزیون یا رادیو پخش نشد!
آهنگساز با تجربه ای چون نادر مشایخی اظهار کرد: «موسیقی سرود تیم ملی برای فوتبال بسیار ضعیف است و حیف صدای سالار عقیلی که برای چنین کاری بخواند.»
ریتم و ملودی 11 ستاره لخت و بی‌ربط به یک فضای ورزشی بود به همین دلیل هم در صدا و سیما و هم میان مردم آهنگی که "جناب خان" برای تیم ملی در جام جهانی 2018 خوانده بود بیشتر مورد استقبال قرار گرفت.
طنز ماجرا اینجاست که بعد از برد ایران مقابل تیم مراکش ویدئوی شادی بازیکنان تیم ملی در رختکن، نشان می دهد که همگی هم‌صدا آهنگ "بچه ایرون" آرش - خواننده مقیم سوئد - را می خوانند که برای جام جهانی 2006 ساخته است.
اما در سال 2014 بیشترین حاشیه ها رقم خورد، احسان خواجه‌امیری با قطعه "دروازه‌های دنیا" با ترانه‌ای از روزبه بمانی به عنوان خواننده رسمی ایران در جام جهانی برزیل معرفی شد و پس از رونمایی از این قطعه، سیل انتقادات به سمت فدراسیون فوتبال و این خواننده روانه شد، و تنها خاطره ما از همین حاشیه‌هاست، از اعتراض به حضور روزبه بمانی گرفته تا شباهت حال و هوای قطعه به "عشق الهی".
در این میان، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز، سرود تیم ملی ایران در جام جهانی را و دور از انتظار خواند و کار احسان خواجه امیری را مورد انتقاداتی قرار داد و تلویزیون هم به دلیل روزبه بمانی آنرا پخش نکرد و مدام آهنگی از سیروان خسروی را تکرار کرد که سفارش برنامه بیست-چهارده بود!
هر دوره آهنگی ساخته می شود، آهنگی که زمان و هزینه برای آن صرف می‌شود ولی عاقبت نه کسی آنرا به یاد دارد و نه تاثیری گذاشته است و تا دلتان بخواهد با جنجال و حاشیه همراه است.
در حالی که این آهنگ‌های حمایت از تیم ملی باید یک وحدت و شادمانی ملی را به همراه داشته باشد.تا این آهنگ بهانه ای باشد برای هر کسی از هر جای این سرزمین که با شنیدن آن یا خواندن آن، در درونش احساس کند با همه اطرافیان، همکاران، همسایه‌ها، همشری‌ها و هم وطنان در یک تیم قرار دارد، تیم طرفدار موفقیت ایران.
زمان جام جهانی 2018 در یاداشتی اشاره کرده بودم: «سرودهای حمایت از تیم ملی: همیشه بدون کاربرد، پر حاشیه، غیر قابل پخش! » این بار برای قطعه «ایران» بهنام بانی و ایمان ابراهیمی می‌توان گفت: « کاربردی، جذاب، قابل پخش و البته بی‌حاشیه »