بروز بیماری های مرتبط با افزایش سن یکی از بخش های ناخوشایند دوران پیری محسوب می شود. فهرست مسائل سلامت مرتبط با افزایش سن گسترده بوده و از دیابت تا زوال عقل و مشکلات قلبی عروقی را در بر می گیرد. آب مروارید نیز یکی از بیماری های مرتبط با افزایش سن است که بر بینایی انسان تاثیر می گذارد.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "اکتیو بیت"، آب مروارید یکی از بیماری های شایع در دوران پیری محسوب می شود و خوشبختانه امروزه تشخیص و درمان آن بسیار راحت است.
آب مروارید شرایطی است که به تاری دید منجر می شود. در حالت عادی، انسان از دیدی شفاف برخوردار است، اما با افزایش سن، تخریب پروتئین هایی در چشم می تواند موجب افت قدرت بینایی و تاری دید انسان شود.
در بیشتر موارد، آب مروارید به آرامی و طی چند سال توسعه می یابد، از این رو، افراد بسیاری ممکن است حتی از ابتلا به این بیماری آگاه نباشند. در بسیاری از موارد، آب مروارید در بازه سنی 60 تا 80 سال رخ می دهد.
برخلاف باور عمومی، آب مروراید به واسطه کار کشیدن بیش از حد از چشم ها شکل نمی گیرد. شما به واسطه مطالعه بیش از حد، تماشای بیش از حد تلویزیون، استفاده طولانی مدت از رایانه یا دیر خوابیدن به آب مروارید مبتلا نمی شوید.
آب مروراید می تواند در نتیجه برخی انتخاب های سبک زندگی شکل بگیرد. سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل می توانند در بروز آب مروارید نقش داشته باشند. انتخاب های غذایی ضعیف نیز می توانند از دیگر عوامل اثرگذار باشند. همچنین، ابتلا به آب مروارید می تواند زمینه ژنتیکی داشته باشد. آسیب دیدگی های شدید چشم می توانند به آب مروارید منجر شوند. در نهایت، دیابت و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور فرابنفش (یا خورشید) می توانند در بروز آب مروارید نقش داشته باشند.
انواع مختلفی از آب مروراید وجود دارند. شایع‌ترین نوع با افزایش سن مرتبط است، و با ورود به به دهه شش و هفتم زندگی احتمال ابتلا به این شرایط نیز افزایش می یابد. آب مروارید تروماتیک نوع دیگری از این بیماری است، که در نتیجه یک آسیب دیدگی جدی چشم شکل می گیرد و بین ورزشکاران یا افراد فعال در مشاغلی که چشم ها در معرض خطر قرار دارند، بیشتر دیده می شود.
آب مروارید مادرزادی که نوزادان را در نخستین سال زندگی تحت تاثیر قرار می دهد، بسیار نادر است. آب مروارید ثانویه نیز یکی دیگر از انواع کمتر رایج این بیماری است که می تواند با داروها (به عنوان مثال، کورتیکواستروئیدها) یا یک بیماری، مانند دیابت در ارتباط باشد.
مشهودترین نشانه آب مروارید تاری دید است. دید انسان ممکن است به طور کلی تار شده یا نقاطی تار در آن ایجاد شوند. رنگ ها ممکن است با درخشش و جذابیت کمتر در مقایسه با گذشته به نظر برسند.
حساسیت به نور یکی دیگر از علائم آب مروارید است. همچنین، اگر فردی به طور مرتب مجبور به تغییر نمره عینک تجویزی خود شده و این کار کمکی به بهبود بینایی وی نمی کند، ممکن است به آب مروارید مبتلا شده باشد.
نخستین و بهترین رویکرد برای تشخیص آب مروارید مراجعه به چشم پزشک برای بررسی دقیق شرایط است. پزشک می تواند شرایط کره چشم را بررسی کرده و چگونگی تاثیرگذاری شرایط نوری مختلفی بر چشم و احتمال ابتلا به آب مروارید یا مشکلات چشمی دیگر را بررسی کند.
ذکر این نکته اهمیت دارد که تشخیص ابتلا به آب مروارید بدون معاینه و بررسی کامل چشم غیر ممکن است. از این رو، اگر طی روزها یا هفته های اخیر با اندکی تاری دید مواجه شده اید، دچار هراس و نگرانی نشوید.
از آنجایی که آب مروارید اغلب در افراد پیر ظاهر می شود و اغلب با سابقه خانوادگی مشکلات چشم مرتبط است، پیشگیری از آن می تواند بسیار دشوار باشد. با این وجود، برخی اقدامات پایه ایمنی چشم را می توانید مد نظر قرار دهید.
اگر قصد دارید مدت زمانی طولانی را خارج از خانه سپری کنید همواره از عینک آفتابی استفاده کنید. هنگام انجام ورزش یا کار در محیط های که احتمال آسیب دیدگی چشم ها زیاد است (به عنوان مثال، سایت های ساخت و ساز) با استفاده از لوازم ایمنی از چشم های خود محافظت کنید. از سیگار و الکل پرهیز کنید و به رژیم غذایی خود توجه داشته باشید، به ویژه اگر به دیابت مبتلا هستید.
در بیشتر موارد، انجام عمل جراحی برای تخلیه آب مروارید و جایگذاری عدسی مصنوعی ضروری است. پزشک نوع عدسی مناسب برای بیمار را پیش از انجام عمل جراحی انتخاب خواهد کرد.
خبر خوب این است که انجام عمل جراحی برای درمان آب مروارید می تواند به اصلاح مشکلات چشمی دیگر، مانند آستیگماتیسم نیز کمک کند. بر همین اساس، نیاز به استفاده از لنزهای اصلاح کننده کاهش می یابد، اگرچه شرایط از فردی به فرد دیگر متفاوت است. متاسفانه درمان دارویی موثر برای آب مروارید وجود ندارد.
اگر به آب مروارید مبتلا شده اید جای نگرانی نیست. عمل جراحی برای درمان این شرایط نه تنها نسبتا ساده است، بلکه می تواند به بهبود دید کلی شما نیز کمک کرده و نیاز به استفاده از عدسی های اصلاح کننده را کاهش دهد. عمل جراحی به طور معمول با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام می شود، از این رو، بیمار قادر خواهد بود پس از انجام عمل جراحی بدون بستری شدن به خانه باز گردد.