شنواره امسال در بخش خارج از مسابقه خود فیلمی دارد که یک دهه درباره‌اش حرف زده شد و به اختلافی طولانی میان بنیاد حفظ آثار امام خمینی (ره) و بهروز افخمی بدل شده بود.
به گزارش عصر ایران به نقل از خبرآنلاین، افخمی ایران نبود و در نهایت هم نسخه‌ای از فیلم که در جشنواره فجر و در بخش مسابقه اکران شد، از لحاظ ساختاری نتوانست نظر منتقدان را جلب کند. راش‌هایی که قرار بود مرحوم سیف‌الله داد مونتاژ کند و بعد در نبود افخمی و فوت کارگردان سرشناس، فیلم بازمانده به جشنواره فجر رفت اما کار پرهزینه افخمی نتوانست قصه مهمی را که روایت می کرد و کلی برایش هزینه شده بود در خور آن همه انرژی روایت کند.
افخمی متهم بود به عدم استفاده درست از بودجه و ساخت فیلمی سفارشی که نتوانسته داستان مهمش را هم درست روایت کند. همین بهانه‌ای بود تا در بخشی از حضور افخمی در کافه خبر با او درباره «فرزند صبح» حرف بزنیم.
وقتی از سفارشی سازی صحبت کردیم می خواستم به «فرزند صبح» برسیم. یک نگاه انتقادی به شما این است که هم در«روباه» و هم در «فرزند صبح»...
آخر کسانی که این حرف‌ها را می زنند اصلا فکر نمی کنند اول سریال «کوچک جنگلی» را برای تلویزیون ساختم و خودم آنجا مدیر بوده‌ام.
جسارتا بودجه را هدر دادید.
نه اتفاقا «فرزند صبح» فیلم خیلی خوبی شده و در جشنواره آن را می‌بینید.
دوباره امسال آن را به جشنواره می دهید؟
بله، امسال که ببینید حسابی تعجب می کنید.
الان فیلم را به جشنواره داده اید؟
نه الان برای اولین بار اسکن می شود. سیف‌الله داد آن را تدوین کرده بود و آن تدوینی که شما دیدید یک چیز دلبخواهی من درآوردی بود.
امسال شما «فرزند صبح» را به جشنواره ارائه کردید و به نمایش درمی آید؟
ما برای جشنواره حاضرش می کنیم اما درمسابقه شرکت نمی کنیم. سعی می کنیم که به موقع برسانیم که در افتتاحیه باشد ولی خارج از مسابقه برای اینکه اگر بخواهد در مسابقه شرکت کند، جایزه ببرد، بدنامی است و نبرد هم بدنامی است پس بهتر است که خارج از مسابقه باشد. آن دفعه هم که بدون اجازه من خودشان یک چیزی سرهم کردند و به جشنواره فرستادند اشتباه بزرگ دیگرشان شرکت در مسابقه بود. در حالی که فیلمی که راجع به امام ساخته می شود نباید در مسابقه شرکت کند و جای دیگران را تنگ کند و دیگران شاکی شوند. امسال که معلوم است نباید در مسابقه باشد. نسخه و مونتاژ سیف الله داد را اسکن کردیم یعنی کیفیتش را درست کردیم، موسیقی و دوبله اش را درست کردیم. آنچه شما دیدید، پرده مربع بود درحالی که باید از آن یک مستطیل انتخاب شود. از بالا تا پایین همه چیزهای غلط وارد کادر شده بود. از چپ همه چیز بریده شده بود چون پرده بزرگتر از مربعی بود که نشان می دادند. همه رنگ‌ها از بین رفته بود، موسیقی بد بود یعنی آن نوع موسیقی که من برای آن فیلم می خواستم، نبود. نسخه ای که شما دیدید، ۲۵ دقیقه اضافه داشت. ۲۵ دقیقه آب قاطی فیلمی کنند، چه اتفاقی می افتد؟
الان این نسخه ۷۵ دقیقه است؟
نه ۹۶ دقیقه است و آن فیلم ۱۲۵ دقیقه بود.
پس الان دیگر حس هدر دادن بودجه کلان با دیدن این فیلم وجود ندارد.
کلا می دانید که یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان خرج این فیلم شده است.
البته سال ۸۴.
البته با حساب الان این عدد ۱۰ میلیارد تومان است. منتها نصفی از این ۱۰ میلیارد تومان خرج ساخت خانه امام شده که با ۲۰ هزار متر زمینی که خریدیم و خانه ای که دکور نیست و با پی ساخته شده الان حدود ۲۰ میلیارد تومان همانجا ارزش دارد. یکی از چیزهایی که باعث شد دکور آن فیلم خیلی طبیعی به نظر برسد این است که در ابتدا دو تا درخت توت بزرگ به اندازه نصف این اتاق ریشه را درآوردیم، جابجا کردیم و در دکور کاشتیم که درختها هم گرفت. می دانستم اگر ریشه درخت ها قطع شوند، نمی گیرند و سال بعد خشک می شوند در نتیجه اصلا به نظر نمی آمد که دکور ما دکور است. در فیلم «یتیمخانه ایران» استفاده شده و خود ابوالقاسم طالبی به من گفت اگر دکوری که تو ساختی، نبود فیلم ما دو برابر خرج برمی داشت.
همان خانه پدری است.
عین آن را نزدیک تهران ساخته ایم که می تواند موزه باشد. یعنی الان فیلمی که ۱۰ میلیارد تومان خرج برمی دارد فقط دکورش ۲۰ میلیارد تومان می ارزد و جزو اموال موسسه حفظ آثار شده است.
کجاست؟
در شهریار.