به گزارش جی پلاس، هندی ها سعى مى‌کنند غذایشان به چرخه طبیعت نزدیک باشد. به همین دلیل مصرف غذاهایى چون گوشت و ماهى را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند چرا که برای تهیه آنها باید موجود زنده ای را کشت و به اعتقاد آنها بدین ترتیب چرخه طبیعت بر هم می خورد.
از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه خاصی هم از آن مستثنی نیست. هندى ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه اى وجود داشته باشد تا انرژى میان غذا و انسان در تعامل قرار گیرد. عادات غذایی مردم در هر منطقه از هند با هم متفاوت است. به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدر آباد، شانل و…) غذاهاى تند مصرف می شود، در غرب (مثل کلکته) غذاهای شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى. اما یک سری غذاهاى مشترک در همه مناطق هند وجود دارد که از آن میان می تواند به «دال» که از حبوبات تشکیل شده و معمولاً آن را روى برنج مى‌ریزند و مى‌خورند اشاره کرد. «دال (Dal)» را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولى هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته مى‌شوند و همین باعث تنوع در غذا مى‌شود.
دوساسامبار با اینکه غذاى مخصوص جنوب هند است، اما مصرفش در همه جاى هند رواج دارد. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که در وسط آن سیب زمینى، پیاز و فلفل گذاشته و مى‌پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصى استفاده مى‌کنند، که چتنى نام دارد. این سس با نارگیل و خود سس سامبار که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.
باتورا یکى از نان هاى معروف در هند می باشد که با غذایى به نام چولا میل مى‌شود. چولا از پیاز، نخود، گوجه فرنگى، و فلفل و ادویه تشکیل شده و آن را با نان باتورا که روغنى و پفى شکل است میل می کنند.
سمبوسه نیز غذایى آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف شده و در خیابان ها دست فروش‌هایى آن را به فروش می گذارند.
در کل اینگونه است که طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى کمترى برخوردار است.
هندوها اعتقاد دارند که گاو ماده را نباید کشت و گوشت این حیوان را نباید خورد. به همین دلیل است که آنان از گوشت حیواناتى چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده مى‌کنند. البته مصرف گوشت در میان هندی‌ها چندان پسندیده نیست، حتى امروزه هم هندو‌هایى هستند که در کل زندگى شان هرگز گوشت مصرف نکردند.