اعتماد نوشت:خانم لیلا حاتمی مثل هر شهروند دیگری از حق آزادی بیان استفاده کرده و نظرش را درباره بعضی اتفاقات ایران بیان کرده. آن هم در یک جشنواره خارجی. تا اینجا اتفاق مهمی نیفتاده. عده‌ای حرف‌های خانم حاتمی را پسندیدند و عده‌ای هم آن حرف‌ها را ناخوشایند دانستند.
تا اينجا هم اتفاق مهمي نيفتاده. عده‌اي از آنها كه حرف‌هاي خانم حاتمي را نپسنديدند به ايشان اعتراض كردند. بازهم تا اين جا همه‌چيز جزو اتفاقات معمول و مرسوم دنياست. اما عده‌اي از معترضين پاي خانواده شهدا را وسط كشيدند و از آنها به عنوان شاكيان خانم حاتمي نام بردند.
از اينجا به بعد اتفاق مهمي شكل گرفته است. يك اتفاق ناخوشايند.تا آنجا كه عده‌اي ديگر برانگيخته شدند و به بهانه دفاع از خانم حاتمي حرف‌هاي ناخوشايندي درباره شهدا و خانواده شهدا بر زبان راندند.
شهدا سرمايه‌هاي ملي و ديني ما هستند. وارد كردن آنها به چنين منازعه‌هايي اصلا كار خردمندانه‌اي نيست. نمي‌گويم شهدا و خانواده شهدا زينت‌المجالس باشند و كاري به كار خير و شر دنيا نداشته باشند. ابدا. حرف اين است كه نبايد آنها را خرج اتفاقاتي كرد كه با اندكي خرد و تدبير قابل حلند. تازه اگر قرار باشد اين منازعه حتما با شكايت و دادگاه كشي فيصله يابد بهتر است از همان روش‌هاي قديمي استفاده شود. قبل‌ترها مراكزي براي اين كارها وجود داشت يا اشخاصي كه كار‌شان شكايت كردن از اين و آن بود.
بهتر است اگر راهي جز شكايت باقي نمانده به همان مراكز و اشخاص رجوع شود و نام شهدا و خانواده شهدا كه براي همه ايرانيان قابل احترام است كماكان قابل احترام باقي بماند. اين حرف‌ها كه فقط به خانم حاتمي محدود نمي‌ماند. فردا يك موسيقيدان حرفي مي‌زند و پس فردا يك شاعر كه شايد من و شما آنها را نپسنديم. كسي چه مي‌داند، شايد اين سرزمين فرداهاي ناگواري در پيش رو داشته باشد. براي روزمبادا هم كه شده اينقدر از حساب شهدا خاصه‌خرجي نكنيم.