عصر ایران؛ سحر طاعتی - آن‌ها ۲۰ سال با هم زندگی کردند و یک روز زمستانی، ساعت یک ربع به ۷ شب، چشم‌های بنان برای همیشه بسته شد. پری‌دخت آور، وقتی نخستین‌بار در سال ۱۳۴۴ بنان را دید، عاشق او شد. خودش می‌گوید زندگی با هنرمندان سخت است و او این راه سخت را عاشقانه کنار بنان زیست.
در این گزارش، پری‌دخت آور، خاطراتی با بنان را مرور می‌کند. لابلای حرف‌هایش هنوز هم حال و هوای عشق وجود دارد.
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
روحش شاد و یاد و نامش همواره جاودان. بنان هنوز هم چون ستاره ای در آسمان فرهنگ و هنر این مرزو و بوم میدرخشد. علاوه بر رویای هستی و کاروان تصنیف توشه عمر ایشون هم بسیار گیرا و تاثیر گذار هست.
تصور کن شرح حال استاد بنان این باشه:
ز هستی نصیبم بود درد بی نوایت
چنان نی ندارم سر شکوه و شکایت