برترین ها - در تپه های زیبای راخین در غرب برمه، یک سایت باستان شناسی کمتر شناخته شده، شهر قرون وسطایی مراوک یو قرار دارد که زمانی پایتخت امپراتوری قدرتمند آراکان بوده اما امروزه دهکده ای آرام است که گله داران در آن به پرورش بز می پردازند، کشاورزان در مزارع خود کار می کنند و زنان از چاه هایی که میان صدها معبد قدیمی و پاگودای بودایی قرار دارند آب می کشند.
پادشاهی مراوک یو در سال ۱۴۳۰ توسط شاه مین ساو مون ایجادشد و مراوک یو بیش از ۳۵۰ سال تا سال ۱۷۸۵ پایتخت آن ها باقی ماند. مراوک یو در نقطه اوج خود، نیمی از بنگلادش و بخش غربی برمه را کنترل می کرد و شهرت آن تا اروپای دور کشیده شد. همان طور که شهر رشد می کرد، شاه و ثروتمندان معابد و پاگوداهای بودایی بسیاری ساختند. برخی از آن ها هنوز هم به عنوان مکان های مذهبی استفاده می شوند و این ها جاذبه های اصلی این شهر هستند.
درواقع مجموعه غنی معابد این شهر بعد از باگان در جایگاه دوم قرار دارد اما برخلاق باگان، مورد هجوم گردشگران قرار نگرفته است. زیرا دسترسی به آن آسان نیست. هیچ فرودگاهی ندارد و تنها راه رسیدن به آن با قایق است که ۷ تا ۸ ساعت طول می کشد.
یکی از چیزهایی که مراوک یو را از سایر سایت های محبوب باستان شناسی جدا می کند، زندگی محلی و سنتی است که در قلب این مکان تاریخی جریان دارد. تفاوت دیگر آن با باگان این است که هیچ یک از معابد آن بسته نیست و می توانید از آن بازدید کنید. همچنین نسبت به باگان معابد بسیار بیشتری دارد و از آجرهای سنگی تراشیده ساخته شده اند. برخی از آن ها دیوارهای ضخیمی دارند که احتمالا در مواقع جنگ استفاده می شده اند.