انسان ها در زندگی خود امکاناتی دارند که اغلب اوقات قدر بسیاری از آنها را ندانسته و آن ها را به دست فراموشی می سپارند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، سینما هم یکی از این امکانات است و از زمانی که پردیس های سینمایی مجهز و چند سالنه در سطح شهر تهران جا خوش کرده اند، غبار فراموشی بر سالن سینماهای قدیمی نشسته است و هر رهگذری که از کنار آن ها می گذرد، با نگاهی عاری از حس و تاسف راه خود را در پیش گرفته و می‌رود.
سینماهای متروکه ای که مامن معتادان و پناهگاهی برای حیوانات هستند، در سطح شهر به وفور دیده می شوند و خیابان لاله زار هم سردمدارشان است، اما این که تکلیف این سینماها چه خواهد شد و چه برنامه ای برایشان تدارک دیده شده است، سوالی است که بی جواب مانده. به همین منظور با قاصد اشرفی رییس انجمن سینماداران به گفتگو نشستیم.
محمد قاصد اشرفی در این باره گفت: تعداد سینماهایی که در تهران فعالیت دارند، تقریبا صد و سی سالن است. البته تعدادی هم در حال احداث هستند که هنوز به ناوگان نمایش نپیوسته و در مسیر آماده سازی قرار دارند.
وی ادامه داد: در گذشته اغلب سالن های نمایش فیلم در تهران تک سالنه بودند و می توان گفت که پس از انقلاب تعداد بسیار زیادی از این سالن ها از دور نمایش خارج شده و تعطیل شدند. امروزه با پردیس های سینمایی که در سطح شهر وجود دارند، دیگر تک سالن های سینمایی قابلیت فروش فیلم را ندارند و این اتفاق تنها به دلیل انتخاب مخاطبان است و ما سهمی در این جریان نداریم.
اشرفی گفت: در پردیس های سینمایی امکان انتخاب فیلم توسط مخاطب وجود دارد و برای بینندگان انتخاب فیلم آسان تر صورت می گیرد، اما تک سالن ها به اجبار باید یک فیلم نمایش دهند. این رویه خطا است و باید فکری به حالش کرد تا تک سالن ها هم بتوانند حداقل دو یا سه فیلم نمایش دهند و در سانس های مختلف از این قالب نمایشی برخوردار باشند.
وی تصریح کرد: پردیس های سینمایی چون به تازگی احداث شده اند، از تجهیزات بالایی برخورداند و از نظر سیستم نمایشی و دکوراسیون، امکاناتی که برای یک فیلم باید تجهیز شوند را دارند. برای مثال چند سالی است که دیگر از آپارات برای نمایش فیلم استفاده نمی شود و سالن ها به سیستم دیجیتال مجهز هستند. این سیستم دیجیتال موقعیت خوبی را برای اکران همزمان فیلم در تهران و شهرستان فراهم می آورد.
رییس انجمن سینماداران در خصوص خوبی اکران همزمان فیلم در تهران و شهرستان ها گفت: ما همیشه این مشکل را داشتیم که پیش از آن که فیلم ها به شهرستان ها برسند، نسخه قاچاق آن ها وارد بازار می شد و این اتفاق خسارت جبران ناپذیری را به فیلم ها و سالن های سینما وارد می کرد. سیستم دیجیتال این مشکل را حل کرد.
اشرفی اظهار داشت: تعداد سال های سینما در جنوب شهر نسبت به دیگر نقاط شهر بسیار اندک و کم است و از میدان انقلاب به پایین می توان گفت که تقریبا سالن سینمایی نداریم. در گذشته در میدان راه آهن و سر پل جوادیه و در جنوب غربی تهران تعداد زیادی سالن نمایش داشتیم که همه این سالن ها به دلیل عدم فروش و نداشتن امکانات، تقریبا تعطیل شدند و هنوز هم برایشان چاره اندیشی نشده است.
رییس انجمن سینماداران گفت: نسبت به جمعیت، ما تعداد سالن کمی داریم. دولت باید امکانات دهد و سالن های بیشتری احداث کند. زمانی که یک سرمایه گذار اطمینان پیدا کند که اگر در آینده نتواند از سالن سینمایش استفاده کند، می تواند از زمینش به عنوان شغلی دیگر بهره برداری کند؛ ترغیب شده و سالن سازی می کند.
وی درخصوص پراکندگی سالن های سینمایی گفت: اگر ما در مناطق مختلف سینما داشته باشیم، دیگر نیاز نیست که در ترافیکی که یکی از معضلات اجتماعی ما است، برای دیدن فیلمی از غرب به شرق برویم. این امکاناتی است که دولت باید در نظر داشته باشد. سینمای ما قدمتی هفتاد ساله دارد و وقتی این سالن ها تجهیز و بازسازی نشود، مشخص است که با کیفیت پروژه های جدید، این سالن ها نمی توانند به خوبی کار کنند.
اشرفی گفت: سینماهایی مثل قدس، آفریقا و عصر جدید همه نیاز به بازسازی دارند و وزارت ارشاد با این گستردگی کاری، به تنهایی نمی تواند فراهم کننده امکانات فرهنگی باشد و استاندارها، فرمانداری ها و شوراهای شهر باید این امکانات را فراهم کنند.
برای آگاهی بیشتر از این سینماها با دو تن از مدیران سینمایی نیز به گفتگو نشستیم.
علی اکبر دماوندی، یکی از اهالی محله لاله زار درباره وضعیت سینما ادوئن گفت: حدود بیست سال است که از این سینما استفاده نمی شود، در واقع می توان گفت از زمانی که پردیس چند طبقه سینمایی آزادی افتتاح شد، دیگر کسی به این گونه سینما ها نیامد و این جا تبدیل به انبار و کفاشی شده است.
دماوندی گفت: آخرین فیلمی که در این سینما تماشا کردم، کلاه قرمزی و پسرخاله بود.
وی در خصوص علت تعطیلی این سینما گفت: چون سینما پایتخت مشتری و درآمد نداشت، تعطیل شد. با ساخته شدن پردیس های سینمایی دیگر کسی برای تماشای فیلم به این گونه سینماها نمی آید.
این مدیر سینما درباره وضعیت فعلی سینما پایتخت گفت: اینجا ساختمانی با قدمت نود سال است که این روزها تبدیل به کفاشی شده و بدون آن که بازسازی در این ساختمان صورت بگیرد، دیواری کشیده و به عنوان کارگاه از آن استفاده می کنند.
وی ادامه داد: در این منطقه سینما نیست و مردم باید برای فیلم دیدن به مناطق دیگر شهر بروند.
پرویز غفاری مدیر سینما حافظ، درباره این سینما گفت: حدودا شصت سالی است که این سینما به طور مداوم کار می کند. اخیرا یعنی حدود پنج سال پیش این جا بازسازی شد. قبل از بازسازی این جا هم مثل سینماهای لاله زار اوراق بود، ولی موتمنی صاحب سینما برای اینجا زحمت زیادی کشیده و خرج زیادی کرد و اینجا بازسازی شد.
وی درباره مشتری های این سینما گفت: آپارات این سینما دیجیتال شد و صندلی هایش هم به شکل هواپیمایی درآمد، اما مشتری زیادی ندارد. سینما به فیلم نیاز دارد و اگر فیلم نباشد سینما به حالت رکود در می آید، این جا هم مشتری بسیار کمی دارد.
غفاری گفت: کم بودن مشتری های این سینما شاید به این دلیل است که این منطقه مرکز تجاری بوده و در نتیجه خانواده های خیلی کمی ساکن این منطقه هستند. وگرنه بهترین سینما در این محدوده همین است و ما دو سالن نمایش برای فیلم داریم.
با همه این تفاسیر همچنان وضعیت سینماهای متروکه شهر در هاله ای از ابهام است و تدبیر خاصی برایشان اندیشیده نشده است. اگر سینماهای تک سالنه فروش ندارند و باید تعطیل شوند، پس بهتر آن است که از فضایشان برای کار دیگری استفاده کنیم و نگذاریم که این اماکن فرهنگی فرسوده شوند.