"باب دیلن " (Bob Dylan) شاعر، خواننده و نویسنده آمریکایی برنده نوبل ادبیات 2016 شد.
به گزارش عصرایران، به گفته کمیته اهدای نوبل ادبیات، او این جایزه را به خاطر «خلق کلام شاعرانه در سنت و شعر آمریکایی» دریافت می‌کند.
نوبل ادبیات یکی از 5 جایزه نوبل است که هر ساله از سوی آکادمی نوبل در سوئد به یکی از نویسندگان جهان اهدا می شود.
براساس وصیت آلفرد نوبل، بنیانگذار جایزه نوبل، نوبل ادبیات باید به شخصی که در عرصه ادبیات باارزش‌ترین اثر را با گرایشی آرمان‌گرایانه خلق کرده باشد؛ اهدا شود.
باب دیلن کیست؟باب دیلِن ( Bob Dylan) با نام کامل رابرت آلن زیمرمن Robert Allen Zimmerman متولد ۱۹۴۱ در دولوث، مینه‌سوتا آمریکاست.
او در نوجوانی زادگاه خود را ترک کرد و برای اینکه دیگر با گذشته‌اش
ارتباطی نداشته‌باشد نام خود را نیز تغییر داد. معروف است که او نام هنری
خود را از نام شاعر اهل ولز بریتانیا، دیلن توماس گرفته‌است.
براساس متن منتشر شده در ویکی پدیا، وی که در سبک موسیقی بومی آمریکا به فعالیت می‌پرداخت، در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی به سبک راک روی آورد و اشعار عاشقانهٔ راک اند رول روز را با اشعار ادبی و روشنفکرانهٔ کلاسیک در هم آمیخت.
دیلن در پدیدار شدن سبکی در موسیقی به نام راک بومی (Folk Rock) در اواسط دههٔ 60 بسیار تأثیرگذار بود و به شکسپیر هم‌نسلان خود شهرت یافت.
بعضی از کارهای دیلن به عنوان سرود جنبش‌های اجتماعیِ دههٔ ۶۰ مطرح شده‌است. او بیش از ۵۸ میلیون نسخه از آلبوم هایش را به فروش رسانده و افزون بر ۵۰۰ ترانه نوشته‌است که توسط بیش از ۲۰۰۰ هنرمند ضبط گشته و در جای‌جای دنیا اجرا شده‌است.
دیلن در پنج دهه اخیر در موسیقی آمریکا به عنوان یک پدیده مطرح بوده‌است.
باب دیلن یکی از تأثیرگذارترین چهره‌ها در موسیقی معاصر آمریکا بوده‌است. ترانه معروف او «چون یک خانه‌به‌دوش» (Like a Rolling Stone) توسط مجله رولینگ استون به عنوان برترین ترانه تمام زمان‌ها انتخاب شد.
برخی از ترانه‌های او توسط بسیاری از خوانندگان مشهور بازخوانی شده‌است که از جمله آن‌ها می‌توان به «از فراز برج دیده بانی» (All Along the Watchtower)که توسط جیمی هندریکس اجرا شد، اشاره کرد.
مارتین اسکورسیزی فیلم مستند «راهی به خانه نیست» (No Direction Home) را در مورد باب دیلن ساخته‌است.
همچنین فیلم «من آنجا نیستم» ساخته تاد هینز برگرفته از زندگی این هنرمند است.
او به خاطر ترانه‌های نغز و پرمفهومش بارها نامزد دریافت جایزه نوبل ادبيات شده كه در نهايت سال ٢٠١٦ اين جايزه را كسب نموده است. دیلن یک گیاه خوار نیز هست.
آلبوم سوم دیلن٬ زمانه در تغییر است٬ بازگو کننده‌ی وجه سیاسی و بدبینانه دیلن بود.
در نیمه دوم سال ۱۹۶۴ و سال ۱۹۶۵ ظاهر دیلن و سبک موسیقی‌اش به سرعت تغییر کرد، همانطور که از آهنگهایی پیشرو با مضامین معاصر و مایه‌های بومی به سمت فولک-راک موسیقی پاپ رفت. جین‌های ژولیده و تی‌شرت‌های کهنه‌ای که می‌پوشید با لباس‌های خیابان کارنابی٬ عینک آفتابی‌های روز یا شب و «چکمه‌های بیتلزی» نوک‌دار عوض شد.
یک گزارشگر لندنی نوشت: «موهایی با لبه‌های شانه‌خورده. یک تی‌شرت با طرح‌های شلوغ که نورش از لامپهای نئونی میدان لستر هم بیشتر است. او شبیه یک طوطی سوءتغذیه‌گرفته شده.»
او در سال ۱۹۸۲ به تالار مشاهیر ترانه‌سرایان و در سال ۱۹۸۸ به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. برخی آلبوم‌ها و تک‌ترانه‌های او نظیر بزرگراه ۶۱ دیدار دوباره، بلوند بر بلوند، آقای تمبورین من، چون یک خانه‌به‌دوش و دمیدن در باد در تالار مشاهیر گرمی قرار گرفته‌اند. در سال ۲۰۰۸ دیلن جایزه ویژه پولیتزر را برای «تأثیر ژرفی که با آفرینش اشعاری با قدرت شاعرانه فوق‌العاده بر موسیقی عامه‌پسند و فرهنگ آمریکا گذاشت» به دست آورد.
مهارت کلامی، شوخ‌طبعی، تفسیر شرایط اجتماعی، کاربرد ماهرانه قافیه و استعاره از ویژگی‌های بارز اشعار دیلن است. او نه تنها بر موسیقی‌دانان بلکه بر نویسندگانی نظیر آلن گینزبرگ و جویس کرول اوتس نیز تأثیر عمیقی گذاشته‌است.
آهنگ کوبیدن بر در بهشت از کارهای غمناک و زیبای باب دیلن است، شرح‌حال فردی نظامی که از عنوان و وظیفه‌اش که کشتار است خسته شده است. بعد از انتشار این آهنگ توسط باب دیلن خواننده های متعددی از جمله گروه گانز ان رزز، این آهنگ را بازخوانی کرده‌اند.
باب دیلن طراح و نقاش نیز هست. کتاب «طرح‌های توخالی» (Drawn Blank) دیلن را رندوم هاوس در سال ۱۹۹۴ منتشر کرد و در سال ۲۰۰۷ برخی از آثارش در نمایشگاهی در آلمان در کنار آثار نقاشان بزرگ اروپا از جمله پیکاسو به نمایش درآمد.