عصرایران؛ احسان محمدی- پرسپولیس و استقلال در هشتاد و سومین دیدارشان به تساوی بدون گل تن دادند. نمایش دو تیم آن قدر متوسط بود که همه آخرین بازی این دو تیم را «یک اتفاق تکرارنشدنی» عنوان کردند و با تردید از هم پرسیدند یعنی باز هم برگشتیم به همان سریال تکراری دیدارهای مساوی که می گفتند «کار خودشونه!»؟ آنچه می خوانید 10 نکته از دیدار دو تیم است:
1- شاید هیچ کس مثل علیرضا منصوریان ورزشگاه آزادی را با رضایت ترک نکرد. او بعد از تساوی از سوی هواداران استقلال تشویق شد. آنها از نمایش تیم جوان «علیمنصور» راضی بودند. از آغاز بازی آن پیراهن شماره 10 مشهورش را روی سکوها تکان دادند و حالا به روزهای آینده امیدوارند. او گرچه در نشست مطبوعاتی گفت که «وجداناً ته دلم از نتیجه راضی نیستم» اما خودش هم می داند که این تساوی حکم به ابقایش داد.
2- «بزرگ ترین ستاره ای که استقلال در فصل نقل و انتقالات از دست داد، سوشا مکانی بود!» این هم از مزاح های دنیای مجازی بود که در آن البته شُکر و شکایتی نهفته است.
عملکرد خوب علیرضا بیرانوند در این چند بازی پرسپولیس نشان داد که یک دروازه بان خوب تا چه اندازه می تواند اثرگذار باشد و قرمزها هنوز دلشان از فصل گذشته خون است. البته اگر سوشا مکانی در زمین بود احتمالاً با همان اشتباهات منجر به گلش، بازی را زیباتر می کرد!
3- در خلال المپیک ریو یکی از اصطلاحاتی که هادی عامل گزارشگر پرشور کُشتی به کار بُرد این بود که «المپیک آوردگاه دانه دُرشت هاست».
مشابه همین جمله را برای داربی به کار می برند. اما در میان هیاهوی اسم ها، محمد انصاری و محسن ربیع خواه از پرسپولیس و فرشید باقری و فرشید اسماعیلی و مجید حسینی از استقلال نمایش سزاوارانه ای داشتند.
اگر این چند نفر کنار شما در تاکسی یا مترو بنشینند آنها را می شناسید؟ آنها شایسته ترین بازیکنان این دیدار برای تحسین هستند.
4- وحید امیری، بختیار رحمانی و ساسان انصاری! شاید بشود این سه نام را غایبان دربی لقب داد. امیری که می توانست با تکنیک خوبش بازی را زیباتر کند در حساس ترین زمان و وقتی در اختیار تیم ملی بود مصدوم شد اما بختیار رحمانی کجاست؟
چه بلایی سر پسری آمد که قرار بود بیاید و مثل رقص کُردی به خط هافبک استقلال طروات و شور ببخشد؟ او آواز دهل بود و فقط باید از دور تحسینش کرد؟
پیراهن استقلال این همه برای شانه هایش سنگین بود؟ ساسان انصاری هم که با بی مهری از پرسپولیس رانده شد در دومین دیدار پیاپی اش برای فولاد خوزستان گل زد و باعث شد استقلال در رتبه پانزدهم جدول جا خوش کند.
5- ورزشگاه آزادی به ترازویی برای وزن کشی میزان محبوبیت هواداران دو تیم تبدیل شد. اینکه نیمه آبی این یار کهنسال فوتبال ایران در کمال حیرت پر نشد. سازمان لیگ در روزهای ابتدایی این هفته سامانه فروش بلیت را بست و اعلام کرد همه بلیت‌های دربی به فروش رفته است. اما چطور ممکن است که بیش از 20هزار هوادار استقلال با وجود خرید بلیت به ورزشگاه مراجعه نکرده باشند؟!
یا یک جای بلیت فروشی اینترنتی می لنگد یا استقلالی هایی بلیت خریده بودند ولی به نشان اعتراض به نتایج تیم محبوب خود در فصل جاری از حضور امتناع ورزیدند چون بر پایه آمار فروش تنها 159 بلیت اینترنتی باقی مانده بود.
6- علیرضا فغانی داور بازی حالا نام و اعتبارش از بازیکنان دو تیم بزرگ تر است. او و تیمش حتی به نظر هنوز یادگاری هایی از دیدار فینال المپیک ریو2016 با خود داشتند. چیزی که انگار در مقابل انتقادات روئین تن شان می کند!
به جز اعتراضات ناچیز در خصوص خطاهای کم تاثیر میانه میدان آنها با چالش خاصی روبرو نشدند. اینکه داورهای ایرانی مهم‌ترین دیدار فوتبال ما را با تسلط سوت می زنند خبر خوبی است. خدا کند که به آموخته هایشان از چند فینال بین المللی، فروتنی را هم اضافه کنند.
7- جنگ در فضای مجازی میان هواداران دو تیم داغ تر از میانه میدان بود. قرمزها با اشاره به تاکتیک استقلال و دل بستن آنها به نفوذ از جناح راست با حضور خسرو حیدری و سانترهای پرتعداد او نوشتند « اگر خسرو حیدری از فوتبال خداحافظی کنه،دیگه باشگاه استقلال هم منحل می شه. میگن ما تا همین جا بلد بودیم دیگه نمی تونیم».
ممکن است این طعنه به کام آبی ها تلخ بیاید اما این همه فشار روی هافبک محجوب آبی ها او را نفس انداخته است.
8- مهدی طارمی، کاوه رضایی و علی علی پور اندک فرصت های به دست آمده را با بذل و بخششی سخاوتمندانه هدر دادند. چرا در فوتبال ما مهاجم ها این همه سخت گل می زنند؟
زمانی که کازویوشی میورا ستاره تیم ملی ژاپن بود می گفتند او را از کودکی به برزیل فرستاده اند تا گلزنی یاد بگیرد.
تیم های ایرانی هزینه زیادی را صرف مربی دروازه بان ها می کنند اما در فوتبالی که آمار گلزنی اش تعریفی ندارد، نمی شود مربی اختصاصی مهاجمین استخدام کرد؟ یک نفر برای این بحران گل نزنی فکری بکند!
9- وقتی دوربین تلویزیونی چهره رامین رضائیان را که مشغول گرم کردن بود نشان داد، می شد هنوز اندوه و حسرتش را دید. اما این اوکراینی ها بودند که به زمین آمدند. دو غریبه ای که هنوز انگار کسی نمی خواهد باور کند بازیکن پرسپولیس هستند. ولادیمیر پریموف می توانست به فرشته خوشبختی پرسپولیس تبدیل شود اما او هم یک موقعیت خوب گلزنی را از دست داد و هم در موقعیتی که گل زد با بی دقتی در تله آفساید آبی ها گرفتار آمد. خودتان را جای رضائیان بگذارید. زندگی سخت است!
10- برنده جدال برانکو- منصوریان، کسی نبود جز امیر قعه نویی. مردی که دو فصل پیش از استقلال رانده شد حالا تراکتورسازان را به صدر جدول برده است.
او هفته پیش هم مانع از پیروزی برانکو شد و عملاً حتی به آنها شانس گلزنی هم نداد. تساوی قرمز و آبی به سود قلعه نویی است.
سال پیش در جدال فرساینده برانکو – مظلومی، این عبدالله ویسی بود که جام قهرمانی را به اهواز برد. شاید در پایان این فصل، قلعه نویی به محبوب ترین مرد تبریز تبدیل شود!
اما یه نکته تو کل بازی وجود داره ، تو تمام موقعیتهایی که بدست آمد فقط یک موقیت بود که دروازه بان و دفاع مغلوب شدند و مهاجم توپ را گل نکرد بعبارت دیگه حریف گل خورد ولی مهاجم گل نزد اونهم موقیتی بود که طارمی بی دقتی کرد و توپی رو که رحمتی هم مغلوب شده بود از فاصله کوتاه به اوت زد.
حيف آن پول هاي ميلياردي ،
چرا اين افراد كه كيفيت بازي شان در حد همان زمين خاكي است بايد 10 برابر يك پزشك درآمد داشته باشند ؟
هفته پیش این پرسپولیس بود که از شکست فرار کرد نه اینکه برانکو بخواد پیروز بشه