عصر ایران؛ احسان محمدی - این یک قانون نانوشته است اما عمر خبر کوتاه است. هر سال هم دارد کوتاه تر می شود. وقتی تعدد اخبار افزایش پیدا کند آن وقت امکان بازنشر آنها هم بیشتر می‌شود و هر خبر تازه مثل موجی که به ساحل بیاید و خس و خاشاک را با خودش بشوید و ببرد، خبرهای قدیمی را می شوید و می‌برد!
بر همین اساس مدیران در هر عرصه‌ای به تدریج یاد می‌گیرند چطور در برابر یک خبر واکنش نشان دهند. بسیاری از آنها بر می آشوبند و از روابط عمومی هایشان می خواهند جواب بدهند، تکذیبیه صادر کنند و خبر منفی را با انبوهی از آمار زیر سوال ببرند اما آنها که زیرک ترند آموخته اند که عمر خبر کوتاه است. دو سه روز بعد مردم فراموش می کنند. حتماً یک جای دیگر یک نهاد و مدیر دیگر دسته گل بزرگتری به آب می دهد و دوربین ها و میکروفن ها به سراغ او می روند و موضوع به فراموشی سپرده می شود.
به شخصه رفتار علی کفاشیان در قبال اخبار، افشاگری ها و برخوردهای تند و تلخ را در همین دسته جا می دهم، در طبقه «تاب آوری» مقابل موج های مخالف برای سپری شدن آنها.
بیش از یک دهه است که بعد از هر شکست فاجعه بار در مسابقات ورزشی کمیته های تحقیق و تفحص شکل می گیرد. مسئولانی با قاطعیت می گویند که در پی پاسخگویی به افکار عمومی هستند و اجازه نمی دهند حق «بیت المال» ضایع شود. در عمل اما اتفاق خاصی نمی افتد جز تکرار همان پروسه شکست، تشکیل کمیته و ...
شکست تیم ملی امید و عدم راهیابی به المپیک به همین سرنوشت دچار شد. سازمان تربیت بدنی و فدراسیون ورزش با استفاده از تاکتیک «تاب آوری» موفق به گذراندن موج سهمگین نارضایی عمومی شدند.
بی تردید آنها از همزمانی این شکست با اتفاقاتی مانند رفع تحریم ها، تور اروپایی رئیس جمهور روحانی، موج آزاردهنده انتشار فیلم هایی از رجز خوانی اراذل و اوباش و اخبار مربوط به رد و تائید صلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان خوشحال هستند. این اتفاقات توانست خیلی زود سایه سنگین و غلیظی روی شکستی بگذارد که تلخ و جانگزا بود.
رفتار تهاجمی محمد مایلی کهن در واکنش به انتقادات این پازل را تکمیل کرد. او مثل یک شمشیرزن آماده برای ورود به هر مبارزه ای، لحظاتی پس از شکست به جنگ منتقدینش رفت و گامی پس نکشید تا نشان دهد تحت هیچ شرایطی قصد ندارد از مواضع پیشین خود کوتاه بیاید.
کنار هم قرار دادن سیستم تهاجمی مایلی‌کهن و «تاب‌آوری» برخی مسوولین فدراسیون و وزرات ورزش کنار هم، همان تاکتیکی است که در سایر نهادها و وزارتخانه هم در شرایطی که تحت فشار افکار عمومی قرار می گیرند اتخاذ می شود. وقتی یک رفتار نتیجه می دهد، حتماً تکرار می شود.