راکی سیک من از کارمندان سفارت آمریکا و یکی از گروگان های آمریکایی درباره تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام در 13 آبان 58 می گوید: اشغال سفارت در صبح 4 نوامبر 1979 اتفاق افتاد. با ورود شاه به آمریکا احساسات ضد آمریکایی شدت گرفته بود و با توجه به احتمال ازدحام جمعیت شورشی، همه ی نیروهای نظامی از روز 3 نوامبر به حالت آماده باش درآمده بودند .
به گزارش سایت مرکز اسناد انقلاب، قای لاینگن زنگ زد تا بپرسد آیا پلیس ایران رسیده است؟ به او گفتم که گاردهای انقلابی بیرونند و مردم حالت شورش دارند، ولی هنوز کسی وارد محوطه ی سفارت نشده است.
در آن لحظه به ما دستور داده شد تا طبقه ی اول را ترک کنیم و وارد طبقه ی دوم شویم. تمام اسلحه ها و گازهای اشک آور را جمع کردیم و واحدهای تلفن همراه را تا جایی که فرصت داشتیم خراب کردیم، سپس به طبقه ی دوم رفتیم.
دو یا سه ساعت بعد بود که به ما جداً اخطار رسید که خارج شده و گروگان شویم. قبل از آن یک نفر دیگر را فرستادیم تا به طور منطقی با دانشجویان مذاکره کند اما خود او هم به عنوان گروگان دستگیر شد.
کورپورال ویلیامز اولین کسی بود که خارج شد. از او خواستند دست هایش را به علامت تسلیم بالا ببرد، این در حالی بود که چند دانشجوی دیگر به داخل حمله کردند آنها فریاد می زدند : «تفنگ هایشان را بگیرید، تفنگ هایشان را بگیرید».
در آن موقع چند نفر وارد اتاق کناری شدند و همه ی سلاح ها و مهمات ما را از بین بردند. بنابراین ما چیزی نداشتیم که تسلیم دانشجویان کنیم. از دفتر بیرون رفتم، محکم دست ها و چشمانم را بستند. مرا از پله ها پایین کشیدند و آرام گفتند: «نترسید، مشکلی نیست»...