پرویز تناولی گفت: هرگاه به اصفهان می‌آیم با دلی شکسته باز می‌گردم اصفهانی‌ها نباید اجازه دهند آجری در شهرشان جابجا شود؛ ساخت بناهایی بی‌جا در شهر موجب تخریب چهره شهر می‌شود.
به گزارش ایسنا، پرویز تناولی در مراسم رونمایی از آثار اهدایی خود به موزه هنرهای معاصر اصفهان با بیان اینکه خاطرات بسیار زیبا و فراموش ناشدنی از اصفهان دارد، اظهار کرد: در سال 1380 شهرداری اصفهان تقدیس را از من خریداری و در مقابل ساختمان شهرداری نصب کرد.
تناولی ادامه داد: اصفهان گهواره آشنایی من با هنر بوده است و من با قفل سازان و فولادسازان حرفه ای زیادی در این شهر آشنا شدم.
سازنده مجموعه مجسمه‌های "هیچ" با اشاره به وصیت مرحوم عبدالحسین سپنتا در مورد اهدای قفل‌های آن مرحوم به پرویز تناولی، افزود: حق اصفهان این است که هنرش متحول و امروزی شود؛ مردم جهان اصفهان را با هنرهای سنتی آن می‌شناسند اما باید علاوه بر این، هنرمندان معاصر اصفهان نیز خود را عرضه کنند.
وی اضافه کرد: این عرضه باید به نحوی باشد که خارجی‌ها با خبر شوند که هنرهای معاصر اصفهان همانند خودش پرمعنا، غنی و دوست داشتنی است.
تناولی با بیان اینکه باید مسؤولان شهری در اصفهان مراکزی برای عرضه و خودنمایی هنرمندان هنرهای معاصر این شهر در نظر گرفته شود، گفت: مردم دنیا به هنرهای معاصر علاقه‌مند هستند؛ هنرمند آیینه افکار خود و فرهنگ خویش است و باید خود را عرضه کند.
نویسنده کتاب "قفل های ایران" اظهار کرد: زمانی که تندیس من توسط شهرداری اصفهان خریداری شد، استقبال گرمی از این اتقاق صورت گرفت و سبب تشویق من به هدیه آثارم گشت؛ این رویداد شاید بدعتی برای سایر شهرها و هنرمندان باشد و موجب این شود که هنرمندان همه توجه خود را متمرکز تهران نکنند.
وی با بیان اینکه این آثار در انبارهای شهرداری بوده و اکنون پس از تمیز شدن و زدودن زنگارهای آن به نمایش درآمده، ادامه داد: این اتفاق با تلاش یکی از شاگردان اصفهانی من و با همکاری شهرداری اصفهان ممکن شد و در واقع هیچ کس به جز یک اصفهانی قادر به این کار نبود.
سازنده مجموعه مجسمه‌های "قفل و قفس" گفت: هنرمندان باید همتی کنند و با اهدا بخشی از آثار خود به شهرستان ها و یا برگزاری نمایشگاه در آن ها سبب رونق هنرهای معاصر در همه استان شوند.
تناولی با بیان اینکه موضوع آثار اهدایی به موزه هنرهای معاصر اصفهان "عشاق" است، اضافه کرد: من در اوایل دهه چهل خواهان دنباله روی مکاتب ایتالیا نبودم پس به افسانه های ایرانی که در دنیا نمونه ندارند نظیر شیرین و فرهاد روی آورده و تم کار خود را عشاق قرار دادم.
وی ادامه داد: من مجسمه سازی را در دهه چهل با مس شروع کردم و همزمان هم مجسمه و هم نقش برجسته کار می کردم.
این هنرمند معاصر با بیان اینکه بدون شک مراکز دولتی باید قدم جلو گذاشته تا شکاف بین هنرمندان و مردم کم شود، افزود: دانشگاه‌ها، شهرداری‌ها و فرهنگسراها باید فضای مناسب را برای هنرمند فراهم کرده وبین هنرمند و مردم ارتباط مستقیم برقرار کنند.
تناولی گفت: اصفهان همچون فرش ایرانی چنان کامل است که هیچ هنرمند اصفهانی جرأت مقابله با آنها را ندارد.
نویسنده کتاب "قالیچه‌های تصویری" بابیان اینکه هرگاه به اصفهان می‌آیم با دلی شکسته بازمی‌گردم، ادامه داد: اصفهانی‌ها نباید اجازه دهند آجری در شهرشان جابجا شود؛ ساخت بناهایی بی‌جا در شهر موجب تخریب چهره شهر می شود. در شهر های خواهر خوانده اصفهان می توان به خوبی دید که در بافت سنتی هیچ بافت جدید ساخته نمی‌شود و این شهر با این ترتیب عاقبتی سیاه پیش روی خود دارد.
وی افزود: مردم جهان به حفظ آثار تاریخی و هنری اهمیت می‌دهند و در صورتی که ببینند در جایی به این موضوع بی‌توجهی می‌شود به آن مردم احترام نمی‌گذارند.
تناولی اظهار کرد: اصفهان اکنون باید تلاش کند تا عقب‌افتادگی خود را در هنرهای معاصر جبران کند؛ مردم اصفهان ذاتا هنرمند بوده که چنین طبیعتی را می توان با راهنمایی، گفتمان و دعوت از اساتید این بخش از هنر به صورت فصلی یا ماهیانه برای آموزش حرفه‌ای‌تر ادامه دهند.
به گزارش ایسنا، پس از این مراسم سه اثر نقش برجسته پرویز تناولی در موزه هنرهای معاصر رونمایی شد.