عصر ایران - همه ما به حسین همدانی و حسین همدانی ها مدیون هستیم. اگر او و امثال او نبودند یا بودند و کنج عافیت می جستند، اکنون با داعش نه در الانبار عراق و حلب سوریه که باید در اطراف تهران می جنگیدیم.
شهید حسین همدانی، نه اولین سرداری بود که در راه دفاع از دین و میهن در خون خود غلتید و نه آخرین شان خواهد بود چرا که جنگ حق و باطل و نبرد عدل و ستم، حکایتش به درازنای تمام تاریخ است و این قصه، هنوز ادامه دارد.
وقتی سردار همدانی، در غربت و مظلومیت در جایی دور از وطن به شهادت رسید، همه ایران در غم از دست دادن فرزندی شجاع که روزگار جوانی اش با متجاوزان بعثی جنگید و سالخوردگی اش را در جهاد با داعشیان گذراند، داغدار شدند.
در این میان، روزنامه ای او را نه "شهید" که "کشته" نامید و شگفتی همگان را باعث شد؛ "رویش ملت" خبر شهادت او را چنین تیتر کرد: "سرتیپ همدانی در سوریه کشته شد"
چنین تیتری برای مردمی که سربازان از دست رفته شان در جنگ را " شهید " می دانند و می نامند، هرگز خوشایند نبود ولی آنچه مسلم است این که کسی حق ندارد با خون آن شهید و شهدای دیگر، سوداگری سیاسی کند. اما گویا عده ای چنین قصدی دارند و به بهانه این تیتر ناشایست، می خواهند بازی سیاسی راه بیندازند و اگر هم بتوانند سر روزنامه را ببُرند!
احتمالاً چون شهید همدانی در سانحه تصادف در سوریه - حین انجام مأموریت - جان به جان آفرین تسلیم کرده بود، تحریریه روزنامه رویش ملت، تصور کرده بودند که او شهید نشده است و همانند سایر قربانیان سوانح رانندگی ، از لفظ کشته برایش بهره برده بودند؛ به ویژه این که در حادثه غم انگیز منا، برای قربانیان، نه از لفظ شهید که از تعبیر کشته شده استفاده شد.
این گمان وقتی تقویت می شود که این روزنامه، تمام صفحه اول شماره امروز خود را به شهید همدانی اختصاص داده است تا جبران مافات کند.
این نشان می دهد که سوء نیتی در کار نبوده است و می شود با تذکری ماجرا را ختم کرد. البته برخی نمایندگان مجلس که گویا کاری جز مشکل تراشی برای رقبای سیاسی شان ندارند، اصرار به توقیف دارند که جای شگفتی است که آیا آنان به مقوله ای به نام تناسب جرم و مجازات باور دارند یا اساساً چنین چیزی به گوش شان خورده است؟
آیا اگر سردار بزرگوار ، شهید همدانی حاضر بود، راضی می شد رسانه ای را به خاطر تیتری درباره او از بین ببرند؟
البته استفاده از واژه "کشته" برای "شهید" ، هر چند در فرهنگ ایرانی، معمول نیست ولی در فرهنگ اسلامی، آن را برای شهید نیز به کار می برند همان گونه که در روایت است که آقا امام زمان(عج) بعد از ظهور ندا سر می دهند: ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.
با این حال، فرهنگ جامعه ایرانی برای کسانی که در راه دفاع از دین و میهن ، جان خود را از دست می دهند، تعبیر زیبای "شهید" را به کار می برد تا وجه تمایزی باشد بین این قهرمانان و کسانی که به دلیل حوادث دیگر، قربانی می شوند.
با توجه به آنچه ذکر شد باید گفت:
- به نظر می رسد روزنامه رویش ملت، صرفاً دچار اشتباه در تشخیص مصداق شده و با توجه به شماره بعدی و عذرخواهی مدیر روزنامه، سوء نیتی در کار نبوده است و می شود با تذکر موضوع را تمام کرد و انتظار داشت که دیگر چنین نشود.
- این رویداد بسیار زشتی است که عده ای از فعالان سیاسی و به ویژه مجلسی ها که وظایف مهم تری دارند، منتظر باشند تا رسانه ای خطایی کند و به او بتازند و سنگین ترین مجازات را برایش بخواهند.
- زشت تر این که نه فعالان سیاسی، که برخی رسانه ها برای رسانه های دیگر مشکل تراشی کنند.
- و بدتر این که همه این بازی های سیاسی و رسانه ای را با خون شهید انجام دهند. فراموش نکنیم که شهیدان، شأنی فراتر از بازی های سیاسی زمینیان دارند.
- اگر خداوند بخواهد با مدعیان و بهانه گیران ، به سبک و سیاق خودشان رفتار کند، هیچکدام شان جزو نجات یافتگان نخواهند بود.
- اصل بر اصلاح بود که محقق شد مگر آن که بحث انتقام در کار باشد که اساساً شایسته نیست.
- هیچ کدام از آنچه گفته شد نافی مسؤولیت حرفه ای رسانه ها در دقت عمل و سنجش همه جوانب کار نیست.