در ميان افراد دست‌اندركار پرونده هسته‌اي آقاي صالحي آرام‌تر از همه است.
به گزارش اعتماد، وي كه رييس سازمان انرژي اتمي است و در دولت پيش نيز وزير امور خارجه بود، از عملكرد گروه مذاكره‌كننده قبلي اطلاعات كامل دارد و اكنون هم كه رييس انرژي اتمي است از عملكرد گذشته اين سازمان اطلاع دارد، بنابراين منصفانه‌تر از هر كس ديگري مي‌تواند نظر دهد و نقد كند.
با وجود اين وي در جلسه بررسي توافق، نسبت به نقدهاي گروه مذاكره‌كنندگان در دولت احمدي‌نژاد عليه مذاكره‌كنندگان فعلي ناراحت شد و اظهاراتي تاريخي را بيان كرد.
و گفت: «مي‌گويند حق غني‌سازي و فلان و فلان را ما گرفتيم، خب اگر اين‌طور است، سند را امضا هم مي‌كرديد ديگر و كار را تمام مي‌كرديد. ممكن است فرد شجاعي پيدا شود كه برود قلب رآكتور اراك را سرجايش بگذارد و با زن و بچه‌اش برود آنجا زندگي كند، آخر كه چي؟ مگر شجاعت به اين مسائل است، مي‌خواهند ٨٠ ميليون‌نفر را به‌خاطر اينكه بگويند شجاع هستند، به خطر بيندازند.
مسائل ايمني در فعاليت‌هاي هسته‌اي با ايمني در ايران‌خودرو فرق دارد. اگر در ايران خودرو اتفاقي بيفتد، همان شعاع خود را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. شما اتفاق‌هايي مثل چرنوبيل را ديده‌ايد؟»
اين جملات آقاي صالحي ريشه خيلي از مسائل و مخالفت‌ها را روشن مي‌كند. اينكه عده‌اي تعبير درستي از مساله شجاعت ندارند، و آن را در تقابل با عقلانيت و رفتار مسوولانه مي‌دانند. اين جملات آقاي صالحي ما را به ياد نحوه خرج كردن پول مي‌اندازد.
خرج كردن پول به چهار صورت رخ مي‌دهد. پول خود را براي خودمان خرج مي‌كنيم و كالا مي‌خريم. در اين صورت هم قيمت پرداختي آن براي ما مهم است و هم كيفيت كالايي كه مي‌خريم. در شكل دوم پول خودمان را براي ديگران خرج مي‌كنيم.
در اين صورت هزينه و قيمت براي ما مهم است و آن را جدي مي‌گيريم، ولي كيفيت را چندان مهم نمي‌دانيم. در حالت سوم پول ديگران را براي خودمان خرج مي‌كنيم. در اين صورت قيمت را مهم نمي‌دانيم، هرچه بيشتر پرداخت شود اهميتي ندارد.
ولي كيفيت كالا را توجه مي‌كنيم. و بالاخره در حالت چهارم پول ديگران را براي ديگران خرج مي‌كنيم كه در اين صورت نه قيمت را مهم مي‌دانيم و نه كيفيت را. انسان كريم كسي است كه پول خود را گشاده‌دست خرج ديگران كند، نه اينكه براي خود از جيب ديگران خرج خود كند.
مشابه اين وضع را مي‌توانيم در سياست تصور كنيم. موضعي مي‌گيريم كه نفعش براي ما است، هزينه‌اش هم از جيب ما پرداخت مي‌شود. از موضع كاسبكاران و تجار مسلك است، در اين صورت نسبت به نفع و هزينه هر دو دقت مي‌كنيم.
يا موضعي مي‌گيريم كه هزينه‌اش براي ما و نفعش براي ديگران است. اين موضع از خودگذشتگان و كريمان است. در حالت بعد موضعي مي‌گيريم كه هزينه‌اش از جانب مردم و نفعش براي ما است و اين موضع فرصت‌طلبان است و بالاخره موضعي مي‌گيريم كه هزينه‌اش از جانب مردم و نفعش هم براي مردم است.
شجاعت اين نيست كه هزينه مردم را زياد كنيم و در مقابل در پي زياد كردن نفع خود باشيم. مواضعي كه اين ويژگي را داشته باشد، نه تنها شجاعانه نيست، بلكه بسيار بزدلانه و فرصت‌طلبانه است.
شجاعت وقتي است كه هزينه موضع‌گيري از جيب خودمان باشد، و نفع آن براي مردم. هرچه هزينه ما بيشتر باشد و نفع مردم نيز افزون‌تر، اين موضع شجاعانه‌تر است. حال ببينيم مواضع گروهي كه خود را شجاع مي‌دانند و در موضوع برجام مخالفت‌خواني مي‌كنند، از كدام نوع است؟ آنان هيچگاه به مساله هزينه‌هاي مواضع خودشان براي مردم توجهي ندارند.
ضعف ايمني تاسيسات، فقر اقتصادي، ركود و فساد، هيچكدام گريبان موضع‌گيران را نمي‌گيرد و جيب آنان را خالي نمي‌كند. اينها همه هزينه است، البته براي ديگران؛ در عوض آنان فقط و فقط منافع اين مواضع را نصيب خود مي‌كنند.
گروه مذاكره‌كننده دولت فعلي در اين مورد وضعيت معكوسي دارند، يعني مواضع آنها همراه با هزينه براي خودشان است، سيل اتهامات و حتي ناسزاها را تحمل مي‌كنند و آنها را به عنوان هزينه شخصي مي‌پذيرند، ولي در عوض منافع مردم را در اولويت قرار مي‌دهند.
شجاعت رفتاري در اينجا مصداق دارد و نه در ساختاري كه منافع عمل براي خودمان باشد، هزينه‌هايش بر دوش ديگران و مردم سنگيني كند. نمونه توهين و ناسزاي آن در همين جلسه اخير اتفاق افتاد.
متاسفانه مخالفان برجام در همه جا از منطق و روش مشتركي تبعيت مي‌كنند و چون در گفت‌وگو كم‌وكسر مي‌آورند، اقدام به ناسزاگويي و اتهام‌زني مي‌كنند و به انگيزه‌خواني متوسط مي‌شوند.
به همين دليل نيز وقتي آقاي عراقچي مواجه با ناسزا و توهين يكي از آنان شد واكنش نشان داد و تهديد كرد كه: اگر دوباره اهانت كنيد، من جواب مي‌دهم. در حالي كه گروه قبلي هميشه براي خود حسنات و وجنات برشمرده است و مدال افتخار و شجاعت توزيع نموده است.
شجاعت آقايان از نوع مجازي است! اگر در شبكه‌هاي مجازي حضور داشته باشيد، به خوبي مي‌بينيد كه برخي افراد در فضاي واقعي فاقد حداقل شجاعت اخلافي و رفتاري هستند، ولي در فضاي مجازي يكه‌تازي مي‌كنند و انواع و اقسام نظرات و اظهارات را كه هزينه‌اش متوجه ديگران است، با هدف كسب مدال شجاعت در فضاي مجازي طرح مي‌كنند.
از قديم نيز گفته‌اند، خرج كردن وقتي كه از كيسه همسايه باشد، حاتم طايي شدن كار ساده‌اي است. حالا حكايت اين دوستان است كه در پي بذل و بخشش هستند، ولي از جيب ملت.