هشتصد و چهل و چهار ميليون پوند، قيمت جابه‌جايي يكي از مهم‌ترين روزنامه‌هاي اروپايي به ژاپن است.
روزنامه فايننشيال تايمز انگليسي كه از حالا به بعد ديگر مديريتش از اروپا به آسيا تغيير كرده و نه تنها روزنامه‌نگارها و كاركنانش كه تمام آنهايي كه عادت داشتند مناسبات اقتصادي جهان را روزانه با اين روزنامه مرور كنند، در تعجب و حيرت هستند و نمي‌دانند چه سرنوشتي در انتظار آن است.
فريدون مجلسي هم در گفت‌وگويي با «اعتماد» و درباره اين خبر مهم، با همين تعجب و حيرت صحبت‌هايش را شروع مي‌كند و مي‌گويد: «عجيب است.
اگر يك كارخانه اتومبيل‌سازي بود يا يك هتل يا كارخانه‌اي ديگر، اين واگذاري و خريد انقدر عجيب نمي‌شد و حتي مي‌توانستيم اميدوار باشيم كه مديريت ژاپني آن را بهتر از گذشته‌اش مي‌كند.
اما درباره روزنامه، آنقدر ملاك و معيار وجود دارد كه به همين راحتي نمي‌توانيم تغيير مديريت انگليسي با آن آزادي و استقلال را با يك مديريت محافظه‌كار و سلسله‌مراتبي ژاپني، انكار كنيم و از اين خبر تعجب نكنيم و ساده بگذريم».
در سال گذشته شايعه‌هايي براي واگذاري فايننشيال تايمز وجود داشت، اما شركت پيرسون كه مالكيت اصلي اين روزنامه را به عهده داشت اين شايعات را رد مي‌كرد و در نهايت گمانه‌زني‌ها، تغيير مديريت به يك شركت آلماني و در اروپا مي‌رسيد و نه شركت رسانه‌اي «نيكي» در ژاپن و آسيا.
شركتي كه مديرانش در حال حاضر چهار روزنامه و دو شبكه خبري ژاپني را اداره مي‌كنند و اعلام كردند تنها هدف‌شان خريد اين روزنامه بوده و همه‌چيز در فايننشيال تايمز به همان حالت قبلي باقي مي‌ماند.
اما مجلسي درباره اين صحبت‌ها مي‌گويد: «اينكه سرمايه‌داري يك رسانه را با اين بزرگي تاثيرگذاري بخرد و بخواهد تنها صاحب امتياز آن باشد، اتفاق عجيبي نيست. همين الان مرداك در استراليا نشسته و صدها روزنامه و شبكه خبري در جهان را مديريت مي‌كند و اتفاقي هم رخ نمي‌دهد.
اما تفاوت‌هاي زيادي ميان مديريت ژاپني و اروپايي وجود دارد. در اروپا صاحب امتياز، مالك يك رسانه است و در كليت رسانه تحت‌نظر اوست، اما در جزييات كاري، روزنامه‌نگار و رسانه استقلال خود را دارد و اين استقلال هيچ‌وقت ديكته نمي‌شود.
حالا اگر اين مديران ژاپني تازه نخواهند اين سرمايه را از لندن به ژاپن منتقل كنند، زبان آن را تغيير دهند و سياست و خط‌مشي خود را وارد كنند، تغييري هم در آن ايجاد نمي‌شود. براي تمام آنهايي كه در گوشه گوشه جهان روزانه اين روزنامه را مي‌خوانند هم تغييري ايجاد نمي‌شود و مي‌توانند، همچنان روي آن حساب باز كنند.
اما اگر مديريت ژاپني بخواهد دست به تغيير بزند، ديگر چيزي از فايننشيال تايمز باقي نمي‌ماند و احتمال روزنامه تبديل به آساهي تايمز مي‌شود و اين جابه‌جايي سرمايه از اروپا به آسيا، روزنامه را روزنامه ديگري مي‌كند كه ربطي به اين روزهايش و تاثيرگذاري‌اش در مناسبات اقتصادي جهان ندارد».
اين روزنامه انگليسي ١٢٧ ساله، تنها روزنامه اقتصادي جهان است كه وضعيت روزانه بورس لندن و بورس‌هاي مهم جهان را با تحليل كامل، هرروز منتشر مي‌كند و در ٢٣ نقطه جهان، همزمان منتشر مي‌شود.
در حال حاضر با رسيدن خبر فروش فايننشيال تايمز، سهام اين روزنامه دو درصد افت كرده و اهالي‌اش در آشفتگي و بحران به سر مي‌برند و نگران آينده هستند. آينده‌اي كه مجلسي آن را اين‌طور پيش‌بيني مي‌كند: «اگر ژاپني‌ها بخواهند به قوانين بازي اروپايي تن دهند و تغييرات زيادي ايجاد نكنند، تنها تفاوتي كه در فايننشيال تايمز خواهيم ديد، بزرگ شدن بازار آسيا در اين روزنامه است.
اتفاقي كه چندان هم بعيد نيست، چون هم خودشان اين را اعلام كرده‌اند و هم روزنامه آنقدر به سود بالاي فروش رسيده كه تغيير چنداني براي آن لازم نباشد.
احتمالا فايننشيال تايمز هم شبيه همه آن خريدهاي آسيايي مي‌شود كه هيچ‌وقت جابه‌جا نمي‌شود و تنها نام مالكش تغيير مي‌كند؛ شبيه هتل‌هايي كه قطري‌ها در لندن مي‌خرند و آن را جابه‌جا نمي‌كنند، فقط نام خود را به نام مالك اضافه مي‌كنند».
تنها دو روز از فروش اين روزنامه قديمي گذشته و شبيه همه خريد و فروش‌هاي كلان جهاني و جابه‌جايي سرمايه‌داري از يك قاره به قاره ديگر، فعلا شعار سرمايه‌دار ژاپني«گزارش‌هايي قوي‌تر به همان سبك و سياق گذشته» است، اما مطبوعات و رسانه‌هاي بزرگ نگاه خود را به سمت اين جابه‌جايي چرخانده‌اند و فارغ از پيش‌بيني‌ها، از مديريت سابق اين روزنامه مي‌گويند كه با چند اشتباه كوچك، تغييرات مهمي در سرنوشت يك روزنامه بزرگ، قدرتمند و البته قديمي را ايجاد كرد و به روزهاي آينده نگاه مي‌كنند.