عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - بتن از دوران روم باستان مورد استفاده بشر بوده اما هیچ گاه به اندازه امروز محبوب نبوده است. به عنوان مثال، میزان مصرف بتن چین طی سه سال گذشته نسبت به مصرف آمریکا در قرن گذشته بیشتر بوده است. بتن یکی از مهم‌ترین و پر مصرف‌ترین مواد در جهان محسوب می شود اما در برخی موارد، بدون در نظر گرفتن این که چگونه ترکیب شده است، این ماده ترک خورده و رو به زوال می رود.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، این مشکل توجه "هندریک یونکر"، میکروبیولوژیست، را به خود جلب کرد. در شرایطی که وی چگونگی ترمیم استخوان در بدن از طریق تبدیل به مواد معدنی را مد نظر قرار داده بود، ایده بکارگیری روشی مشابه برای بتن در ذهن وی شکل گرفت. طی آزمایش های صورت گرفته و با ترکیب بتن با باکتری سنگ آهک ساز، یونکر دریافت هر ترکی که در بتن ایجاد شده بار دیگر ترمیم می شود.
باکتری مورد استفاده - چه Bacillus pseudofirmus و یا Sporosarcina pasteurii - به طور طبیعی در دریاچه های بسیار قلیایی نزدیک آتشفشان ها کشف شده اند و قادر به ادامه بقا تا 200 سال بدون اکسیژن یا غذا هستند. آنها هنگام تماس با آب فعال می شوند و سپس از کلسیم لاکتات بعنوان یک منبع غذایی استفاده کرده و سنگ آهک تولید می کنند و در نتیجه موجب ترمیم ترک ها می شوند.
یونکر این ماده را "زیست‌بتن" نامیده که توانایی خود ترمیمی دارد. به منظور حفظ باکتری ها در حالت خفته تا زمانی که به آنها نیاز باشد آنها در کپسول های زیست تخریب پذیر و کوچکی حاوی مواد مغذی قرار داده شده اند. هنگامی که بتن ترک می خورد و آب وارد شکاف ها می شود با باکتری ها و منبع غذایی تماس داشته و فرآیند ترمیم شکل می گیرد. سپس باکتری از کلسیم لاکتات تغذیه کرده و کلسیم را با کربنات پیوند می دهد تا سنگ آهک شکل گرفته و ترک ترمیم شود.
کارایی این فرآیند ثابت شده و حتی می تواند به یک مایع اضافه شود و سپس روی ساختمان های موجود اسپری شود. با این وجود، مشکلی که در این زمینه وجود دارد همانند بسیاری موارد دیگر به قیمت تمام شده باز می گردد. هزینه این ماده جدید دو برابر بتن سنتی است اما به گفته یونکر این مساله ناشی از قیمت کلسیم لاکتات است و اگر آنها بتوانند باکتری ها را به مصرف مواد مغذی مبتنی بر قند وادار کنند قیمت نهایی به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت.