آنها که با ساخته‌های کیتارو خاطره داشتند، از شادی دوباره نوار کاست‌های قدیمی‌شان از این آهنگساز را گوش دادند و خاطره بازی کردند، اما باز هم به نظرشان سفر کیتارو به ایران و اجرایش تنها یک رویای دور از دسترس بود تا این‌که در کمال ناباوری او آمد.
مردمی که توان چندانی برای خرید بلیت نداشتند دست به جیب شدند و بلیت‌هایی را که قیمتشان به حدود 200 هزار تومان هم می‌رسید خریدند، آن‌قدر که کنسرت تمدید شد و باز هم مردم بلیت خریدند اما حاشیه‌های اساسی از همین‌جا یعنی مرحله تمدید، گریبان این کنسرت را گرفت و رهایش نکرد که نکرد.
در شبی که کنسرت تمدید شده بود و قرار بود روی صحنه برود، اعلام شد اجرای کیتارو لغو شده و مردم می‌توانند برای پس‌گرفتن پول بلیت‌هایشان مراجعه کنند.
این روند تا هفته گذشته ادامه پیدا کرد و بالاخره پیگیری رسانه‌ها نتیجه داد و تنها کسانی که شناسه پرداخت دریافت کرده بودند، پول بلیت‌هایشان را پس گرفتند و آنهایی که به هر دلیل پرینت، سند یا کدی نداشتند پول‌هایشان پر کشید!
از طرفی اصل حاشیه‌ها گریبان سازها و نوازندگان ارکستری را گرفت که کیتارو را در اجرایش همراهی می‌کردند.
با گذشت سه ماه از کنسرت کیتارو،نوازندگان این ارکستر هنوز نتوانسته‌اند دستمزدشان را به طور کامل دریافت کنند، ضمن این‌که سازهای بنیاد رودکی هم تا چند روز پیش در گرو تالار کشور بود، زیرا برگزارکنندگان مبلغ اجاره بهای سالن را نپرداخته بودند و سازها در این میان حق خروج از سالن را نداشتند. حال این سوال پیش می‌آید که واقعا درآمد حاصل از فروش بلیت‌های این کنسرت چه شد؟
نکته‌ای که رسانه‌ها این روزها بسیار به آن توجه دارند، سکوت پیروز ارجمند، مدیر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
او در نشست خبری کنسرت کیتارو اعلام کرد که دفتر موسیقی این اجرا را با همکاری یک شرکت خصوصی برگزار می‌کند، اما حالا خبری از اظهار نظر او درباره این وقایع نیست، هر وقت هم اهالی رسانه او را می‌بینند و درباره این موضوع از او سوال می‌کنند، قول‌های یک هفته‌ای و دو هفته‌ای برای حل مشکل می‌دهد.
قول‌هایی که می‌شود درباره‌اش گفت این روزها هزار وعده مدیران موسیقی یکی وفا نکند، چرا که برخلاف وعده‌های قبلی او ارکستر ملی و سمفونیک هنوز تعطیل هستند، کنسرت‌ها یکی پس از دیگری لغو می‌شوند و مشکلات عرصه موسیقی و بی‌قانونی‌ها روز به روز پررنگ‌تر می‌شوند.
کیتارو اصلا نمی‌تواند تصورش را هم بکند اجرایش در ایران چقدر حاشیه داشته و دارد و نوازنده‌هایی که در کمترین زمان ممکن و چند تمرین در کنارش بهترین اجرای ممکن را روی صحنه برده بودند، هنوز موفق به دریافت دستمزدشان هم نشده‌اند.
«کی تا رو» به ژاپنی یعنی مردی که همیشه می‌خندد، حاشیه‌های اجرای «مردی که همیشه می‌خندد» در ایران آن‌قدر زیاد است که اگر خودش باخبر شود، شاید برای روزها و لحظه‌هایی خندیدن را فراموش کند، به فکر فرو رفته و دیگر به این آسانی به هر دعوتی پاسخ مثبت ندهد.
منبع: جام جم آنلاین