عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - دیسک های بلو-ری به واسطه ظرفیت بالای ذخیره سازی خود یکی از گزینه های فوق العاده برای فیلم های با کیفیت بالا و نمایش های تلویزیونی محسوب می شوند. اما پژوهش جدید دانشگاه نورث‌وسترن نشان داده است امکان بهبود عملکرد سلول های خورشیدی با استفاده از دیسک های بلو-ری نیز وجود دارد.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، تیم پژوهشی دانشگاه نورث وسترن دریافته اند الگوی نوشتن اطلاعات روی یک دیسک بلو-ری بدون در نظر گرفتن محتوای ذخیره شده، به خوبی می تواند برای بهبود جذب نور خورشید به کار گرفته شود.
دیسک های بلو-ری نسبت به دیسک های دی‌وی‌دی و سی‌دی تراکم بالاتری از داده ها را شامل می شوند و این الگوی شبه تصادفی که طی دهه ها توسط مهندسان برای ذخیره داده به تکامل رسیده است، با انتقال به سطح سلول های خورشیدی بافت مناسبی را برای بهبود جذب نور خورشید و عملکرد سلول های خورشیدی فراهم می کند.
بنابر بررسی های صورت گرفته توسط پژوهشگران در زمینه محتوای دیسک های بلو-ری همانند فیلم های سینمایی و موارد دیگر مشخص شده است محتوای ویدئویی عاملی تاثیرگذار در این زمینه محسوب نمی شود. بر همین اساس، دیسک های بلو-ری با محتوای مختلف عملکردی مشابه در بهبود جذب نور خورشید داشته اند.
پژوهشگران دانشگاه نورث وسترن نشان داده اند رشته های کد باینری صفر و یک های یک دیسک بلو-ری بافت سطحی به سلول های خورشیدی می بخشند که به بهبود جذب طیف گسترده ای از نور خورشید کمک می کند. پژوهشگران با تکرار الگوی دیسک روی لایه فعال یک سلول خورشیدی پلیمری دریافتند سلول خورشیدی جدید با الگوی شبه تصادفی سطح خود کارآمدتر از یک سلول خورشیدی با الگوی تصادفی بوده است.
در شرایطی که الگوی تصادفی از عملکرد بهتری نسبت به این که هیچ گونه الگویی وجود نداشته باشد برخوردار است، اما الگوی شبه تصادفی دیسک بلو-ری بهترین شرایط را ایجاد می کند. پژوهشگران با بررسی دقیق الگوریتم های پردازش داده در دیسک بلو-ری استاندارد به این نکته اشاره داشته اند که الگوریتم ها برای تحقق دو هدف عمده به کار گرفته می شوند: دستیابی به فشرده سازی حداکثری از طریق تبدیل سیگنال های ویدئویی به یک توالی ظاهرا تصادفی از صفر و یک ها؛ و افزایش تحمل‌پذیری خطا با افزودن فراوانی کنترل شده به توالی داده ها که تعداد صفر و یک های متوالی را محدود می کند.
به گفته پژوهشگران، این دو هدف به شکل گیری یک آرایه شبه تصادفی از صفر و یک ها با اندازه هایی بین 150 و 525 نانومتر منجر می شود و این محدوده عملکرد بسیار خوبی در به دام انداختن نور در کل طیف خورشیدی دارد.