«ایران و فرانسه که اولین تماس‌های‌شان به قرن سیزدهم باز می‌گردد دو تمدنی هستند که هرکدام تاریخ و فرهنگی فوق‌العاده غنی و کهن دارند و جنبش‌های ترجمه متقابل از آثار دانشمندان، شعرا و نویسندگان دو کشور نماد ارتباطات عمیق بین این دو ملت بزرگ است.
نگاهی سریع به تاریخ روابط دوجانبه ایران و فرانسه به روشنی نشان می‌دهد که به رغم فراز و فرودها، افکار عمومی دو کشور نگاهی مثبت به هم دارند.
استقبال گرم و بیادماندنی از امام خمینی و گلباران سفارت فرانسه در تهران توسط ایرانی‌ها به نشانه تشکر، این تصور را ایجاد نمود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران روابط دو کشور در همه زمینه‌ها نمونه و مثال زدنی باشد.
با این حال، تلاش برای مسموم سازی این روابط از سوی برخی جریان‌ها در فرانسه، اروپا و در ماوراء آتلانتیک، بدون آن‌که خاورمیانه را از یاد برده باشیم، مانع از تحقق این انتظار شد. حتی طی سال‌های اخیر، مجموعه همکاری‌های بین دو کشور منجمله در زمینه‌های فرهنگی و دانشگاهی، که در گذشته و حتی در سخت‌ترین دوره روابط دو کشور از وضعیتی نسبتا مناسب برخوردار بود، بلوکه شدند و موج دانشجویان ایرانی که همواره زبان و فرهنگ فرانسه برایشان جذاب بود، بخاطر فضای سیاسی دو کشور و ندادن ویزا به دانشجویان، ترجیحا به سوی آلمان و کشورهای انگلیسی زبان هدایت شدند.
همچنین، در زمینه مبادلات تجاری با ایران، فرانسه که زمانی با حدود شش میلیارد یورو، بطور متوسط رتبه چهارم یا پنجم را اشغال می‌کرد، الان با کمتر از 500 میلیون یورو مبادلات سالانه، به رتبه 15 یا 16 رسیده است و به راحتی بازار ایران را به رقبای اروپایی و آسیایی و حتی آمریکایی خود واگذار کرده است.
شایان ذکر است که در فرانسه، کاهش مبادلات تجاری با ایران در چهارچوب موضوع هسته‌ای و تحریم‌های تحمیلی به ایران توجیه می‌شود در حالی که در طول هشت ماهه اول سال 2014 مبادلات تجاری ایران و آلمان با رشدی 33 درصدی همراه بوده و به 6/1 میلیارد یورو رسیده است (در حالیکه مبادلات برای فرانسه 350 میلیون یورو بوده است)، بدون این‌که بخواهیم از افزایش باور نکردنی صادرات آمریکایی به سوی بازار ایران سخن بگوییم.
این رشد مبادلات تجاری با آمریکا، به همان اندازه شگفت‌آور است که همزمان رئیس‌جمهور اوباما، شرکت‌های فرانسوی علاقه‌مند به کار با ایران را به «ریختن یک تن آجر روی آن‌ها» تهدید می‌کرد(؟).
همچنین قابل ذکر است که بعد از سفر هیات بزرگ شورای کارفرمایان فرانسه (مدف ) به ایران ( با حدود 119 شرکت فرانسوی )، آمریکایی ها فشارهایی را روی روسای شرکت‌های مزبور وارد کردند و تا به آن‌جا پیش رفتند که از آن‌ها خواستند کارت ویزیت‌های مخاطبین ایرانی‌شان را به آمریکایی‌ها بدهند تا بتوانند مجموعه روابط تجاری رقبای فرانسوی‌شان با ایران را کنترل کنند!
در خصوص برنامه هسته‌ای ایران، با توجه به ماهیت کاملا صلح‌آمیز برنامه هسته ای ایران، تعهد ما به ان.پی.تی ( پیمان منع اشاعه هسته‌ای ) و همچنین اهمیت الزام‌آور بودن فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی - که سلاح هسته‌ای را ممنوع کرده است - و حتی این فتوای از سوی رئیس‌جمهور اوباما مورد استقبال قرار گرفته است، این پرونده، دیر یا زود بسته می‌شود و تحریم ها را پشت سر خواهیم گذارد؛ لذا منافع مشترک ملت ایران و فرانسه، در همه زمینه‌ها، اعم از منطقه‌ای و بین‌المللی و همچنین نقش تعیین کننده دو کشور در حل بحران‌های منطقه‌ای و مبارزه با معضل تروریسم، آن‌چنان اهمیتی خواهد داشت که مقامات، مسئولین و اندیشمندان دو کشور نمی‌توانند نسبت به آن بی‌تفاوت بمانند.
در این رابطه، سفر اخیر رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ایران به فرانسه ( که از بیش از سی‌سال پیش به این طرف برای اولین بار انجام می‌شد) و دیدارهای سازنده وی با روسای سنا و مجلس ملی فرانسه و همچنین همتایانش بخوبی ضرورت توسعه و تعمیق سطح مبادلات سیاسی و پارلمانی بین دو کشور و بهره‌گیری از تمام فرصت‌ها و ظرفیت‌های دوجانبه برای تامین منافع مشترک و کمک به حل بحران‌های منطقه‌ای را نشان می‌دهد.
در نتیجه، اجتناب‌ناپذیر خواهد بود که تلاش‌های مخرب و تلاش‌های از پیش صورت گرفته برای مسموم‌سازی مناسبات، خنثی شوند و هر نوع اقدام برای این‌که روابط ایران و فرانسه در نهایت امر به سطح شایسته روابط چندصد ساله بین دو ملت ایران و فرانسه برسد انجام گردد، زمان گرمی روابط فرا رسیده است.