به گزارش مهر، شب شنبه 14 تیر همزمان با روز قلم، ضیافت افطاری با حضور اهالی قلم و نیز جمعی از مسئولان حوزه فرهنگ مکتوب، به همت موسسه خانه کتاب در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد.
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدرضا زائری در این مراسم در سخنانی به بهانه روز قلم، به جایگاه نوشتار در ارتقای فرهنگی یک جامعه اشاره کرد و گفت: آن قلمی که خداوند به آن سوگند می‌خورد، امروز از دست‌های ما خارج می‌شود. تحولات اجتماعی، تغییرات در سبک زندگی و شرایط نظام آموزشی موجب شده که دیگر بچه‌های ما از قلم استفاده نکنند و حتی برخی مدارس تفاخر می‌کنند به اینکه از قلم در آموزش استفاده نمی‌کنند!
وی افزود: فرزندان امروز ما از برخی از امکانات که مرتبط با حوزه قلم است، محروم‌اند. برای نمونه در گذشته و زمانی که ما کودک بودیم، مرکز بررسی‌های آثار رشد، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و حتی زنگ انشایی که در مدارس بود، اینها همه موجب می‌شد تا نوشتن بین نوجوانان، در دوره ما تقویت شود اما امروز دیگر با این موضوعات روبرو نیستیم.
زائری همچنین گفت: ما چه دلواپس باشیم و چه دل آرام، چه بخواهیم بچه‌های ما کتاب دینی بخوانند چه بخواهیم کتابی غیر از آن بخوانند، فرقی نمی‌کند، چون واقعیت این است که بچه‌های ما اصلا کتاب نمی‌خوانند.
وی ادامه داد: در بسیاری از کشورها امروزه با آموزش انشا و انشانویسی مهارت‌های زندگی را آموزش می‌دهند ولی اینجا چه؟! در بسیاری از كشورهای دنیا درس انشا بسیار جدی گرفته می‌شود و از آن برای ارتباط با بچه‌ها استفاده می‌كنند. من فقط می‌توانم بگویم كه به داد قلم برسید.
در این برنامه همچنین مهدی محقق رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی نیز در سخنانی گفت: کلمه «قلم» از کلمات کلیدی قرآن کریم است، کتاب، ذکر و ... کلماتی از این قبیل هستند که در یک دایره معنایی به کار رفته و نشان از اهمیت این واژگان در فرهنگ واژگانی قرآن کریم دارد.
وی افزود: در گذشته دانشمندان کتاب را به دو دسته تقسیم کرده بودند؛ کتاب تدوینی و کتاب تکوینی که کتاب تدوینی همین قرآن کریم است و کتاب تکوینی نیز به دو بخش تقسیم شده بود، یکی کتاب تکوینی آفاقی و دیگری کتاب تکوینی انفسی، که اولی طبیعت و دیگری انسان است. کتاب و کتاب‌نویسی در فرهنگ ما اهمیت والایی دارد و کتب خطی به جا مانده از دوران گذشته باید احیا شود و این وظیفه دانشگاهیان است.
محقق اضافه کرد: ما باید جایگاه دانشگاه را در كشور بشناسیم و از گذشته‌هایمان عبرت بگیریم و دانشگاه‌های ما محصولاتی را به وجود بیاورند كه بتوانیم با دانشگاه‌های دنیا رقابت كنیم.