متن جوابیه به این شرح است: "در حال حاضر هیچ خطری تخت جمشید و نقش رستم را تهدید نمی کند و شکافهای ایجاد شده در نزدیک نقش رستم به 2 سال قبل باز می گردد و تا کنون نیز تغییری در این شکافها ایجاد نشده است.
البته در این خصوص و طی سال های گذشته مطالعات گسترده ای با همکاری اداره
کل میراث فرهنگی استان فارس و دانشگاه شیراز انجام شده و مقرر است نتایج
این مطالعات به صورت عملیاتی در دستور کار نهادها و دستگاه های مرتبط قرار
گیرد تا مانع گسترش احتمالی این رخداد شود.
نتایج مطالعات نشان می دهد که افت شدید سطح آب زیرزمینی در منطقه طی سال های 1386 تا 1388 همزمان با بروز خشکسالی رخ داده و چنین خشکسالی در 50 سال گذشته بی سابقه بوده است. لازم به ذکر است هرچند در تخت جمشید هیچگونه درز و شکافی مشاهده نشده اما برداشت آب (از منابع زیرزمینی) در طولانی مدت می تواند باعث کاهش پایداری صفه شود.
در محدوده نقش رستم نیز تا روستای شول، نشست تحکیم تا حداکثر 30 سانتی
متر مشاهده شده که علت این نشست افت سطح آب زیرزمینی و لیتولوژی خاص منطقه
است. بدون شک حفر چاه های عمیق در داخل آهک در طولانی مدت باعث ایجاد
آبفروچاله خواهد شد.
در بعضی از چاه ها آبرفت ریزدانه بر روی آهک قرار
دارد که ضروری است هرگونه کف شکنی چاه های موجود با حفر چاه های جدید (که
انتهای آن نزدیک و یا وارد آهک می شود) همچنین حفر چاه های جدید یا کف شکنی
در حریم 2، 1 و 3 منطقه، ممنوع اعلام شود.
در ضمن لازم است نقشه برداری دقیق از محدوده با پتانسیل سیل خیزی انجام و سیل بند مناسب طراحی شود تا سیلاب رودخانه سیوند، محدوده آثار باستانی برزن را تحت تاثیر قرار ندهد.
لزوم پایش نشست زمین و همچنین حفر گمانه ژئوتکنیک در محدوده تخت جمشید و نقش رستم به منظور محاسبه دقیق نشست تحکیم و بررسی پتانسیل تشکیل آبفروچاله نیز از راهکارهای پیشنهادی در این مطالعات است، لذا باید با برگزاری جلسات متعدد بین دستگاه های مرتبط و ایجاد تعامل لازم به منظور بررسی و عملیاتی کردن مطالعات، اقدامات لازم در این زمینه صورت گیرد که البته در این راستا جلساتی برگزار شده و تداوم آن با حضور همه دستگاه های مسئول ضروری است."