دختران عضو اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان در بیانیه ای اعلام کردند: شاید شکنجه های گروهک بوکوحرام مانع از رسیدن صدای عدالت خواهی دانش آموزان دختر نیجریه ای به گوش مجامع جهانی شود، اما اکنون ندای یاری خواهی آنان از حنجره خواهرانشان در این انجمن بلند است.
به گزارش روز شنبه روابط عمومی و امور بین الملل دفتر مرکزی اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان، در بخشی از این بیانیه ضمن محکوم کردن ربایش دانش آموزان دختر نیجریایی آمده است: ای اهل ایمان! بدانید اینجا ایران عزیز اسلامی است و شما صدای دختران ایرانی - اسلامی را از جای جای انجمن های اسلامی مدارس میهنمان می شنوید.
بیانیه می افزاید: دخترانی که با صدایی رسا به پیروی از سخنان دخت نبی مکرم اسلام، حضرت فاطمه زهرا (س) همراه میراث گرانبهایشان حجاب فاطمی و با سلاح علم و ایمان فریاد می زنند: ای ایادی استکبار در هر کجای این کره خاکی که باشید بدانید ما ذره ای از آموزه های دینی مان عقب نشینی نخواهیم کرد و همیشه یار و همراه خواهران مان و حقوق انسانی شان در جای جای جهان خواهیم بود.
بیانیه آورده است: ما دختران اعضای قرارگاه ملی اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان، خواستار رسیدگی هرچه سریعتر نهادهای بین المللی ذیربط برای آزادی این دختران و ریشه کن کردن گروهک های تروریستی بوکو حرام، طالبان، داعش/ النصره و مجازات کشورهایی که نیرو و سلاح آنان را تامین می کنند، هستیم.
دختران عضو اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان در بیانیه خود یادآورشده اند: اکنون چه شده که تفکر منحط و متحجر گروهک بوکوحرام به اسم اسلام و با حمایت استعمار روباه پیر انگلیس و استکبار امریکا، سلاح به دست گرفته است و تعدادی از دختران دبیرستانی را در نیجریه به جرم تحصیل علوم جدید به گروگان گرفته و قصد فروش و یا ازدواج آنها را دارد مگر این گفته پیامبر ما مسلمانان نیست که فرمودند: جوانمردان کسانی هستند که زنان را گرامی می دارند و فرومایگان نسبت به آنان اهانت می کنند.
دختران عضو اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزی در بیانیه خود همچنین این سوالات را مطرح کرده است که مگر در کتاب آسمانی ما - قرآن - به قلم و آنچه می نویسد قسم یاد نشده؟ آیا این نشان از اهمیت علم آموزی ندارد؟ مگر تاکید نشده که کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند یکسان نیستند؟
بیانیه می افزاید: ما از مولایمان علی (ع) در خطبه جهادیه نهج البلاغه آموخته ایم که اگر مرد مسلمانی پس از این رسوایی ها از اندوه بمیرد، نه تنها نباید ملامتش کرد بلکه مرگ را سزاوارتر است.