مهر: دانشمندان می گویند رعد و برق‌ها و توفان های شدید در جو این دو سیاره باعث تولید ذرات کربن به شکل دوده می شود و زمانی که این ذرات در جو پایین می‌آیند، بر اثر فشار تبدیل به گرافیت می شوند. گرافیت همانطور که در جو سقوط می‌کند بر اثر فشار و حرارت بیشتر تبدیل به الماس جامد می‌شود.
"کوین بینز" سیاره شناس دانشگاه ویسکانسین- مدیسون با اشاره به اینکه به این ترتیب سالانه هزاران تن الماس تولید می‌شود، تخمین زد لایه ای به ضخامت سی هزار کیلومتر که حاوی حدود ده میلیون تن الماس است در این دو سیاره شکل می گیرد.
محاسبات اختر فیزیک دانها نشان می دهد شرایط در مشتری و کیوان به گونه‌ای است که امکان تولید اقیانوس‌هایی دائمی الماس مذاب در آنها وجود دارد.
پیش از دانشمندان می دانستند که به احتمال زیاد در اورانوس و نپتون الماس وجود دارد اما این برای اولین بار است که آنها این امر را در مشتری و زحل محتمل دانسته‌اند.
کربن در حالت جامد بصورت گرافیت و الماس وجود دارد. فشار و دمای زیاد باعث می شود اتم‌های کربن به شکل کریستال های منظمی آرایش پیدا کنند که به آن الماس گفته می شود. فشار و دمای بالای مشتری و زحل، دوده را به الماس تبدیل می کند.
هنوز هیچ کاوشگری به جایی که این الماس تولید می‌شود نرسیده است. اما شرایط در اورانوس و نپتون متفاوت است زیرا این دو سیاره بسیار خنک تر هستند و دمای آنها هیچگاه به هشت هزار درجه کلوین (7727 درجه سانتی‌گراد) نمی‌رسد بنابراین الماس در این دو سیاره به احتمال زیاد هیچوقت ذوب نمی شود.
پروفسور پیتر رید استاد دانشگاه آکسفور معتقد است اینکه کربن به شکل الماس در مشتری و زحل وجود داشته باشد پذیرفتنی است اما بعید است این الماس به شکلی باشد که روی زمین وجود دارد و به جای قطعات الماس به احتمال زیاد ابرهایی از الماس فشرده وجود خواهد داشت.
وی اظهار داشت اگر هم الماس بشکلی که در کره زمین وجود دارد در آنجا وجود داشته باشد دسترسی به آن بسیار سخت است؛ دما بسیار بالاست و فشار یک میلیون برابر کره زمین است.