عصر ایران – اصطلاح «لابی کردن» در دنیای سیاست بسیار شنیده می شود و در گفتارها و نوشتارهای سیاسی با اهداف مختلف و دو بار مثبت و منفی به کار می رود.
در روزهایی که بحث های مربوط به رای اعتماد درگرفته بود این اصطلاح را باز شنیدیم و در تازه ترین مورد نیز در مناظره تلویزیونی روز جمعه ،عباس سلیمی نمین – یکی از شرکت کنندگان – چند بار اتهام وجود «لابی» های پنهان را مطرح کرد و در این مورد خاص منظور او زد و بند های پشت پرده بود و می خواست رفتاری غیر اخلاقی را نسبت دهد. در مواردی هم منظور ازاصطلاح «لابی» نفوذ نهاد ها و محافل است. مثلا وقتی می گویند:«لابی یهودی ها در آمریکا» منظور نفوذ آنان در سیاست گذاری های ایالات متحده است.
اصطلاح « لابی کردن» اما دقیقا از کجا آمده و آیا با «لابی» با همان معنای مصطلح در هتل ها و مجموعه های مسکونی ( ورودی هال مانند) نسبتی دارد؟
پاسخ این پرسش را می توان در کتاب « مارک و پلو» یافت؛ سفر نامه منصور ضابطیان در دورانی که همچنان روزنامه نگار بود. [ضابطیان البته در سال های اخیر با برنامه «رادیو هفت» شبکه آموزش سیما شهرت بیشتری کسب کرده است. «مارک و پلو» داستان سفر به چند کشور دنیا با کمترین هزینه است و به قصد تشویق به سفر بدون بیم از صرف هزینه های بسیار نوشته شده و خوش بختانه مورد استقبال قرار گرفته است.]
در صفحه 148 و در فصل مربوط به ایالات متحده آمریکا می خوانیم:
«نزدیک کاخ سفید یک هتل قدیمی هست به نام هتل ویلارد که لابی نسبتا بزرگی دارد. اتفاقا آنچه این هتل را معروف کرده همین لابی است. سال ها پیش رییس جمهوری وقت آمریکا عصرها که می خواسته خستگی در کند از کاخ سفید قدم زنان به هتل می رفته در لابی می نشسته و یک قهوه سفارش می داده است. بسیاری از مردم و صاحبان صنایع یا هنرمندان که مشکل داشته اند و دست شان به رییس جمهوری نمی رسیده این ماجرا را می دانستند. آنها میزهای اطراف رییس جمهور را رزرو می کردند و دو تا دوتا درباره مسایل مملکت طوری حرف می زدند که صدای شان به گوش رییس جمهور برسد و غیر مستقیم روی او اثر بگذارد . حتی بعضی ها هم پیشتر می رفته اند و مستقیما با خود رییس جمهور گفت و گو می کردند و اصطلاح لابی کردن دقیقا از همین جا ریشه گرفته است.»