مي خواستم در مذمت بيانيه هاي بدون اصالت و سياست مندان غير اخلاقي بنويسم، اما ذهن وقلم مرا همراهي نكرد... بياد آوردم كه خيلي وقت است كه اخلاق در دنياي كوچك سياست بازان، به مغاك رفته و حقيقت به مسلخ... اما سكوت را در اين روزهاي كابينه سازي صلاح ندانستم ...
بدون شرح مي نويسم:
در حال و هواي اين روزهاي كشور كه كابينه اي در حال تكوين است،گروهي اندك يا بزرگ از وزير شدن فردي خوششان مي آيد و گروهي ديگر در جبهه اي مقابل، از وزارت آن نامزد ناخشنودند... اين يكي بيانيه اي با ۳۵۴۵ امضاء و آن يكي بيانيه اي به امضاي۲۴۰۰ عضو هيئت علمي.
اشكالي نيست و بر هيچ يك نمي توان خرده اي گرفت...اين شرط آزادي و دموكراسي نوين است...
روي سخن اما با بيانيه سازاني است كه بيانيه اي مي نويسند و امضاي بدون اصالت مي نهند و براي انتشار به خبرگزاري هاي معظم مي سپارند...
مصداق سخنم بيانيه اي است كه به امضاي ۳۵۴۵ تن منتشر شده و امضاي نويسنده اين يادداشت نيز در پاي آن آمده است. نگارنده صرفنظر از محتواي آن بيانيه، مرجع انتشار و بازتاب آن، و بدون ذره اي قصد تشكيك در وزانت پايگاههاي خبري كه جد و جهدشان را ارج مي نهم، تنها به اندازه يك سه هزار و پانصد و چهل و پنج امضاء، خود را محق مي داند با ذكر اين جمله كه "من بيانيه اي را امضاء نكردم"، چند نكته را براي فضاسازان و بهره مندان از فضاهاي ساخته شده، طرح كنم:
۱- آنها كه بيانيه مي نويسند حق دارند بيانيه نوشته شده خود را به موافقين نشان دهند تا اگر موافق بودند،آنرا امضاء كنند...اما هيچ فردي در نظامي كه بناست متخلق به اخلاق اسلامي و مزين به مكارم اخلاقي باشد حق ندارد نامي را به ناصواب بر پاي يادداشتي بگذارد!...اهداف احتمالا دلسوزانه و عواطف پاك و بهره گيري انقلابي از كلماتي پر ايهام و ابهام، مجوز اين بداخلاقي ها نيست.
۲- بيانيه هاي فاقد اصالت ارزشي ندارند...افراد بيانيه نويس مي توانند حتي بيانيه اي به امضاي يك تن و يك جمع كوچك بنويسند و منتشر كنند و بر فضا تاثير بگذارند اما اهتمامشان بر اين باشد كه بيانيه شان اصالت داشته باشد...بيانيه نويسان بايد براي پيشبرد مقاصدشان حرفه اي تر و اخلاقي تر عمل كنند ...
۳- نگارنده با احترام به تمام آنها كه بيانيه نوشتند و نامشان شايد با اطلاع شان هم در آن بيانيه آمده، عرض مي كند كه مدتهاست به جامعه امضاء كنندگان آن بيانيه تعلق ندارد و اگر هم همچنان مفتخر به عضويت در آن جامعه ارجمند مي بود، شايسته مي دانست طراحان بيانيه، شرط اخلاق و انصاف را بجاي آورند و بگونه اي مديريت نمايند كه افراد را مطلع نمايند...
۴- بياد مي آورم مدتها پيش،جوابيه اي خواندم از دولتمردي كه زماني با هم مانوس بوديم،بيانيه اي در مذمت سخن و نظر فردي كه آنروزها در حاشيه بود و اينروزها سخت مشهور است...از خواندن بيانيه شديد و غلاظ دولتمرد پيش تر با هم آشنا، متعجب شدم...با او در ميان گذاشتم اما سخت گلايه مي كرد كه مافوقم بيانيه اي نوشته و به نام من به پايگاه نامداري داده كه منتشر كند... آن فرد البته فرد ماهيگيري بود و مافوقش نيز او را خوب مي شناخت چرا كه او نيز جرات تكذيب بخود نداد و...
...اكنون اما من تنها براي احترام به حقيقت، مي نويسم تا روزي ديگري مرا به سكوت تلخ متهم نكند...و تاكيد مي كنم بر اين سخن حكيمانه كه"با دستمال هاي كثيف نمي توان شيشه ها را تميز كرد"...
گاه مبهوت مي شوم كه رهاورد ما براي دنياي امروز چيست؟ ما قصد داشته و داريم دنيا را مديريت و اصلاح كنيم و به دست همه نسخه اي شفابخش بدهيم!
برادران عزيز!
تلخ است و سوگناك...
منبع:الف