منوچهر متکی با تاکید بر بکاربردن ادبیات دیپلماتیک در بحث سیاست خارجی گفت: اگر کسی حتی موضع درست و انقلابی را به گونه ای طرح بکند که برای کشور هزینه ایجاد کند، تدبیر درستی نیست؛ البته در پاسخ به ادبیات استکباری نیاز هست که از ادبیات تند بهره بگیریم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه آذربایجان شرقی، منوچهر متکی در برنامه پرسش و پاسخ دانشجویی در دانشگاه تبریز با بیان این‌که باید در سیاست خارجی از ادبیات فاخر و دیپلماتیک استفاده کنیم، حرف سنجیده و درستی است، افزود: گاها دیده شده است که برخی با به کار بردن ادبیات غیر دیپلماتیک برای کشور هزینه ایجاد کرده داند.
وی در پاسخ به دانشجویی که خواستار مقایسه سیاست خارجه دولت اصلاحات و دولت نهم و دهم بود، گفت: در طول این سال‌ها روش‌های متفاوتی اتخاذ شده است، برای مثال در بحث انرژی هسته‌ای مطالبات هر دو دولت به نوعی یک چیز بود، ولی رویکرد دولت هشتم رسیدن به حق هسته‌ای با متد صحبت، مذاکره با غرب و راه دادن نظارت غربی‌ها بود که منجر به تعلیق دو ساله نطنز و اصفهان شد.
متکی ادامه داد:رویکرد فعالانه سیاست خارجه دولت نهم در بحث هسته‌ای باعث شد، بعد از هشت سال از آن دوره تعامل غرب با ایران متفاوت تر شد.
وی تغییر تقویم آموزشی دانشگاه ها و تعطیلی دانشگاه‌ها در فضای انتخابات 24 خرداد را عملی شتابزده دانست و تاکید کرد: در این تصمیم نه دانشجویان و نه اساتید به عنوان مخاطبین اصلی دو وزارتخانه مورد مشورت قرار نگرفته‌اند.
وی در پاسخ به سوال دانشجویی مبنی بر این‌که مبنای ائتلاف 5 گانه شما چیست و چه سنخیتی بین این 5 نفر وجود دارد گفت: هدف این است که بعد از مشورت ها و سنجش های لازم هم به شخص اصلح و هم رای آور برسیم.
متکی به تنازعات غیر اصولی برخی مسئولان اشاره کرده و افزود: هر انتقادی داریم باید در درون سیستم خودمان حل کنیم؛ چراکه وقتی دو رئیس قوه با هم جدل می کنند، به دنبال این قضیه متاسفانه این دو جایگاه در ذهن مردم افت می‌کنند.
وزیر پیشین امور خارجه یادآور شد: دولت مسئول معیشت مردم و نه تفسیر و قرائت‌های مختلف از دین است.
وی تاکید کرد: دولت مسئول مکتب سازی نیست، در قانون اساسی ما مرجع اصلی قرائت درست از دین شخص ولی فقیه است.
وی در پایان طرح مسئله هسته‌ای و به نتیجه رساندن پرونده هسته ای ایران را جزء اولویت‌های کاری دولت یازدهم خواند و خاطرنشان کرد: تغییر موضع گیری‌های اخیر در ادبیات غربی‌ها نشان از این دارد که می‌توان پرونده هسته‌ای را با آرامش به نتیجه رساند.