عصر ایران؛ سعید شمس - انتخابات ریاست جمهوری در شرایطی به روز برگزاری نزدیک می‌شود که در خصوص چگونگی حضور جریانهای مختلف در آن تردیدهای زیادی وجود دارد. مسعود پزشکیان با گفتن اینکه «با حضور جریانهای مختلف می‌توانیم ادعا کنیم که انتخاباتی پرشور و براساس اصول تعیین شده برگزار کرده‌ایم.» به اهمیت حضور همه سلیقه‌ها در انتخابات تاکید می‌کند.
گفتگوی «عصر ایران» با نماینده تبریز در مجلس در خصوص مباحث انتخاباتی و همچنین فضای سیاسی روز است.
فضای انتخاباتی را در سه ماه مانده به انتخابات چطور تحلیل می‌کنید؟ انتخابات سال ۹۲ به دلیل شرایط داخلی و همچنین بین المللی کشور اهمیت بالایی دارد و به همین دلیل برای برگزاری انتخاباتی سالم باید همه دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم شرایط را برای حضور جدی همه سلیقه‌های سیاسی فراهم کنیم.
البته ظاهرا این مهم ناشدنی است.
اینکه شرایط چطور است، یک بحثی است و اینکه باید چه شرایطی را فراهم آورد، موضوعی دیگر. نکته مشخص و قابل توجه این است که هم اصولگرا‌ها و هم اصلاحات باید بتوانند با قدرت وارد انتخابات شوند و در فضایی رقابتی با یکدیگر برای در اختیار گرفتن دولت با هم رقابت کنند.
شرایط فعلی چقدر با شرایطی که به زعم شما ایده آل انتخابات است، نزدیک است؟ هیچ.
هیچ؟ بله؛ متاسفانه وضعیتی به وجود آمده است که مشخص است همه سلیقه‌ها نمی‌توانند فرصت حضور در انتخابات را به دست بیاورند. این در حالی است که همه دنیا توجه ویژه‌ای به انتخابات جمهوری اسلامی دارد و به همین دلیل بر همه واجب است با رفتارهای منطقی کاری کنیم تا انتخابات را با کمترین حرف و حدیث ممکن برگزار کنیم.
اما مشاهدات فعلی نشانگر این است که نباید امید چندانی داشته باشیم. این یک واقعیت تلح است که هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند. امیدوارم در اندک فرصت باقی مانده شرایط تغییر کند و همه فاکتورهای لازم برای انتخابات مورد توجه قرار بگیرند، چرا که در غیر اینصورت باید منتظر هزینه باشیم.
چه هزینه‌هایی؟ ضرر مشخص اش این خواهد بود که مشارکت پایین می‌آید. واقعا در شرایط حساس فعلی مشارکت بالا ، نیازی جدی است و به همین دلیل چهره‌های سیاسی نگران این هستند که مبادا با بدرفتاری‌های افرادی که در سیاست هستند، رای‌های کمتری نسبت به قبل به صندوق‌ها ریخته شود. به نظر من برای اینکه بتوانیم مشکلات را به کمترین حالت ممکن خود برسانیم، در قدم اول باید تفرقه و اختلافات موجود را تمام کنیم. چرا که اختلاف بین مسؤلان به مانند سمی کشنده می‌تواند عمل کند. واقعا نمی‌دانم چرا با وجود هزینه‌های معلوم فضای تنش، برخی اصرار دارند که روز به روز به تنش‌های موجود را بیشتر کنند و به این فکر نمی‌کنند که ادامه چنین روندی چه نتایجی خواهد داشت.
چاره کار چیست، چه باید کرد؟ باید به هم احترام بگذاریم و همدیگر را تحمل کنیم. اگر بتوانیم با تکیه بر منطق در کنار هم فعالیت کنیم، بی‌شک خیلی از مشکلات کم می‌شود و مردم دیگر تا به این حد سختی نخواهند کشید.
مشکل اصلی کجاست؟ مشکل اصلی گروهی است که قدرت و توان دارند و تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهد دیگران را به رسمیت بشناسند.