ایالات متحده در پی آن است تا با وارد کردن اعضای غربی ۱+۵ و برخی دیگر از کشورهای همسو با خود به روند مذاکرات جداگانه با ایران، اهمیت محور ۱+۵ را درباره پرونده هسته‌ای کاهش داده و از این راه، دو کشور روسیه و چین را از این روند بیرون کند. کنار گذاشتن روسیه و چین و گرفتن نقش محوری از آنان در موضوع هسته‌ای ایران، توازن گروه مذاکراتی را به ضرر ایران تغییر خواهد داد.
با جدی شدن مسأله هسته‌ای ایران از دید کشورهای غربی و تلاش آنها برای متقاعد کردن ایران به رها کردن برنامه هسته‌ایش، گروه ۱+۵ به عنوان یک مجموعه بین‌المللی برای مذاکره با ایران شکل گرفت. با این حال، روندهای جاری، حاکی از تلاش آمریکا برای کمرنگ کردن نقش این گروه در تعامل با ایران است.
به گزارش «تابناک»، در چند روز گذشته، اخبار رسانه‌های جهانی، بیانگر آغاز شکل‌گیری روندی است که انتظار می‌رود طی آن، کشورهای جدیدی، منفرد یا گروهی، وارد گفتوگو با ایران شده و در گذر زمان، گروه ۱+۵ را از موضوعیت بیندازند.
بنا بر این گزارش، در مهمترین و جدید‌ترین نمونه از این دست، روز گذشته اعلام شد، مقامات کشورهای ژاپن و آلمان درباره مذاکرات مستقیم این دو کشور درباره پرونده هسته‌ای ایران با هم دیدار نموده و همچنین قرار دیگری برای دیدار بعدی تنظیم کرده‌اند.
در همین زمینه، وزیر خارجه آلمان اعلام کرده، کشورش می‌خواهد مستقیم با ایران گفتوگو کرده و تلاش کند، مسأله هسته‌ای ایران با راهکاری سیاسی حل شود.
هرچند هنوز رسما اعلام نشده که گفت‌وگوهای این دو کشور با ایران، هم راستا با مذاکرات معمول ۱+۵ خواهد بود یا خیر، ولی قرار دادن این موضوع در زمینه گسترده‌تری از تحولات رخ داده در رابطه با پرونده هسته‌ای ایران، این فرض را تقویت می‌کند که برنامه جدیدی از سوی غرب در این زمینه کلید خورده است.
در این زمینه، توجه به این نکته اهمیت دارد که تا پیش از مذاکرات بغداد و سپس مسکو، این غرب بود که ایران را به تلاش برای خرید زمان با تطویل مذاکرات متهم می‌کرد؛ اما در پی ارائه بسته پیشنهادی مشخص از سوی ایران و مخالفت غرب با وارد شدن به موضوعات جزیی و فنی در این حوزه، این باور در میان بسیاری از تحلیلگران تقویت شده که برعکس آنچه گمان می‌رفت، طرف غربی خواهان به طول انجامیدن مذاکرات است.
بنابراین، با نگاهی دقیق‌تر به این دو جریان، می‌توان گفت که این دو قطعاتی از یک پازل و در حقیقت، تکمیل کننده یکدیگرند. به بیان دقیق‌تر، این دو بعد، بخشی از یک برنامه واحد تدوین شده از سوی ایالات متحده هستند که با هدف کمرنگ کردن تدریجی نقش گروه ۱+۵ و بر هم زدن توازن طرف‌های مذاکره کننده هسته‌ای به ضرر ایران به اجرا درآمده است.
در این راستا، ایالات متحده در پی آن است تا با وارد کردن اعضای غربی ۱+۵ و برخی دیگر از کشورهای همسو با خود به روند مذاکرات جداگانه با ایران، اهمیت محور ۱+۵ را درباره پرونده هسته‌ای کاهش داده و از این راه، دو کشور روسیه و چین را از این روند بیرون کند.
ناگفته نماند، کنار گذاشتن روسیه و چین و گرفتن نقش محوری از آنان در موضوع هسته‌ای ایران، توازن گروه مذاکراتی را به ضرر ایران تغییر خواهد داد؛ بنابراین، از میان رفتن فشارهای تعدیل کننده این دو بازیگر، ایران را به تنهایی در مقابل خواسته‌های افراطی غرب خواهد گذارد.
در حقیقت، هدف نهایی آمریکا این است که با به درازا کشاندن مذاکرات از یک سو و وارد کردن کشور‌ها و گروه‌های موازی به فرایند مذاکره با ایران از سوی دیگر، اندک اندک راه را به گونه‌ای فراهم سازد که ایران تنها با خود آمریکا رویارو شده و از این راه، عملاً در برابر خواسته‌های آمریکا خلع سلاح شود.