مردان چهار برابر زنان به سرطان حنجره مبتلا می‌‌شوند!

یک متخصص گوش، حلق و بینی با بیان اینکه سرطان حنجره اغلب در افراد بالای ۴۰ سال شايع است و تظاهر آن در افراد زير ۲۵ سال بسيار نادر است گفت: مردان تقريباً به ميزان ۴ برابر زنان به اين بيماری مبتلا می‌‌شوند.

دکتر ابراهیم رزم‌پا در گفت وگو با ایسنا، اظهار كرد: حنجره (Larynx) بخشی از مجرای تنفسی و عضو اصلی توليد صداست که در جلوی گردن و پايين زبان قرار دارد و متشکل از چندين غضروف است که در تنفس، تکلم و بلع نقش مهمی را ايفا می‌کند.

وی با بیان اینکه سرطان حنجره نوعی بيماری است که حاصل رشد خارج از کنترل و نامنظم ياخته‌های بدخيم در حنجره و بافت‌های اطراف اين عضو است، ادامه داد: اين بيماری اغلب در افراد بالای ۴۰ سال شايع است و تظاهر آن در افراد زير ۲۵ سال بسيار نادر است.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه مردان تقريباً به ميزان ۴ برابر زنان به اين بيماری مبتلا می‌‌شوند، گفت: برخی علائم هشدار دهنده سرطان حنجره گرفتگی طولانی مدت صدا، يا تغييرات ‌آهنگ صوتی بدون وجود علت بارز، احساس وجود توده‌ای در گلو، برآمدگی در ناحيه گردن و تنگی نفس در اثر فعاليت است.

دکتر رزم پا ادامه داد: سرفه مزمن، سختی و يا احساس درد هنگام بلع، سرفه همراه با خلط خونی، غده‌های لنفاوی متورم و سفتی در گردن، احساس درد در هنگام لمس گلو، تنفس صدادار، بوی بد دهان، گوش درد ( بدون وجود علت عفونت ) از دیگر علائم ابتلا به سرطان حنجره است.

این متخصص گوش، حلق و بینی با تأکید بر اینکه عامل مستعد کننده در تظاهر سرطان حنجره مانند هر سرطان ديگری تداخل در نظم تقسيم ياخته‌ها است، اظهار کرد: تحقيقات ‌آماری و بالينی روند بدخيمی بيماری سرطان حنجره را با استعمال دخانيات، زياده‌روی در نوشيدن مشروبات الکلی، استنشاق گرد و غبار فلزات و چوب، تماس با آلاينده‌‌های شغلی مانند آزبست، اسيد سولفوريک و نيکل، پوليپ‌ها (ضايعات) تارهای صوتی و التهاب مزمن تارهای صوتی ارتباط می دهند.

دکتر رزم پا با بیان اینکه الگوهای تشخيص سرطان حنجره با توجه به وضيعت عمومی سلامت فرد و بررسی های تشخيص سرطان حنجره ممکن است شامل معاينه ساده حنجره، غده‌های لنفاوی و ناحيه گردن توسط پزشک، پرتونگاری از حنجره با تابش اشعه X باشد افزود: راديوگرافی از حنجره توسط دستگاهی بنام فلورسکوپ ( fluoroscope) جهت بررسی شکل و حرکت ساختار حنجره، معاينه سطح داخلی حنجره با استفاده از دستگاهی بنام لارنگوسکوپ (لارنگوسکوپی- laryngoscopy)، عکسبرداری ساده قفسه سينه و سی تی اسکن (Computerised tomography scan) از دیگر روشهای تشخیص این سرطان است.

وی در ادامه اظهار كرد: در روش سیتی اسکن، دستگاه سی تی اسکن با گرفتن تعدادی عکس توسط اشعه ايکس، تصويری سه بعدی از بدن را نشان می‌دهد و از اين طريق محل و اندازه دقيق ضايعه و پراکندگی تومور به بخش های ديگر مشخص می شود.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: پرتونگاری با استفاده از تشديد ميدان مغناطيسی (MRI Scan) مشابه سی تی اسکن است با اين تفاوت که به جای تابش اشعه X از مغناطيس جهت عکسبرداری از اعضای بدن استفاده می شود. در اين آزمايش بيمار به مدت ۳۰ دقيقه به طور ساکن درون اتاقک اين دستگاه می‌ماند و تصاوير مقطعی از بدن او تهيه می‌شود. نمونه برداری يا بيوپسی (biopsy) که بررسی ميکروسکوپی از نمونه بافت مورد نظر است مطمئن‌ترين روش برای تشخيص سرطان به حساب می‌آيد.

دکتر رزم‌پا با بیان اینکه معمول‌ترين الگوی درمان سرطان حنجره پرتودرمانی است، اظهار كرد: درمان در مراحل پيشرفته بيماری مستلزم جراحی و خارج کردن ضايعه بدخيم و بافت‌های درگير و يا پرتودرمانی پس از جراحی است.

وی با اشاره به این مطلب که در عمل جراحی بخش يا تمام حنجره (لارينژکتومی laryngectomy-) برداشته می‌شود، تصریح کرد: در شرايطی که تمام حنجره به طور کامل برداشته می‌شود، گلوگاه را می‌بندند تا عمل بلع به طور طبيعی انجام شود و بالای نای به منفذی از پوست بخيه زده می‌شود (تراکئوستومی tracheostomy) تا هوا از اين راه وارد ريه شود که در چنين شرايطی، تنفس به جای دهان و بينی از طريق اين منفذ يا شکاف صورت می‌گيرد.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار كرد: در صورت برداشتن کامل حنجره روش صحبت کردن از راه مری به بيمار آموزش داده می‌شود و يا از حنجره مصنوعی (مکانيکی يا الکتريکی) استفاده می‌شود.

دکتر رزم‌پا افزود: هنگامی که سرطان حنجره مهاجم شده باشد و به ديگر بافت‌های بدن و غدد لنفاوی سرايت کرده باشد غده‌های لنفاوی و بافت‌های تراريخته اطراف گردن هم برداشته می‌شود.

این متخصص گوش، حلق و بینی با تاکید بر این مطلب که سرطان مهاجم و پيشرفته حنجره بيشتر نواحی گردن را در بر می‌گيرد تا نقاط دورتر بدن، اظهار کرد: شيمی درمانی، الگوی معمول درمان سرطان حنجره به شمار نمی‌آيد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: معمولا پس از درمان، فعاليت‌های طبيعی بدن به تدريج از سر گرفته می‌شود و رژيم غذايی خاصی ضروری نيست، اگر چه پس از جراحی برای مدتی از رژيم درمانی مايعات استفاده می‌شود تا التيام بافت آسان‌تر صورت گيرد. پس از درمان، مراقبت‌های منظم پزشکی الزامی است تا پيشرفت احتمالی بيماری تحت کنترل باقی بماند.