عصر ایران – امروز مردم روسیه برای انتخاب رییس جمهوری جدید به پای صندوق های رای می روند .
برگزاری این انتخابات از مدت ها پیش در کانون توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار داشته است ویکی از دلایل عمده آن نیز حضور دوباره " ولادیمیر پوتین " نخست وزیر کنونی ، رییس جمهوری پیشین و به گمان بسیاری از ناظران "مرد شماره یک " ساختار قدرت در روسیه در این دوره از انتخابات است .
پوتین که دو دوره 4 ساله ( 2000-2008) حضور در کرملین را تجربه کرده است ، پس از یک دوره 4 ساله که رییس دفتر سابق خود ( دمیتری مدودف ) را به کرملین فرستاد، حالا بار دیگر عزم حضور در کرملین را کرده است و با توجه به اصلاحات انجام شده در قانون اساسی این کشور می تواند دو دوره 6 ساله دیگر نیز در سمت ریاست جمهوری پهناورترین کشور جهان ، بماند.
این خواسته پوتین از مدت ها قبل قابل پیش بینی بود ؛ زمانی که وی در یک سال گذشته در جریان مصاحبه های متعدد بارها خود را با " فرانکلین دلانو روزولت " رییس جمهوری اسبق آمریکا مقایسه کرده و گفته است که اگر در جامعه ای دموکراتیک همچون آمریکا رییس جمهور شدن روزولت برای 4 دوره متوالی نقض اصول و معیارهای دموکراتیک نیست ، قاعدتا در روسیه نیز نباید کسب عنوان رییس جمهوری برای یک فرد برای بیش از دو دوره محل مناقشه باشد !
اما پوتین خود به خوبی می داند که قیاس او با روزولت هر چند از برخی جنبه های شکلی می تواند بدون عیب و نقص باشد ، اما در مجموع و با ملاحظه جمیع جهات ، قیاسی مع الفارق است چه آنکه روزولت اساسا در شرایط جنگ دوم جهانی رییس جمهور بود و ایالات متحده در آن مقطع زمانی در جنگ بود و از سوی دیگر تا زمان روزولت هیچ منع قانونی برای رییس جمهوری یک نامزد برای دوره های متوالی وجود نداشت و تنها یک عرف نانوشته در این زمینه وجود داشت و از همه مهم تر اینکه مقایسه جامعه آمریکا که از همان ابتدا بر مبنای رواداری ، تکثر و آزادی شکل گرفته با دولت روسیه که تاریخچه ای دراز از اعمال اقتدارگرایی و دولت های اقتدارگرا دارد ، محل اشکال است .
به هر جهت تا کنون این خواسته پوتین از سوی مخالفان داخلی در روسیه بارها مورد انتقاد قرار گرفته و در 3 ماه گذشته شهروندان مخالف در روسیه بارها به شکل تجمعات و اعتراضات دهها هزار نفری به خیابان ها آمدند و مخالفت خود را با پوتین ابراز داشتند.
دولت مسکو پس از برگزاری انتخابات پارلمانی در ماه دسامبر 2011 با موجی از اعتراضات خیابانی گروه ها و احزاب مخالف مواجه شد که خواسته آنها ابطال انتخاباتی بود که مدعی تقلب گسترده پوتین در آن بودند .
دولت روسیه در گام نخست تلاش کرد تا مخالفت ها را سرکوب کند و به دستگیری و ضرب و شتم معترضان خیابانی پرداخت اما با توجه به انتقادات گسترده غرب از روسیه و نیز بازتاب منفی جهانی سرکوب مخالفان ، کرملین در سیاست های خود در قبال معترضان تجدید نظر کرد .
بدین سان دولت روسیه در اقدامی کم سابقه به مخالفان اجازه برگزاری تجمع و تظاهرات داد و پس از این اقدام ، مخالفان با بسیج گسترده نیروهایشان بارها با برگزاری تظاهرات دهها هزار نفری در مسکو و برخی دیگر از شهرهای بزرگ روسیه ، حضور خود را به رخ مقامات کرملین کشیدند و این مساله سبب شد تا دولت روسیه در دو سه ماه اخیر ژست دولتی مسئولیت پذیر و شنوای انتقادهای مخالفان بگیرد و مخالفان را به رسمیت بشناسد.
پوتین بارها در ماه های گذشته در مصاحبه ها و سخنرانی های خود با وجود به رسمیت شناختن معترضان ، آنها را " اقلیت دارای حقوق" و محترم دانسته که "باید صدای آنها شنیده شود" اما نخست وزیر روسیه در عین حال تاکید کرده است که اقلیت یک جامعه نباید بر اکثریت حکمرانی کند .
پوتین و حامیان وی در هفته های اخیر با تغییر گفتمان سیاسی خود تلاش کرده اند خود را در جایگاه اکثریت و مخالفان را در جایگاه اقلیت بنشانند و با پیگیری حساب شده این نکته که اکثریتی مسئول وشنوا هستند ، توانسته اند با سرکوب کمتر معترضان و صدور مجوز برگزاری تظاهرات اعتراضی ، از انتقادهای جامعه جهانی و فشارهای فزاینده داخلی بکاهند.
این سیاست نسبتا موفق کرملین در هفته های اخیر سبب شده تا مخالفان پوتین حتی بتوانند از هم اکنون برای فردای روز انتخابات (دوشنبه) از وزارت کشور روسیه مجوز راهپیمایی بگیرند .
بنابراین دولت روسیه با مشاهده نتایج و تبعات خیزش های اعتراضی یک سال گذشته در خاورمیانه و شمال آفریقا و نتیجه اعمال سیاست های سرکوب گرایانه در برخی از این کشورها تصمیم گرفته است ، ضمن حفظ پایه های اقتدارش ، شکنندگی خود را کاهش داده و به مخالفان اجازه برگزاری تجمع اعتراضی حتی در قالب تظاهرات دهها و صدها هزار نفری بدهد و در عین حال آسیبی از نمایش و به رخ کشیده شدن مخالفان احساس نکند.
دولت روسیه با پیش گرفتن این سیاست یک گام از اعمال سیاست های اقتدارگرایانه و استبدادی فاصله گرفته است اما واقعیت این است که مسکو برای رسیدن به استانداردهای یک دولت "دموکراتیک و مسئول " هنوز فاصله زیادی داشته و نیاز به انجام اصلاحات زیادی دارد.
نتیجه انتخابات امروز ، نحوه رفتار مخالفان و به تبع آن نحوه برخورد دولت روسیه با تظاهرات اعتراضی مخالفان که احتمالا فردا ( دوشنبه) برگزار خواهد شد ، نشان خواهد داد پوتین که به احتمال زیاد پیروز انتخابات امروز خواهد بود ، قصد دارد به چه شکلی 6 سال آینده خود را در کرملین سپری کند ؟
آیا مردم روسیه امروز به پوتین جدید رای می دهند که معترف به حقوق مخالفان و اقلیت این کشور است یا اینکه این سیاست ها تنها برای باز کردن معبری به سمت کاخ کرملین است و در فردای برگزیده شدن ، مرد شماره یک روسیه همان راه قبلی را در پیش خواهد گرفت؟