علی حسینی در سایت الف نوشت:
تصور کن سازمان سیا تصمیم بگیرد پروژه ای را با هدف ایجاد تنفر آدم های باسواد کشور ایکس از سیستم سیاسی حاکم بر آن کشور طراحی کند.
تصور کن، موضوع این پروژه، ایجاد نارضایتی با استفاده از ابزارهای عمومی در دسترس آدم های با سواد باشد.
تصور کن اسم طرح مذکور، اینترنت، ابزار تولید تنفر باشد.
تصور کن، برای اجرای پروژه، فرد یا گروهی مامور می شود که با دستکاری در شبکه ای که هر روز و هر ساعت، مورد مراجعه و استفاده هزاران هزار محققان، دانشجویان، اساتید، تجار، کارمندان و ... است، از طریق تحریک منفی، به تدریج، تنفر از سیستم را ایجاد و درونی کند.
تصور کن، فرد یا گروه مذکور تصمیم می گیرد هر چند وقت یکبار به بدترین شیوه ممکن، از طریق ایجاد انواع مختلف اختلال، با اعصاب طیف وسیعی از مراجعان به اینترنت بازی کند.
تصور کن، در یک مرحله، طرح مذکور با فیلترینگ خودکار هزاران سایت بین المللی اساسا بی ربط به مسایل سیاسی و غیراخلاقی و ... عملیاتی شود.
تصور کن، در مرحله بعد، این پروژه با کند کردن شدید سرعت اینترنت انجام شود.
تصور کن، در مرحله ای دیگر با قطع دسترسی به محبوبترین و در واقع تنها سرویس های در دسترس عموم ایمیل، بانک و ... انجام شود.
تصور کن، این اقدامات هر چند وقت یکبار به تناوب تکرار شود.
تصور کن، مسئول مربوطه، همان مامور شماره X۸۵۲ داستان ما! به جای پاسخ قانع کننده، هربار ضمن رد اختلال در اینترنت، با سوء استفاده از ناکارآمدی سازمان متبوعش در کنترل موثر و هوشمند فضای تبادل اطلاعات، به مسایل امنیتی متوسل شود و اعلام کند که چون عده معدودی از ابزار اینترنت برای مسایل ضدامنیتی استفاده می کنند، بنابراین دسترسی همه مردم به سرویس های پرکاربرد مورد مراجعه اکثریت کاربران اینترنت، کند یا قطع می شود!
تصورکن، مامور یا گروه ضدامنیتی مذکور، در عین ناباوری، چگونه پروژه ضد امنیتی خود را پیش می برد و موجبات ایجاد نارضایتی شدید از سیستم را در قشر باسواد کشور فراهم می کند.
تصور کن که در نهایت و پس از گذشت مدتی، کاربران اینترنت چه تحلیلی نسبت به کارایی سیستم، مسایل امنیتی و ... پیدا می کنند.
تصور کن...
***
اشتباه نکنید. تمام تصورات فوق، خیال محض است و صرفا با این هدف نوشته شده است که مسئولان کشور کمی بیاندیشند و پیش خود حساب کنند که اگر دشمن قسم خورده آنان بخواهد از طریق ایجاد نارضایتی در قشر تحصیل کرده - هم اکنون ضریب نفوذ اینترنت به گفته وزیر فناوری اطلاعات نزدیک به چهل و سه در صد جمعیت کشور است و فراتر از قشر دانشجو و دانشگاهی را در برمی گیرد - به سیستم ضربه بزند، چه اقدامی غیر از تصوراتی که در بالا گفته شد، می توانست انجام دهد؟
تصور کن عاقبت اینگونه رفتارها چه خواهد شد و چه بلایی بر افکار عمومی کشور خواهد آورد.
***
در روزهای گذشته سرعت دسترسی به بسیاری از سایت های اینترنتی کند یا قطع شده است. مسئولان اینترنت قبلا در برخی موارد مشابه اعلام کرده بودند که چون برخی سایت هایی که لاگین نیاز دارند از پروتکل خاصی استفاده می کنند، این سرویس ها کند یا قطع شده است. مسئولان اینترنت کشور فراموش کرده اند که غیر از ایمیل، هم اکنون بسیاری از سرویس های پرکاربرد و تقریبا هر وب سایتی که نیاز به لاگین کاربر دارد، از پایگاه های مقالات علمی گرفته تا پایگاه های تجاری و بانکی و حتی سایت های انتخاب واحد برخی دانشگاه ها، از پروتکل های مذکور استفاده می کنند. مشکل کندی سرعت در حالی اتفاق می افتد که تا پیش از این، کاربران اینترنت با مشکل فیلترینگ هزاران سایت خارجی بی ربط با مسایل سیاسی یا مسایل غیراخلاقی و ... دست و پنجه نرم می کردند.
***
راه حل چیست؟ راه حل این است که مسئولان کشور عادت کنند به جای مرور اینترنت از طریق کارتابل و برگه های پرینت شده، از طریق مرورگر اینترنتی از آن استفاده کنند و کمی از درد و رنجی که با ندانم کاری بر افکار عمومی قشر وسیعی از مردم تحمیل می کنند، بچشند تا بتوانند تبعات تصمیمات ضدامنیتی خود را درک کنند و وضعیت فعلی را اصلاح کنند.
تا آن موقع، تنها می توان دعا کرد که آنها بتوانند لااقل سناریوهایی مانند سناریوی تخیلی فوق را تصور کنند و کمی مدبرانه تر تصمیم بگیرند. شاید برای کسانی که عادت به توجیه ناکارآمدی خود با امنیت دارند، صحبت از پروژه های ضدامنیتی، ولو در حد تصور، هشیار باش بهتری باشد.