اعتراض به جای خود اما ...
عصرایران - "خانه" ، در فرهنگ ما ایرانیان حرمتی دیرین دارد چه آن که نه تنها سرپناه آدمی است بلکه مأمن ناموس و خانواده نیز هست. هم از این رو ، هنوز که هنوز است ، ایرانیان اصیل و نجیب و ریشه دار ، هر خرده حسابی با هر کسی داشته باشند (مانند یک طلب تجاری) ، برای وصول و پیگیری آن و حتی دعوا بر سر تأخیر و ندادن وجه ، صرفاً به محل کار او و دکان و حجره اش می روند و هرگز به خود اجازه نمی دهند در برابر خانه او دعوا راه بیندازند و اهل خانه را بیازارند.
اهل خانه نیز در فرهنگ ایرانی حرمت دارند و در حتی دعواهای خیابانی هم بسیار شنیده ایم و دیده ایم که چون همسر یا فرزند کسی همراه او اوست،طرف مقابل با این استدلال که "زن و بچه اش همراهش هستند" کوتاه آمده و غائله را ختم کرده است.
در قانون مدنی ما هم ، اقامتگاه قانونی هر شهروندی ، اساساً نه محل زندگی او که محل کسب و کارش تعریف شده است زیرا اصل بر این است که دعاوی و اختلافات قانونی نباید وارد حریم خانه شود و همسر و فرزند افراد را وارد ماجرا کند.
متأسفانه این فرهنگ زیبای ایرانی - اسلامی که حرمت دار خانه و خانواده است مدتی است دستخوش سیاسی کاری ها شده و حریم خانه ها و خانواده ها نادیده گرفته می شود.
نمونه بارز این حرمت شکنی ها را می توان در تجمعات گاه و بیگاه عده ای در برابر خانه های برخی افراد سراغ گرفت که طی آن نسبت به مواضع سیاسی صاحب خانه اعتراضاتی دارند.
سخن بر سر این نیست که چنین تجمعاتی مجوز قانونی دارند یا خیر؟ (زیرا ابعاد این مسأله بر همگان آشکار شده است) ؛ درباره این که "در هر کدام از این تجمعات حق با کیست؟" هم سخنی نمی گوییم چه آن که هر کسی موضع خاص خود را دارد و البته اصل اعتراض هم در یک جامعه آزاد ، آزاد است.
سخن این نوشتار اساساً سیاسی نیست بلکه دغدغه حفظ حرمت خانه و خانواده و ناموس را دارد.
اگر قرار است تجمعی صورت بگیرد و به مواضع سیاسی فلان شخص اعتراض شود ، چرا این تجمع را در برابر خانه او که زن و فرزندان و احیاناً نوه ها و افراد خردسال در آن ساکن هستند برگزار می کنند؟ آیا به عنوان انسان هایی که خود دارای خانواده هستند ، به فکر امنیت روانی زن و کودکان خانه نیستند که اساساً نقشی در ماجرا ندارند ولی باید استرس تجمع و شعارها و وقایع پیش بینی نشده آن را تحمل کنند؟
کجای اسلام محمد(ص) و علی(ع) و حسین(ع) گفته است اگر نسبت به مواضع سیاسی کسی اعتراض دارید مقابل خانه اش آوار شوید و فریاد بکشید و در و دیوارش را آسیب برسانید و آسایش زن و بچه مردم را سلب کنید؟
اگر اعتراض دارید ، با مجوز قانونی در اماکن متعارف برای تجمعات ، اجتماع کنید و مطالبات تان را حتی پیگیری حقوقی کنید ولی حرمت " خانه"و " خانواده و ناموس"مردم را پاس بدارید و صداهای مردانه تان را صرف ترساندن زنان و کودکان خانه و همسایه نکنید که این ، به عقل و انصاف و دین و جوانمردی نزدیک است.
اینا نمی فهمند، شما سخت نگیر !!!!!!!!!!
لااقل آزاده باشید
به قول شاعر:
در آنجایی که انسانها عصا از کور می دزدند.
من از خوش باوری زانها محبت آرزو دارم
اگه راست میگی بگذار روی سایتت.
اگر واقع بين باشی از مثبت منفی ها میفهمی ! ولی انتظاری نيست ...
...
اعتراض خود را رساند.
فکر نکنم حتی یک دهم آنها دانشجو باشند. بابا یه اسم واقعی تر بگذارید مثل همون انصار که قدیمها بود/.
چقدر خوب بود این گروههایی که احتیاج به مجوز ندارند و برایشان عرض مسلمان بردن عین آب خوردن است را بهتر به مردم معرفی میکردید تا مردم بدانند مواجبشان را چه کسانی میدهند.
واقعاً که روی شعبون جعفری را سفید کرده اند.
این بنده خدا آنهمه جوانی ، غیرت،همیت در جبهه ها بخرج داده حالا یکشبه خط بطلان بر تمام مقدراتش میکشند.
امیدوارم فرهنگ جواب دادن حرف با منطق و نه با چماق بین ما جا بیفته . هر چند کسی که منطق نداره به چماق رو میاره
آري ما فقط اسم را يدك مي كشيم!!!
سید جمال الدین اسد آبادی
من خطاب به افرادی دارم که حرمت سرداران رشید جنگ برایشان پشیزی نمیارزد،اگر حرمت افراد و زحمات آنان را برای انقلاب و نظام ارج نمی نهید لاقل به حرمت ایمان آنها و خانواده آنها برایتان محترم باشد.
حق الناس ، تهمت و افترا و..
پس کجاییند؟؟
اینها همین مردم هستند که خود را فراموش کردند نه بیشتر
شما هم شعارزده شدید عصرایران
واقعیت را نمیتوان کتمان کرد
دو کلمه متضاد !!
ولي دوستان مي ترسم روزي اين دايره خودي چنان تنگ شود كه ديگر در آن كسي نمانده باشد!! ياد آن شعر معروف افتادم كه دشمن دانا چقدر خوب است؟!!
دشمن به فريادم برس!!!
حرف شما درست، نباید مخل آسایش خانواده آن ها شد.
اما
"اگر اعتراض دارید ، با مجوز قانونی در اماکن متعارف برای تجمعات ، اجتماع کنید..."
مگر ایشان که اعتراض داشتند به مراجع قانونی مراجعه کردند؟!! ... (و خیلی حرف های دیگه که شما از شنیدش بیذارید)
میدانم گفتن این حرف ها در اینجا ارزشی ندارد چون وقتی کسی خود را بخواب بزند هیچ کس نمیتواند بیدارش کند، عصر ایران عزیز
میخواهی چاپ کن میخواهی چاپ نکن، من این را خطاب به نویسنده این مطلب نوشتم نه کس دیگری.
میخواهم درد دلی با شما بکنم:
از نوع محتوای مطالب سایت شما براحتی میتوان دریافت که با چه کسی دشمنی دارید و با چه گروه سیاسی نزدیکی! نه شما همه رسانه ها همینطور هست.
وقتی تیترهای اخبار شما را میخوانم انگار همه چیز بر علیه ماست و ما بدبخترین ملت ها هستیم.
وقتی تیتر آن طرفی ها را میخوانم به قول معروف: همه چی آرومه ...
ولی وقتی تیتر رسانه های اصلی خارجی میخوانم تازه حقیقت رو میشود، نه حرف شما و نه حرف آنها
معلوم است که هر دو گروه شما چه این طرفی و چه آن طرفی هر دو از روی قصد و قرض تیتر میزنید و ما یه رسانه آزاد نداریم.
ای کاش روزی برسد که ما معنای واقعی یک رسانه بیطرف را حس کنید.
حرف ها زیاد است و مجالی به گفتن نیست.