قانون - دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر می‌گویند: دانشگاه در تأمین امنیت جانی دانشجویان خوابگاهی ناتوان است. از سوی دیگر مشاور رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر می‌گوید: اجازه راهاندازی خوابگاه جدید را نداریم.
مرگ یک دانشجو دانشگاه صنعتی امیرکبیر در خوابگاه این دانشگاه اعتراضات وسیعی به همراه داشت. سامان مهدور دبیر شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به خبرنگار قانون می‌گوید: «در خوابگاه‌های این دانشگاه حوادث زیادی رخ می‌دهد که این مورد منجر به فوت این دانشجو شد. سه سال قبل هم حادثه‌ای دیگر منجر به از دست‌دادن یک پای دانشجویی شد.»
او درباره تشریح این ماجرا می‌گوید: «در این حادثه به دلیل نقص فنی آسانسور در ساختمان خوابگاهی 14 طبقه، یکی از دانشجویان پسر یک پایش قطع شد و در واقع با خوش‌شانسی می‌توانم بگویم که جانش را از دست نداد. مسئولان توجهی به این حادثه نکردند.
این آسانسور هنوز هم همان وضعیت قبل را دارد و مسئولان فقط یک اعلامیه زدند که در صورت وقوع هر حادثه‌ای مسئولیتی در قبال آن نخواهند داشت و تنها از دانشجویان خواسته‌اند که از آسانسور استفاده نشود. در حالیکه در یک ساختمان 14 طبقه دانشجویان برای رفت‌و‌آمد بدون آسانسور با مشکل مواجه هستند.»
دکتر رحیمی مشاور رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر در گفت‌و‌گو با قانون ضمن تأیید این حادثه می‌گوید: « بسیاری از خوابگاه‌های این دانشگاه به تعمیر نیاز دارند و در واقع به خوابگاه جدید نیاز داریم.» هرچند او تایید می‌کند که تعمیر یک آسانسور کار سختی نیست و این ناشی از کم‌کاری تاسیسات است و قابل دفاع نیست.
دکتر رحیمی در ادامه می‌گوید: «طبق مصوبات صندوق رفاه دانشجویان، دانشگاه اجازه راهاندازی، خرید یا ساخت خوابگاه جدید را ندارد و باید خوابگاه‌ها را به بخش خصوصی واگذار کند، اما هنوز دستورالعمل واگذاری خوابگاه‌ها به بخش خصوصی به دست ما نرسیده است. به‌عبارتی ما نمی‌توانیم خوابگاه جدید راه بیاندازیم و نه اینکه خوابگاه‌های فعلی را واگذار کنیم تا شرایط بهتری پیدا کنند.»
دبیر شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیرکبیر وضعیت خوابگاه‌های این دانشگاه را از لحاظ کیفی نامناسب می‌داند و می‌افزاید: «خوابگاه‌های دانشگاه از لحاظ ظرفیت مشکلات زیادی دارد و از دلایل به وجود‌آمدن مشکل اخیر پایین‌بودن ظرفیت اسکان بوده و این دانشجو(آمنه زنگنه) در نمازخانه اسکان داشت که این اتفاق پیش آمد.»
او تأکید می‌کند که در تاریخ 50 ساله دانشگاه صنعتی امیرکبیر در عرض سه سال دو اتفاق ناگوار روی داده که این موضوع تاکنون سابقه نداشته است و می‌افزاید: «سال 86 برای چند خوابگاه حکم تخریب صادر شده و با زلزله‌ای کوچک اتفاق ناگواری روی می‌دهد. بیشتر خوابگاه‌ها مشکل دارند و اگر مشکلات مالی دانشجویان نبود و پولی دستشان بود ترجیح می‌دادند که در آنجا ساکن نباشند.»
دبیر شورای صنفی امیرکبیر درباره آخرین وضعیت پرونده فوت این دانشجو توضیح می‌دهد: «نتایج اولیه پزشکی قانونی مرگ دانشجو با اسید را تأیید کرده و مسئولان مرتبط هم چند جلسه به دادگاه رفته‌اند.»
او درباره روند پیگیری پرونده فوت این دانشجو می‌گوید: «از سوی دانشگاه کمیته حقیقت‌یاب از اساتید و دانشجویان تشکیل‌شده که به خاطر ماهیت و محدودیت اختیارات و وظایف کارایی ندارد. هر چند مسئولان دانشگاه با تشکیل این کمیته ادعا کردند که در حال پیگیری موضوع هستند. در حالیکه این کمیته کارایی ندارد و پیدا‌کردن مقصران کار قوه قضائیه است.»
دبیر شواری صنفی درباره خواست‌های دانشجویان معترض می‌گوید: «دانشجویان خواستار استعفای رئیس دانشگاه و معاونت دانشجویی دانشگاه هستند. ضمن اینکه دانشجویان احساس خطر می‌کنند و هر لحظه احساس می‌کنند که ممکن است حادثه مشابهی برای آنها هم پیش بیاید و دانشگاه را در تامین امنیت جانی دانشجویان ناتوان می‌بینند.»
مشاور رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به خواسته‌های دانشجویان می‌گوید: «رسیدگی به وضعیت خوابگاه‌ها از خواست‌های دانشجویان است که به آن رسیدگی می‌شود. اما تصمیم‌گیری درباره استعفای رئیس دانشگاه و معاونت دانشجویی دانشگاه، برعهده رئیس دانشگاه است.»
مرگ دانشجوی دختر دانشگاه امیرکبیر در خوابگاه دانشگاه؛ اهمیت یکی از اساسی‌ترین مشکلات صنفی دانشجویان یعنی موضوع سکونت را دوباره به مسئولان دانشگاه‌ها و وزارت علوم گوشزد می‌کند که بی‌توجهی به آن می‌تواند باز هم حوادث تلخی را برای دانشجویان کشور در پی داشته باشد.