عصرایران - این روزها ، بحث آزادی دو زندانی امریکایی که به جرم ورود غیرقانونی به ایران محاکمه و محکوم شدند ، با محوریت شخص محمود احمدی نژاد بر سر زبان هاست.
رئیس جمهور ایران ، ابتدا قبل از سفرش به نیویورک در گفت و گو با ان بی سی نیوز آمریکا ، از آزادی قریب الوقوع این دو خبر داد و سپس در تهران به واشنگتن پست گفت که برای رهایی این دو زندانی امریکایی تلاش خواهد کرد و وقتی هم به نیویورک رفت ، با ای بی سی مصاحبه کرد و از آزادی دو محکوم آمریکایی خبر داد و ... در نهایت هم خبر رسید که این دو ،با تبدیل قرار بازداشت به وثیقه ، آزاد و تحویل سفارت سوئیس (حافظ منافع آمریکا در تهران) می شوند.
هر چند فارغ از مسائل سیاسی و از منظر انسانی ، آزادی هر انسان دربندی موجب مسرت است ، اما سخن بر سر این است که رئیس جمهور ایران که این روزها مدام بر طبل آزادی این دو تبعه آمریکایی زده و از تلاش های خود برای تحقق این امر سخن گفته است ، چرا درباره 11 شهروند ایرانی که در زندان های ایالات متحده گرفتار هستند کاری نمی کند و این چنین سخن نمی گوید و تلاش نمی کند؟!
احمدی نژاد ، نه رئیس جمهور دو شهروند آمریکایی که رئیس جمهور آن 11 ایرانی دربند است ولی به شهادت آرشیو ، او بیش از این که درباره زندانیان ایرانی سخن بگوید و از تلاش هایش برای آزادی آنها حرف بزند ، دغدغه رهایی دو شهروند آمریکایی را داشته که به اتهام ورود غیرقانونی به کشور و جاسوسی ، در حبس بوده اند.
ایرانیان زندانی در آمریکا واقعاً انسان های مظلومی هستند ؛ نه دولت آمریکا رفتاری مشابه دولت ما در قبال زندانیان خارجی دارد تا بر اساس آن اوباما بگوید که برای آزادی زندانیان ایرانی تلاش می کند و نه مقامات کشورمان ظرفیت های دیپلماتیک را برای رهانیدن این افراد به کار می گیرند!
از آنجا که در چنین قضایایی علاوه بر مسائل حقوقی ، سیاست نیز حضور مستقیم دارد ، دولتمردان ما که اینقدر دم از نیات انساندوستانه برای آزادی این دو آمریکایی می زنند ، ای کاش در برابر آزادی اتباع امریکایی ، با همان نیات انساندوستانه ،رهایی چند ایرانی دربند زندان های آمریکا را تضمین می کردند تا اکنون که این آمریکایی ها با خوشحالی به خانواده خود باز می گردند ، چشمان خسته و منتظر چند خانواده ایرانی هم به دیدن چهره فرزندان زندانی شان روشن می شد.
احمدی نژاد اکنون در آمریکاست و لابد از آزادی این دو تبعه آمریکایی خرسند ؛ ای کاش رئیس جمهور "ایران" این فرصت را مغتنم بداند و لااقل حالا که خیالش از بابت آزادی این دو آمریکایی راحت شده ، از این به بعد در مصاحبه ها و سخنرانی هایش برای زندانیان "ایرانی" زندان های آمریکا نیز چند کلمه ای را وقت بگذارد و البته واقعاً هم آزادی آنها را دنبال کند و الا با حرف زدن خشک و خالی اتفاقی نخواهد افتاد... ایرانیان دربند زندان های آمریکا نیز انسان هستند ، درست مانند دو تبعه آمریکایی که احمدی نژاد مدام از آزادی آنها و از انسان دوستی سخن می گفت.
درضمن ما کت شلوار هاکوپيان و روسري اضافي (که بعدا بندازنشون تو سطل آشغال ) نداريم که ؟؟!!
2 - تفکیک قوا و دفاع از قانون و منافع ملی برای آنها از نان شب هم مهمتر است .
3 - در اجرای قاون و حفظ منافع ملی شان رأفت و چیز دیگری را نمیشناسند .
4 - تمامی اشخاص و احزاب در چارچوب قانون اساسی و منافع ملی منسجم و پیگیر حقوق ـ مشروع یا نامشروعشان ـ هستند و کوتاه نمی آیند . البته ممکن است تاکتیک عوض کنند ولی هدف اصلی رسیدن به منافع شان است .
اما امان از ایران و ایرانی اگر بچه هاش گرسنه و لخت باشند همچین احساسی میشه که فرش زیرپاشو میفروشه تا بده به یکی که ابراز نیازمندی کرده ـ بخصوص اگر انعکاس جهانی داشته باشه !
ضمناً مگر برای 75000000 داخل کشور چیکار کرده که اون 11 نفر فراموش شده اند ؟!
به عنوان يك هموطن شرمنده شما هستم
اشدء علی الکفار و رحماءبینهم
در ایران به تصویر کشیده می شود.
فكر كرده اونام مثل ما شبا براي فرداشون تصميم ميگيرن
حالا اگر بیاد چندتا صیاد گمنام و بی پناه رو آزاد کنه که فایده ای براش نداره. نه میشه از طریق اون با آمریکا رابطه برقرار کرد و نه میشه این قبیل کارها رو تو بوق کرد و مورد اسفاده تبلیغاتی قرار داد.
آره بابا! . . .
مگه عقد اخوت بستيم كه حق انتقاد نبايد داشته باشيم؟
vali fek nakonam , az mast k bar mast.