فردا: روزنامه ایندیپندنت نوشت كه آنچه در قضیه سقوط قذافی جالب به نظر می رسد، چرخش 180 درجه ای دولت انگلیس از قذافی به سمت دشمنان وی است.
آمار و ارقام نشان می دهد که در 10 سال و به ویژه دو سه سال اخیر، لیبی و انگلیس متحدان تجاری و شرکای بزرگی برای هم بوده و بر خلاف هیاهوی رسانه ای انگلیس علیه دولت قذافی مبنی بر لزوم افزایش تحریم های وی در این چند ماه، سطح رفت و آمدهای دیپلماتیک نه در سطح نخست وزیر بلکه در سطح خانواده سلطنتی و پسر دوم ملکه ـ شاهزاده اندرو ـ به لیبی بوده است.
بنابر این گزارش، اینها نکاتی است که از گزارش 27 فوریه 2011 (اسفند 89) روزنامه ایندیپندنت، نزدیک به دولت انگلیس قابل استخراج است:
1. دولت انگلیس لیبی را شدیداً به بازار خود تبدیل کرده است.
2. در حالی که در فضای رسانه ای تبلیغات داغی روی افزایش تحریم لیبی در شورای امنیت به چشم می خورد، بلر در سال 2004 در دیدار با قذافی قرارداد 550 میلیون پوندی برای استخراج گاز به امضا می رساند.
3. در سال 2007، بلر دوباره به دیدار قذافی می رود و این بار قرارداد 900 میلیون پوندی برای استخراج نفت با وی به امضا می رساند.
4. در همین سال، قراردادی 350 میلیون پوندی در زمینه دفاعی بین بلر و قذافی به امضا می رسد که طی آن، انگلیس موظف به کمک به دولت لیبی برای افزایش توان نظامی و دفاعی لیبی می شود. یعنی در واقع، دولت انگلیس در قالب ناتو، اکنون به جنگ سیستمی رفته که خود آن را تقویت کرده است.
5. بلر هم اکنون نیز مشاور بانک «جی پی مورگان» است که وظیفه آن، سرمایه گذاری آمریکا در لیبی است.
6. 150 شرکت بزرگ و مشهور انگلیسی با چراغ سبز دولت، با دولت لیبی قراردادهای میلیاردی امضا کرده اند که نشان دهنده عمق روابط تجاری بین دو کشور است.
7. دولت لیبی 160 میلیون پوند برای بورسیه دانشجویان دولتی برای تحصیل در انگلیس، به دولت این کشور پول داده است.
8. «پرنس اندرو» دومین پسر ملکه انگلیس، تاکنون دیدارهای زیادی با قذافی داشته که آخرین دیدار مربوط به 19 مارس 2011 یعنی بعد از شروع انقلاب های مردمی بوده. این سطح از روابط (سفر خاندان سلطنتی) با لیبی، نشان دهنده میزان دوستی بین دو کشور است.
9. اداره سرمایه گذاری لیبی میلیون ها پوند در انگلیس سرمایه گذاری کرده است.
10. در حالی که رسانه های انگلیس در هیاهویی تبلیغاتی از لزوم افزایش تحریم های شورای امنیت علیه قذافی سخن می گویند، حاکمیت انگلیس در عمل روابط گسترده تجاری با دولت قذافی را ادامه می دهد. روابطی که منجر به حمایت های شدید مالی از دولت دیکتاتور می شود. به طوری که دولت انگلیس تنها در سال 2010 حدود 1.29 میلیارد پوند از لیبی واردات داشته که بخش اعظم آن مربوط به خرید نفت و گاز لیبی بوده است.
با این تفاسیر، قاعدتا باید انتظار داشت که با سقوط دیکتاتوری قذافی، دولت انگلیس به خاطر حمایت های همه جانبه از دولت قذافی و قراردادهای میلیاردی با دولت او، از جهان به خصوص مردم لیبی عذرخواهی کند اما... ناگهان دیوید کامرون عنوان می کند: قذافی از قدرت کنار برود و بیش از این مردم لیبی را رنج ندهد!!