عقرب زلف کجت با قمر قرینه
تا قمر در عقربه کار ما چنینه
کیه کیه در میزنه من دلم میلرزه
درو با لنگر میزنه من دلم میلرزه
ای پری بیا در کنار ما جان خسته را مرنجان
از برم مرو، خصم جان مشو، تا فدای تو کنم جان
نرگس مست تو و بخت من خرابه
بخت من از تو و چشم تو از شرابه
کیه کیه در میزنه من دلم میلرزه
درو با لنگر میزنه من دلم میلرزه
این شعر به ناصرالدین شاه قاجار منسوب است.
چند تا خواننده سالهاست اونو بازخونی میکنن
معلومه تو شعر گفتن از زمان خودش جلو بوده
??
انسانهای بزرگ بی صدا پرواز میکنند