علی آهنگر در اعتماد نوشت:
چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳ روز برجامی جهان در صحن شورای امنیت سازمان ملل متحد بود. سه كشور اروپایی فرانسه، انگلستان و آلمان در نامه‌ای به شورای امنیت آمادگی خود را برای فعال‌سازی مكانیسم ماشه یا اسنپ‌بك و بازگشت یك‌باره همه تحریم‌های سازمان ملل اعلام داشته بودند.
شورای امنیت در برنامه نشست عادی خود روند اجرای قصعنامه ۲۲۳۱ را بررسی كرد. در این نشست، هجدهمین گزارش آنتونیو گوترش، دبیركل سازمان ملل و گزارش نماینده مالت به عنوان تسهیلگر اجرای برجام شنیده شد. نمایندگان ۱۵ عضو حاضر در نشست، نظرهای خود را ابراز داشتند. نظرهایی كه در مجموع احترام به سند وفاق بین‌المللی و گفت‌وگو و تعامل با ایران برای بازگشت به برجام جمع‌بندی شد.
این روزها خاورمیانه داغ‌ترین جای قلب تاریخ است. سوریه به محل تنازع قدرت‌های خارجی بدل شده است. عربستان، امارات، مصر و اردن از آنچه در سوریه می‌گذرد، ناخرسند و عصبانی‌اند. اسراییل به نقش‌های تجاوزكارانه خود ادامه می‌دهد. كردهای مورد حمایت امریكا در شرق و شمال شرقی فرات سهم خودشان را می‌خواهند. تركیه بین مقاومت كردها و تجاوزكاری‌های اسراییل در نهایت خیلی زود ماه عسلش را در سوریه به پایان می‌برد.
از سوی دیگر، ایران در طول سال‌ها تحریم با كمبود و ناترازی‌های مزمن دست به گریبان است. منطقه و جامعه بین‌الملل از وقوع درگیری و نزاعی دیگر سخت هراسان است. در میانه این گیرودارها، یك سند به عنوان میثاقی بین‌المللی و عاملی برای وفاق و همدلی جهانی، همچنان گرامی داشته می‌شود. سندی كه نامش برجام است.
سندی كه می‌تواند آهنگ شوق و اشتیاق ملی را نیز با گفتمان وفاق به یك‌باره در دل‌های مردمان به شور و وجد درآورد. گرچه رافائل گروسی، مدیركل آژانس بین‌المللی انرژی در اظهاراتی حیرت‌افزا برجام را سندی برای احیا نمی‌پندارد، اما شورای امنیت سازمان ملل متحد، به ویژه چین، روسیه، سه كشور اروپایی، نماینده اتحادیه اروپا، تسهیلگر اجرای برجام و خصوصا آنتونیو گوترش، دبیر كل محترم سازمان ملل متحد، خواهان بازگشت و احیای همین سند وفاق بین‌المللی یعنی برجام شده‌اند.
برجامی كه در تابستان داغ ۱۳۹۴ به تصویب جامعه بین‌الملل رسید. سندی كه در آن زمان ماه‌های غروبش خیلی دور از انتظار و دست نیافتنی می‌نمود. اما در كمال ناباوری زمان مثل برق و باد گذشت و اكنون فقط و فقط ۸ ماه دیگر به انقضای همه محدودیت‌های آن مانده است.
۱۸ اكتبر ۲۰۲۵ یا ۲۶ مهر ۱۴۰۴ پایان قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل متحد و رفع همه محدودیت‌های تحریمی در نظر گرفته شده در آن است.
جای كمترین تردیدی نیست كه ساختار عاقل و خردمند تصمیم‌گیر كشور این فرصت استثنایی و این موقعیت پیش آمده برای اجرای وفاق و همدلی بین‌المللی را ارج می‌نهد.
در زمستان سردی كه در پیش است، فقط یك خبر می‌تواند گرمای بی‌حد امید را بر قلب‌های مردمان بتاباند و آن چیزی نیست جز خبرهای امیدواركننده و مسرت‌بخش در خصوص برجام یا به قول نماینده سوییس در این نشست، احترام به قطعنامه ۲۲۳۱ و بازگشت به گفت‌وگوی سازنده با همان شخصیت و روحیه سال ۲۰۱۵ یا ۱۳۹۴.
نكته اینجاست كه اروپاییان و جامعه بین‌الملل زبان برجام را می‌دانند و می‌فهمند. پس چرا نباید از این زبان قابل فهم و مشترك برای گفت‌وگو بهره برد؟! دیپلماسی ایرانی معجزه برنده‌ای است كه از امیركبیر و ارزروم كه نخستین مذاكره چندجانبه ایران بر سر یك موضوع مشترك بین ایران، عثمانی، روسیه و انگلستان بود تا برجام كه واپسین این گفت‌وگوهای چندجانبه بین ایران و پنج عضو دایمی شورای امنیت به علاوه آلمان انجام شد، در تمامی اینها موفق و سربلند بیرون آمد.
آیندگان، امروز ما را به قضاوت خواهند نشست همچنان‌كه ما، امروز، وزیر نظام و ارزروم و پایان دادن هوشمندانه به چندین دهه جنگ و درگیری بین ایران و عثمانی را ارج می‌نهیم.