سال‌ها است که کمانچه در دست، درکنار هنرمندان مختلف از گوشه و کنار جهان، به این کشور و آن کشور سفر می‌کند و هر بار گوشه‌ای از این جهان را پر می‌کند از نوای موسیقی ایرانی... اجراهایش ساده است و به دور از تجملات. با موهایی جوگندمی روی صورت و جامه‌ای آراسته و ساده روی صحنه نشسته، زخمه‌هایی بر کمانچه می‌زند، پیچ و تابی بر بدن می‌دهد و بدین‌گونه آوایی بس شنیدنی سر می‌دهد...
به گزارش ایسنا، امروز سوم آذرماه، تولد مردی است که خود به تنهایی نقش بزرگی در معرفی موسیقی ایرانی به جهانیان داشته است.
او سال‌های سال است که به کشورها و جشنواره‌های مختلف موسیقی می‌رود و به اجرای موسیقی ایرانی و برگزاری کارگاه‌های موسیقی می‌پردازد تا بلکه تأثیری در معرفی هنر موسیقی ایرانی به دنیا داشته باشد.
او که سابقه برگزاری کنسرت‌های متعددی در جهان را دارد، با این حال برگزاری کنسرت در وطنش برایش حسی متفاوت به همراه دارد تا جایی که درباره این امر گفته است: «کنسرت دادن در ایران، برای من که ایرانی هستم یک تجربه عجیب و غریب است. طبیعتا در کشورهای دیگر هم کنسرت‌های بسیاری داشته‌ام ولی این فضا خارق‌العاده است.
همیشه کنسرت زنده داد و ستد است وگرنه که می‌توانند در خانه سی دی گوش دهند. در کنسرت زنده به خصوص در کنسرتی که ما اجرا می‌کنیم، همه چیز بداهه است و هر بار مطالب فرق می‌کند. درحقیقت یک داد و ستد احساسی بین ما است و مردم؛ درست است که مخاطبان صحبت نمی‌کنند ولی می‌توان موج آنها را حس کرد. همیشه چیزی که ما می‌دهیم برمی‌گردد، جریان پیدا می‌کند و فضایی که ایجاد می‌شود، برایم خیلی عجیب و غریب است.»
کلهر اما باور دارد که چون موسیقی برای مردم است، پس اجرای آن هم باید رایگان باشد، ولی خب این امر مستلزم حمایت است که درباره آن گفته است: «موسیقی برای مردم نواخته و اجرا می‌شود همه کنسرت‌ها باید رایگان باشد. اگر کسی باشد که مثلا تالار وحدت را رایگان در اختیار ما بگذارد، تنها به اندازه دستمزد خود هزینه خیلی کمی بابت بلیت خواهیم گرفت. اگر امکان به ما بدهند همه کنسرت‌ها باید رایگان باشند.
حداقل جشنواره موسیقی فجر که بودجه دولتی دارد، همه کنسرت‌های آن باید رایگان باشد. نباید به مردم بلیت بفروشند. ما سعی می‌کنیم که با مردم در ارتباط باشیم که این امر مستلزم هزینه است که قسمتی از آن را باید از مردم بگیریم. من نمی‌توانم ۳۰ کنسرت در ایران برگزار کنم ولی تمام هزینه‌هایش را خودم بپردازم. سالن‌ها مخارج خیلی گرانی دارند و هیچ امکاناتی به ما نمی‌دهند.»
همچنین کلهر که خود برای معرفی فرهنگ و هنر ایرانی در جهان تلاش کرده است، درباره نقدهایی که به وضعیت موسیقی در ایران وارد است، بیان کرده است: «من نه ابتذالی می‌بینم و نه تنزلی. برای تمامی سلیقه‌ها باید موسیقی وجود داشته باشد. همه چیز لازم است.
مخاطب خاص هنری همیشه تعداد کمی بوده‌اند. در همه جای دنیا هم همین گونه است. تمام فرانسوی‌ها و آلمانی‌ها موسیقی کلاسیک و اپرا گوش نمی‌دهند. هر چقدر سطح هنر بالاتر می‌رود، مخاطبش کمتر می‌شود.»
البته یکی دیگر از ویژگی‌ها بارز کلهر، اظهار نظرهایش درباره اتفاقات اجتماعی است که خود درباره آن می‌گوید: «هر بار که مسائل اجتماعی مطرح بوده است، جایی که باید، همیشه صحبت کرده‌ام اما وظیفه من این نیست در هر موردی دخالت کنم و نظر بدهم و سعی کرده‌ام از طریق موسیقی و فعالیت هنری خود صحبت کنم.»