بیتورن اوراسیایی (Eurasian bittern)، پرنده‌ای کمیاب و مرموز از تیره حواصیل‌ها، با بال‌های پهن و پر‌های رنگارنگ مایل به قهوه‌ای، به‌دلیل ظاهر و رفتار منحصربه‌فردش به‌شدت مورد توجه دوستداران طبیعت و پرنده‌نگران قرار گرفته است.
به گزارش راز بقا، این پرنده بیشتر در مناطق مردابی، کنار نی‌زار‌ها و در تالاب‌های وسیع زندگی می‌کند و عادات پنهان‌کارانه‌ای دارد؛ به‌طوری که پیدا کردنش حتی برای پرنده‌شناسان حرفه‌ای نیز چالشی دشوار است.
هفته گذشته مشاهده این پرنده با عنوان پرنده ناشناس و عجیب در بندر کنگان جنجال‌هایی را به دنبال داشت.
اخیراً گزارش‌هایی مبنی بر مشاهده بیتورن اوراسیایی در سواحل بوشهر منتشر شده است. این مشاهده نه تنها توجه عکاسان و پرنده‌شناسان را به خود جلب کرده، بلکه به‌عنوان یک رویداد نادر و جذاب در میان دوستداران طبیعت به شمار می‌آید. در این منطقه، زیستگاه‌های مناسب برای این پرنده فراهم است و کارشناسان محیط زیست امیدوارند که با حفظ و احیای این مناطق، بتوانند جمعیت بیتورن اوراسیایی را تقویت کنند.
به گزارش راز بقا بیتورن اوراسیایی با ویژگی صدای خاص و بوق‌مانندش شناخته می‌شود که در فواصل دوردست نیز شنیده می‌شود. این صدای بوق عمیق و پرطنین به فرهنگ و فولکلور اروپایی پیوند خورده و در داستان‌های ترسناک و اسرارآمیز به‌عنوان صدایی از دنیای ماورایی یا نشانه‌ای از رخداد‌های ناخوشایند توصیف شده است. به‌ویژه در ادبیات کلاسیک انگلیسی، بیتورن به‌عنوان نمادی از تنهایی و پنهان‌کاری ظاهر شده و در آثار نویسندگانی همچون جان کیتس و ویلیام وردزورث جایگاه ویژه‌ای یافته است.
بیتورن اوراسیایی معمولاً در مناطق باتلاقی و مرداب‌ها زندگی می‌کند و در بین نی‌زار‌ها و پوشش گیاهی متراکم پنهان می‌شود. این پرنده به‌طور عمده شب‌ها فعال است و در روز بیشتر وقت خود را در محل‌های پنهان سپری می‌کند. شیوه شکار این پرنده شامل نشستن به‌صورت نامرئی و انتظار برای نزدیک شدن طعمه‌ها به او است.
در ادبیات فارسی، بوتمیار به عنوان نمادی از حسرت و غم‌خواری شناخته می‌شود، به همین دلیل یکی از نام‌های این پرنده «غم‌خورک» است. این نام‌گذاری به وضوح بیانگر ارتباط عمیق این پرنده با احساسات انسانی است. در فرهنگ‌لغت دهخدا، به وضوح آمده است که این پرنده، که به آن غم‌خورک نیز گفته می‌شود، همواره در کنار آب نشسته و به خاطر نگرانی از کمبود آب، با وجود تشنگی، از آب نمی‌نوشد.
این ویژگی‌ها به نوعی نشان‌دهنده‌ی حالت‌های عاطفی و اندوهی است که در فرهنگ ایرانی به تصویر کشیده شده‌اند.
در ادبیات عاشقانه و ناتورالیستی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم نیز بیتورن اوراسیایی به‌عنوان نمادی از طبیعت دست‌نخورده و بکر مطرح می‌شود. حضور این پرنده با صدای مرموز و اسرارآمیزش در طبیعت، حس تنهایی و آرامش خاصی را به تصویر می‌کشد که به‌دلیل رفتار پنهان‌کارانه و سبک زندگی انزواطلبانه‌اش به نمادی از طبیعت وحشی و ناشناخته تبدیل شده است.
نویسندگانی همچون جان کیتس و ویلیام وردزورث با توصیف زیبایی‌های این پرنده، به عمق تنهایی و اسرارآمیز بودن آن پرداخته‌اند. بیتورن اوراسیایی در اشعار و داستان‌های آنان نماد از دست رفتن ارتباط انسان با طبیعت و احساسات عمیق ناشی از آن است.
با وجود زیبایی و جذابیت این پرنده، بیتورن اوراسیایی در معرض خطرات جدی قرار دارد. تخریب زیستگاه‌ها، آلودگی آب‌ها و تغییرات اقلیمی به شدت بر روی جمعیت این پرنده تأثیر گذاشته‌اند. این عوامل باعث کاهش جمعیت بیتورن‌ها و تهدید بقای آن‌ها در طبیعت شده است.
کارشناسان محیط‌زیست و سازمان‌های غیر دولتی به دنبال راهکار‌هایی برای حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی و جلوگیری از کاهش جمعیت این پرنده نایاب هستند. ایجاد مناطق حفاظت‌شده، آموزش مردم محلی در زمینه اهمیت حفاظت از محیط‌زیست و تشویق به پایش و رصد جمعیت بیتورن‌ها از جمله این تلاش‌هاست.
با توجه به مشاهده اخیر بیتورن اوراسیایی در بوشهر، به نظر می‌رسد این پرنده نایاب همچنان در پی حفظ زیستگاه‌های طبیعی و نیاز به حفاظت قرار دارد. این رویداد نه تنها فرصتی برای دوستداران پرنده‌نگری و عکاسی فراهم کرده، بلکه به آگاهی بیشتر مردم درباره اهمیت حفاظت از گونه‌های نادر کمک خواهد کرد. حضور این پرنده در بوشهر می‌تواند زمینه‌ساز تلاش‌های بیشتری برای حفاظت از محیط‌زیست و تنوع زیستی در این منطقه باشد.