در منابع مکتوب تاریخی از آتش‌سوزی انبار فرش بانک ملی که در سال ۱۳۴۱ به وقوع پیوست به عنوان بزرگترین آتش‌سوزی تاریخ پایتخت نام برده شده اما حادثه‌ای که تابستان ۱۴۰۰ در پالایشگاه نفت تهران رخ داد روی آن خط بطلان کشید.
به گزارش همشهری آنلاین، آتش سوزی مهیب پالایشگاه نفت تهران از سایر آتش سوزی های تاریخ تهران هم از درجه اهمیت بالاتری برخوردار است و روایت های عجیب و تکان‌دهنده‌ای درباره این حادثه وجود دارد.
جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران درباره حجم بزرگترین آتشی که به جان تهران افتاد می گوید: «در محوطه پالایشگاه نفت تهران ۷ مخزن استوانه ای بود که هر کدام چند میلیون لیتر ظرفیت داشت. چند مخزن که حاوی مواد قابل اشتعال بود دچار آتش سوزی شد و احتمال ریزش آنها بر اثر بالا رفتن حرارت ناشی از آتش سوزی وجود داشت که خوشبختانه این اتفاق رخ نداد. چند متر آنطرف تر ۳ مخزن کروی شکل وجود داشت که ارتفاع آنها به یک ساختمان ۸-۷ طبقه می رسید و هر کدام از آنها چند میلیون لیتر ظرفیت ذخیره سازی مواد قابل اشتعال داشت. وقتی نیروهای آتش نشانی به محل حادثه رسیدند، آتش سوزی داشت به مخازن کروی شکل سرایت می کرد و ارتفاع شعله های آتش به ۱۵۰ متر هم می رسید.»
برای پی بردن به عمق حادثه پالایشگاه نفت تهران کافی است ارتفاع ۴۳۰ متری برج میلاد را در نظر بگیرد و شعله های ۱۵۰ متری آتش را با آن مقایسه کنید. آتش نشانی تهران برای مهار شعله های آتش همه نیروهایش را بسیج کرد و از ایستگاههای آتش نشانی کرج و دماوند و فیروزکوه کمک گرفت و در نهایت بعد از سه روز، عملیات با موفقیت به پایان رسید.
ملکی درباره شدت بزرگترین آتش سوزی تاریخ تهران می گوید: «آتش سوزی به حدی بود که حرارت به فاصله ۱۲۰ متری می رسید و یکی از ماشین های آتش نشانی بر اثر شدت حرارت آتش گرفت که با وجود تجهیزات مهار حریق، خاموش شد. تردیدی وجود ندارد که طی ۳۰ سال اخیر چنین آتش سوزی گسترده ای در تهران رخ نداده و شاید با آتش سوزی انبار بانک ملی در سال ۱۳۴۱ هم قابل مقایسه نباشد. در این حادثه شعله های آتش چنان زبانه کشیده بود که از قم با سازمان آتش نشانی تهران تماس گرفتند و دلیل دود غلیظی را که در آسمان تهران دیده بودند جویا می شدند.»