در اوایل قرن بیستم اولین خودرو با لامپ‌های چراغ‌نفتی برای رانندگی در شب تولید شد. در این خودرو از شعله باز استفاده شده بود و میدان دیدی نداشت. خوشبختانه تکنولوژی وسایل نقلیه بی‌وقفه پیشرفت کرد و حالا به جایی رسیده که شاهد تولید چراغ‌هایی هستیم که از گاز، فوتون و حتی لیزر استفاده می‌کنند.
به گزارش خبرآنلاین، چراغ‌های جلوی زنون یا HID اولین بار در آمریکا روی لینکلن مارک VIII سال ۱۹۹۶ نصب شدند و آن زمان قیمت بالایی داشتند. چراغ‌های زنون با ایجاد قوس الکتریکی بین دو نقطه که بینشان گاز زنون قرار دارد کار می‌کنند.
تقریباً دو دهه بعد بود که آئودی R8 اولین چراغ‌های جلوی تمام LED را معرفی کرد. باید دانست قبل از این خودرو نور پایین LED در برخی خودروها بکار رفته بود. تکنولوژی LED از الکتریسیته برای انرژی بخشیدن به نیمه‌رساناها و سپس آزاد شدن فوتون‌ها کار می‌کند. برای اطلاع بیشتر باید ذکر کنیم فوتون‌ها کوچک‌ترین ذرات ممکن نور هستند. هم چراغ‌های زنون و هم چراغ‌های LED عملکرد بهینه و قیمت بالایی دارند و به همین خاطر است که چراغ‌های جلوی خودروها بسیار روشن هستند.
از نظر میزان روشنایی و طول عمر، چراغ‌های زنون توانایی نورپردازی ۳۲۰۰ لومن را داشته و طول عمر آن‌ها به ۳۵۰۰ ساعت می‌رسد. چراغ‌های LED روشن‌تر هستند و تا ۵۰۰۰ لومن را در دسترس قرار می‌دهند و طول عمرشان نیز حدود ۱۰ هزار ساعت ذکر شده است.
باید گفت کلمه لومن که معادل لاتین نور است برای اندازه‌گیری روشنایی نور مصنوعی بکار می‌رود و هرچقدر عدد آن بالاتر باشد به معنی منبع نور روشن‌تر است. چراغ‌های اولیه نصب شده در خودروها همچون انواع هالوژنی حداکثر ۲۱۰۰ لومن نور را ساطع می‌کنند اما دمای آن‌ها می‌تواند به ۷۰۰ درجه سانتی‌گراد هم برسد.
در مقابل دمای چراغ‌های LED حداکثر ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد خواهد بود که بسیار کمتر از دمای چراغ‌های هالوژنی است. به همین خاطر یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های چراغ‌های LED این است که در زمان فعال بودن و با اینکه بیش از ۳۰۰۰ لومن نور را ساطع می‌کنند اما اصلاً گرم نمی‌شوند. همان‌طور که می‌دانید، نوری که به چشم ما می‌رسد تنها بخش کوچکی از طیف الکترومغناطیسی آن است.
نور از طول‌موج‌های گوناگون تشکیل شده و رنگ نور بر حسب دما یا کلوین اندازه‌گیری می‌شود. چراغ‌های جلویی که رنگ زردتر را ساطع می‌کنند دمای پایین‌تر دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به چراغ‌های هالوژنی اشاره کرد که دمای رنگ آن می‌تواند کمتر از ۵۰۰۰ کلوین باشد. اگر چراغ‌های جلوی خودرو با دمای رنگ ۱۰ هزار کلوین ساخته می‌شدند، آبی به نظر می‌رسیدند اما در مقابل نور زیادی ساطع نمی‌کردند.
چراغ‌های زنون و LED معمولاً در نقطه میانی قرار دارند و دمای رنگ حدود ۶۰۰۰ کلوین دارند که مؤثرترین حالت از نظر میدان دید است؛ اما سؤال این است که کدام‌یک از چراغ‌های زنون یا LED بهتر هستند؟ از نظر دیدن جاده، چراغ‌های LED با رنگ سفید روشن مؤثرتر عمل می‌کنند چراکه نور را در قوی‌ترین بخش از مقیاس دمای رنگ تولید می‌کنند. همین دمای نور در اشعه خورشید تابشی به ما نیز دیده می‌شود، چیزی که میدان دید خوبی را فراهم کرده است. دیگر مزیت چراغ‌های LED این است که سریع‌تر از دیگر گزینه‌ها فعال شده و تنها در عرض چند میلی‌ثانیه به حداکثر نوردهی خود می‌رسند.
اگرچه در برخی موارد چراغ‌های زنون می‌توانند ارزان‌تر از LED ها باشند اما چراغ‌های LED طول عمر بسیار بیشتری دارند. هرچند در کل به نظر می‌رسد چراغ‌های مدرن امروزی چشمان برخی رانندگان را اذیت می‌کنند و نور زیادی دارند. چراغ‌های LED به حدی قوی هستند که چشم انسان نمی‌تواند به حد کافی خود را با محیط تطبیق دهد و این امر می‌تواند مشکلاتی در دید راننده روبرویی ایجاد نماید. خوشبختانه چراغ‌های موسوم به ماتریکس توانایی منحرف کردن نور مستقیم از چشمان رانندگان خودروهای مقابل را دارند.