بنابر نتایج مطالعه جدیدی که در مجله قلب انجمن قلب آمریکا (Journal of the American Heart Association) منتشر شده، زنانی که دوره‌های قاعدگی آنان نامنظم است‌ــ طولانی‌تر یا کوتاه‌تر از حد معمول‌ــ ممکن است در مواجهه با برخی مشکلات قلبی، بیشتر در معرض خطر باشند.
به گزارش ایندیپندنت، این مطالعه نشان داد زنانی که دوره پریود آنها از بازه معمولی ۲۲ تا ۳۴ روزه بیشتر یا کمتر است، در مقایسه با همتایانشان که دوره‌های قاعدگی‌شان در این محدوده قرار دارد، به مرور زمان بیشتر در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، حملات قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی قرار می‌گیرند.
داشتن دوره پریود (فاصله بین اولین روز قاعدگی تا اولین روز قاعدگی بعدی) منظم نشان‌دهنده عملکرد صحیح سیستم‌های هورمونی متصل به هیپوتالاموس، غده هیپوفیز و تخمدان‌ها است که یک شاخص مهم برای سلامتی عمومی محسوب می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد دوره قاعدگی حدود ۲۰ درصد زنان نامنظم است.
در مطالعات قبلی، وجود ارتباط بین دوره‌های پریود نامنظم با عوامل خطرآفرین (ریسک فاکتور) بیماری‌های قلبی مانند مقاومت به انسولین، کلسترول بالا، فشار خون بالا، التهاب مزمن و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تایید شده است. برخی مطالعات هم نشان داده‌اند که نوسان‌های هورمونی در دوره عادت ماهانه زنان را در بیشتر در معرض خطر انواع آریتمی یا ضربان نامنظم قلب، قرار می‌دهد.
دکتر هوجی ژانگ، نویسنده ارشد این پژوهش و پزشک ارشد و استاد بیمارستان نانگ‌فانگ دانشگاه پزشکی جنوبی در گوانگژو، چین، خاطرنشان می‌کند که هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده است که چرا ویژگی‌های دوره قاعدگی (مانند طول دوره قاعدگی) با مشکلات قلبی‌عروقی مرتبطند اما با توجه به شیوع فزاینده بیماری قلبی در ۴۵ درصد زنان ساکن کشورهای غربی و همچنین مرگ‌ومیر مرتبط با آن، بررسی این عوامل خطر ضروری است.
محققان در مطالعه جدید دادههای ثبت‌شده از ۵۸ هزار و ۵۶ زن در «بیوبانک» بریتانیا را که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۹ جمع‌آوری شده بودند، بررسی کردند تا ببینند که آیا میان طول دوره عادت ماهانه در این افراد و بیمارهای قلبی و حوادث قلبی خاص ارتباطی وجود دارد یا خیر. میانگین سنی این زنان ۴۶ سال بود و در زمان آغاز مطالعه، هیچ‌یک بیماری قلبی‌عروقی نداشتند.
محققان در طول پیگیری به‌مدت میانگین ۱۱.۸ سال، دریافتند زنانی که دوره‌های قاعدگی نامنظم داشتند، در مقایسه با کسانی که دوره‌های پریود آنان منظم بود، ۱۹ درصد بیشتر در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی بودند. از نظر طول دوره قاعدگی، اگر چرخه قاعدگی یک زن کوتاه‌تر بود، خطر بیماری قلبی‌عروقی ۲۹ درصد افزایش می‌یافت و اگر این چرخه طولانی‌تر از معمول بود، خطر ۱۱ درصد افزایش پیدا می‌کرد.
ژانگ می‌گوید: «تحلیل‌ها حاکی از آن است که زنان مبتلا به اختلال چرخه پریود بیشتر احتمال دارد که با پیامدهای نامطلوب برای سلامتی قلب و عروق مواجه شوند.»
با این حال از آنجا که دادههای بیوبانک بریتانیا مربوط به زنان ۴۰ تا ۶۹ ساله بود، تاثیر یائسگی بر دوره‌های قاعدگی این زنان ممکن است نتایج مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد؛ یعنی این احتمال وجود دارد که یافته‌ها برای زنان جوان‌تر که هنوز یائسه نشده‌اند، صدق نکند.
از دیگر محدودیت‌های این مطالعه سفید‌پوست بودن عمده زنان تحت بررسی بود. این بدان معنا است که ممکن است نتایج این تحقیق به زنان دارای زمینه‌های نژادی و قومی دیگر (مثلا زنان سیاه‌پوست، آسیایی یا دیگر نژادها) تعمیم‌پذیر نباشد.
با این حال، ژانگ تاکید می‌کند که این یافته‌ها اهمیت پایش ویژگی‌های دوره قاعدگی در طول دوران باروری زنان را نشان می‌دهند.