جایی‌که کلمات نمی‌توانند داستان گستره مرموز سیاره ما را بیان کنند، عکس‌ها، داستان‌های گیرایی از شگفتی زمین را در اختیار بینندگان قرار می‌دهد.
به گزارش زومیت؛ حدود ۱۰ سال پیش، زمانی که آیا اکاوا (Aya Okawa) پرواز با هواپیماهای کوچک را شروع کرد، به این نتیجه رسید که چقدر زندگی‌های مهم ما از بالا ناچیز به نظر می‌رسند. با این که لحظاتی پیش از اولین تجربه پروازش، نگرانی‌های مربوط به زندگی زمینی برایش بسیار بزرگ به‌نظر می‌رسید، این جرقه باعث شد تا کمی از موضعش عقب‌نشینی کند.
اکاوا به‌عنوان یک انسان‌شناس بصری (زیرشاخه‌ای از انسان‌شناسی اجتماعی) تصاویری که نیاز دارد را با هدف مطالعه بشریت ارزیابی و تولید می‌کند. او با بهره‌گیری از قدرت تصویرسازی به‌منظور درک عمیق تمدن‌ها و فرهنگ‌ها، به‌دنبال برجسته کردن الگوهای انتزاعی، دگرگونی‌های مختلف طبیعت و تلاقی‌های جذاب سیستم‌های طبیعی و انسانی است.
عکس‌هایی که اکاوا به نمایش می‌گذارد، آینه‌ای مستقیم از تجربیات خودش با بزرگ‌نمایی پرسپکتیو است که پیچیدگی زیبای سیاره ما را ستایش می‌کند. اکاوا می‌گوید: «این فرصت برایم افتخار بزرگی است. بیشتر اوقاتی که در حال فیلمبرداری هستم به‌شدت شگفت‌زده می‌شوم؛ گاهی حتی نمی‌توانم چشمانم را باور کنم. بسیار سپاسگزارم که شاهد این صحنه‌ها هستم.»
تکنیک‌های داستان‌گویی هنرمندانه اکاوا باعث می‌شود که او قدردانی عمیقی از زمین و تاریخ آن به دست بیاورد. وقتی اکاوا بیرون از خانه عکس می‌گیرد، در هرکجا که باشد، سعی می‌کند حس شگفتی‌ای را که در مقابل یک صحنه تجربه می‌کند، ثبت کند.
به دنبال حس اولیه‌ی شگفت‌زدگی، کنجکاوی ایجاد می‌شود؛ بنابراین فرایند ویرایش تصاویر برای این هنرمند عمیقاً با تحقیق مرتبط است.
عکاس ساکن سانفرانسیسکو از دوران جوانی‌اش به حفظ یا مستندسازی خاطرات سفرهایش علاقه‌مند بوده است. اکاوا باور دارد زمانی که در سفر، زندگی‌اش را در کشورهای مختلف می‌گذرانده است، متوجه شده است که چگونه باورهایی که بیشتر از همه به جهان‌بینی او شکل می‌دادند، دقیقاً همان‌هایی بودند که نمی‌دانسته آنها را دارد. او تا آن زمان هنوز مطالعه انسان‌شناسی را شروع نکرده بود و این موضوع باعث شد که علاقه‌اش برانگیخته شود.
بسیاری از نیروهایی که رفتار انسان را شکل می‌دهند، در کلمات بیان نمی‌شوند یا روزانه به‌طور آگاهانه در مورد آنها فکر نمی‌شوند.
با گذشت زمان، عکاسی برای اکاوا نیز از کاربرد قبلی آن در مطالعه بشریت و روندهای فرهنگی به فرصت قدردانی و راهی برای بیان شخصی تبدیل شد. عکاسی برای او به راهی برای خاموش کردن صحبت‌های ذهن، تمرکز روی محیط و احساسات و تمرینی برای گوش دادن و مشاهده کردن تبدیل شد.
وقتی اکاوا برای اولین بار بر فراز شهر پرواز کرد ، از اینکه چقدر کم در مورد منطقه‌ای که دهه‌ها در آن زندگی کرده بود، اطلاع داشت، شوکه شد. اینگونه بود که اکاوا شروع به عکاسی و مطالعه تصاویری از زیرساخت‌های اطراف جامعه خود و تصاویر جوامع در سطح جهانی کرد. او زیرساخت‌هایی را که قبلاً در زندگی روزمره زیاد به آنها فکر نمی‌کرد و سیستم‌های ساخت بشر که معرف پایه‌های جوامع و اقتصاد ما بودند را به‌صورت بصری بررسی کرد.
اکاوا با دوربین نیکون D850 عکس می‌گیرد. این دوربین سنگین است، اما او تجربه لمسی عکاسی با آن را دوست دارد. اگرچه او هرگز عکاسی با پهپاد را امتحان نکرده است، اما هنوز ترجیح می‌دهد عکس‌های هوایی‌اش را از داخل هواپیما بگیرد. او در مورد پهپادها می‌گوید: «من احساس بودن در هوا و کاوش را دوست دارم. ثبت عکس‌هایی که به آنها علاقه‌مندم در ارتفاعات بالاتر ممکن است؛اما دیدن نحوه پیشرفت عکاسی با هواپیماهای بدون سرنشین نیز واقعاً جالب است.»
تصاویر نفس‌گیر این عکاس بینندگان را وادار می‌کند تا درباره مناظری که در آن زندگی می‌کنند یا داستان نحوه تعامل بشریت با آنها کنجکاو شوند. او در این مورد می‌گوید: «هرچه تصاویر بیشتری می‌گرفتم، بیشتر مجذوب الگوهای مسحورکننده‌ای می‌‌شدم که در اکوسیستم‌های ساخته‌شده توسط انسان و اکوسیستم‌های طبیعی ظاهر می‌شوند. هدف من از عکس‌هایم این است که این حس بزرگی و کنجکاوی را با دیگران به اشتراک بگذارم.»