عصر ایران؛ سروش بامداد- رئیس سازمان مدارس غیردولتی و مشارکت های مردمی وزارت آموزش و پرورش گفته است: «همکاری بین حوزه علمیه و آموزش و پرورش در تأسیس مدارس غیردولتی گام موثری است و باید در آموزش و پرورش به سمت
تأسیس مدارس غیردولتی بر پایه حوزه علمیه حرکت کنیم به این معنی که حوزه علمیه خود بنیانگذار مدارس غیردولتی باشد».
یک بار دیگر این جمله را بخوانید ولی تا آنجا که ما متوجه شدیم ابهامات و سؤالاتی از آن برمیخیزد چون دقیقا مشخص نیست آقای محمود احمدزاده چه منظوری از این حرف دارد.
با این حال در اذهان عمومی مدارس غیر دولتی جایی است که در آنها «شهریه» دریافت میکنند ولو با عناوین مختلف ولی به هر حال همان شهریه است حال آن که در حوزههای علمیه «شهریه» پرداخت میکنند اگرچه رقم آن تأمینکنندۀ هزینه های زندگی نیست ولی عرف چنین است که شهریه نمیگیرند بلکه میپردازند.
حالا این دو فقره چه ربطی به هم دارد که مقام وزارت آموزش ورورش می خواهد بین آن دو پل برند؟ سؤال مشخص این که: بر اساس ایده یا طرح یا آرزوی ایشان مدارس غیر دولتی پایه گذاری شود تا شهریه بدهند یا شهریه بگیرند؟ چون دولتی بودن و نبودن را با شهریه ندادن و دادن مشخص میکنند.
اگر شهریه بدهند هزینه های آن از کجا تأمین شود و اگر هم بگیرند آن گاه گفته نخواهد شد چرا در مدارس شهریه بگیرند و در حوزهها شهریه بدهند؟
نکته دوم این که مگر مدارس کنونی که در آن دروس قدیمه تدریس میشود و به حوزهها مربوط است دولتی است که میخواهند غیر دولتی تأسیس کنند یا این مدارس خود را در حد دانشکده و دانشگاه می دانند و لیسانس و فوق لیسانس صادر می کنند و نیاز دارند مدرسه تأسیس کنند؟
وجه سوم این که چنان که از عنوان مسؤولیت ایشان برمی آید کار سازمان متبوع جذب مشارکت های مردمی است و اگر می خواهند حوزه علمیه متولی مدرسه سازی شود نیاز به دفتری دیگر است و مثل خیّرین مدرسهساز میتوانند بسازند. منتها از سخنان ایشان برنمی آید که مثل خیّرین بسازند و بروند بلکه میگوید برپایه حوزه علمیه یعنی برگردیم به قبل از میرزا حسن خان رشدیه؟ لابد این را هم رییس رییس ایشان جناب رییسی در سیاهۀ پیشرفت های دولت مردمی احصا خواهند کرد.