مَندریل یا شاه‌بابون نوعی بوزینه درشت‌اندام آفریقایی و بزرگترین میمون روی زمین است. مندریل‌های نر حدود ۹۰ سانتیمتر طول و ۲۷ تا ۴۵ کیلوگرم وزن دارند در حالی که ماده‌ها زیر ۶۰ سانتیمتر طول و ۱۶ تا ۲۲ کیلوگرم وزن دارند.

به طور کلی، اندازه برای پستانداران مهم است. تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۹ روی رفتار حیوانات انجام شد نشان داد که در گروهی از گوریل‌های کوهستان، اندازه بزرگتر به نر‌ها کمک می‌کند که نفوذ زیادی به دست آورند و آن را حفظ کنند؛ و اگر چه اندازه تنها چیزی نیست که اهمیت دارد، اما احتمالا مهم‌ترین مولفه است. بابون‌های نر بر همه بابون‌های کوچکتر از خودشان تسلط دارند.

اندازه برای انسان‌ها هم اهمیت دارد. در سال ۲۰۰۴، انجمن روانشناسی آمریکا گزارش داد که افراد قدبلندتر درآمد بیشتری کسب می‌کنند، به خصوص در مشاغلی که نیاز به تعامل اجتماعی دارد و رای دهندگان (حداقل در آمریکا) به طور کلی می‌خواهند که رهبرشان قدبلند باشد.

_______________________________________________________________________________

بیشتر بخوانید: ده ميمون ديدني جهان (تصویری)

_______________________________________________________________________________

با در نظر گرفتن اندازه به عنوان معیار اصلی، اگر انسان‌ها مجبور باشند یک حاکم نخستی‌سان برای جهان انتخاب کنند، گزینه اول کینگ کونگ و پس از آن دانکی کونگ خواهد بود. اما اگر قرار بود یک پادشاه میمون انتخاب کنیم چه؟ برای این کار ابتدا باید بزرگترین گونه میمون را بشناسید.

مندریل‌ها بزرگترین گونه میمون هستند

_______________________________________________________________________________

بیشتر بخوانید: تنها میمون گوشت خوار دنیا (+عکس)

_______________________________________________________________________________

باغ وحش آن‌ها را به عنوان گونه‌ای از بابون طبقه بندی می‌کند، اما همه با این دسته بندی موافق نیستند. فدراسیون ملی حیات وحش ادعا می‌کند بابون‌ها و مندریل‌ها از نظر ژنتیکی مرتبط نیستند.

به نظر می‌رسد مندریل‌ها از دل رنگین‌کمان بیرون آمده‌اند. آن‌ها چهره رنگارنگ زیبایی دارند و چارلز داروین رنگ‌های درخشان آن‌ها را به رنگارنگ‌ترین پرندگان تشبیه می‌کند. این میمون‌های بسیار اجتماعی یکدیگر را نظافت می‌کنند که با ورود انگل‌ها به یک معضل تبدیل می‌شود. خوشبختانه میمون‌ها روش موثری برای تشخیص عفونت دارند. آن‌ها مدفوع یکدیگر را بو می‌کنند و اگر بوی انگل را حس کنند، اعضای بیمار گروه را کمتر نظافت می‌کنند.

برترین ها