نوابغی که معلول بودند (+عکس)

تابناک باتو- معلولیت در لغت معنای نقص می دهد، ولی بسیاری از افرادی که دچار معلولیت هستند، نشان داده اند که معلولیت نه تنها یک نقص نیست، بلکه می تواند زمینه ساز موفقیت های بزرگی شود. بسیاری از بزرگان و مشاهیر تاریخ دچار معلولیت بوده اند؛ اما با عزم و اراده راسخ، نقصان های جسمانی را کنار زده و نور امید و روشنایی سعادت را بر زندگی خود تابانیده اند.
 

در این گزارش درباره نوابغی خواهیم خواند که نشان داده اند معلولیت محرومیت نیست و در هر شرایطی نیروی اراده است که حرف اول را می زند.

استیون هاوکینگ
 

استیون هاوکینگ فیزیکدان، کیهان شناس و نویسنده بریتانیایی است. او شهرت و اعتبار علمی خود را مدیون محاسبات ریاضی پیچیده و بسیار دقیقی است که در مورد پیدایش و تحول سیاهچاله های آسمانی یا حفره های سیاه انجام داده است. او پر آوازه ترین دانشمند دهه آخر قرن بیستم است. استیون هاوکینگ در ژانویه ۱۹۶۳ به یک بیماری درمان ناپذیر به نام ALS دچار شد، این بیماری بخشی از نخاع، مغز و سیستم عصبی او را مورد حمله قرار داد و اعصاب حرکتی او را به تدریج از بین برد. او از هرگونه حرکت عاجز بود و حتی توان حرکت نداشت. از او چیزی جز پوست و استخوان باقی نمانده بود. با این حال او تسلیم نشد و مغز خارق العاده او همچنان به پژوهش برای حل معماهای ناشناخته جهان ادامه داد.

جان نش
 

جان فوربز نش ریاضیدان نابغه و مطرح آمریکایی و برنده جایزه نوبل اقتصاد بود. او در سال ۱۹۵۸ میلادی به بیماری اسکیزوفرنی از نوع پارانوئید دچار شد. او به دلیل این بیماری کرسی استادی خود را از دست داد و نزدیک سه دهه با این بیماری جنگید. جان نش با کمک دوستان و همسرش توانست خود را از بند این بیماری نجات دهد و پس از آن افتخارات علمی بسیاری کسب کند. جان نش در تکامل نظریه بازی ها نقش مهمی داشت و در سال ۱۹۹۴ برنده جایزه نوبل اقتصاد شد. فیلم سینمایی«یک ذهن زیبا» با نقش آفرینی راسل کرو بر اساس زندگی نامه او ساخته شده است.
 
فردیناند ماژلان
 

پس از کشفیات کریستف کلمب در اواخر قرن پانزدهم میلادی جستجو برای یافتن راه های تجاری تازه ادامه یافت. فردیناند ماژلان داوطلب یافتن راه تجاری جدید برای دولت اسپانیا شد. ماژلان در سال ۱۵۲۰ میلادی از تنگه ای در جنوبی ترین نقطه قاره آمریکای جنوبی گذشت که از آن روز به بعد به نام او تنگه ماژلان نامیده شد.

ماژلان نخستین کسی بود که با هدف دور زدن کره زمین، هدایت یک ناو اکتشافی را بر عهده گرفت. او در دوران نوجوانی بر اثر یک حادثه دچار معلولیت در پا شد و تا پایان عمر از این آسیب رنج می برد و در هنگام راه رفتن می لنگید، با وجود این، هرگز دست از تلاش و اکتشاف برنداشت و نام خود را در تاریخ ماندگار کرد.
 
بتهوون
 

لودویگ بتهوون یکی از موسیقیدانان برجسته آلمان بود. در ۲۸ سالگی شنوایی او رو به نقصان گذاشت و در ۴۴ سالگی کامل ناشنوا شد. دورانی که او سمفونی شماره ۹ را می ساخت، کاملا ناشنوا بود. ساخت این سمفونی دو سال طول کشید و در زمانی که این شاهکار را روی صحنه اجرا کرد، با اشاره اطرافیان به پشت سر خود نگاه کرد، او صداها را نمی شنید اما از حرکات دست و چهره حاضران متوجه تشویق آنها شد و در این لحظه از شدت تأثر به شدت گریه کرد.

دیوید رایت


نویسنده و شاعر؛ او سال ۱۹۲۰  در ژوهانسبورگ به دنیا آمد. در هفت سالگی به تب مخملک دچار شد و به دلیل عدم درمان بموقع شنوایی خود را از دست داد. در چهارده سالگی به انگلستان مهاجرت و در مدرسه ناشنوایان ثبت نام کرد. دیوید رایت در مدرسه اوریل درس خواند و در سال ۱۹۴۲ فارغ التحصیل شد. اولین اشعار خود را در سال ۱۹۴۲ در مجله ادبی آکسفورد منتشر کرد. ا‌و به عنوان نویسنده با مجله ساندی تایمز هم همکاری داشت. رایت پس از آن به عنوان یک نویسنده مستقل به کار خود ادامه داد. سال ها در کسوت استادی دانشگاه به فعالیت پرداخت و سرانجام ۲۴ کتاب ادبی از او به به جای ماند.
 
فریدا کالو
 

ماگدالنا کارمن فریدا کالو یکی از نقاشان برجسته تاریخ هنر معاصر است. او در سال ۱۹۰۷ میلادی در مکزیک به دنیا آمد. در شش سالگی دچار بیماری فلج اطفال شد و پای راست او لاغرتر از پای چپ به نظر می رسید. کالو در سال ۱۹۲۵ در تصادف مهیب یک اتوبوس دچار شکستگی ستون فقرات شد و راه رفتن برای همیشه برای کالو به یک رویا تبدیل شد. فریدا کالو در بستر بیماری و جایی که می توانست نقطه پایان باشد، شروع به نقاشی کشیدن کرد و موفق شد. او با قلم موی خود رنج های یک دختر معلول را به تصویر کشید و به شهرت جهانی دست یافت و به نمادی از مبارزه با معلولیت تبدیل شد.
 
کریستی براون
 

نویسنده، نقاش و شاعر ایرلندی در سال ۱۹۳۲ در شهر دوبلین به دنیا آمد. او مبتلا به فلج مغزی بود و تنها می توانست پای چپ خود را حرکت دهد. او با کمک مادر خود توانست نقاشی کشیدن را بیاموزد و تصاویر زیبایی را خلق کند. کریستی سرگذشت زندگی خود را در کتاب «پای چپ من» به نگارش درآورد. وی در سال ۱۹۸۹ میلادی نیز یک درام سینمایی بر اساس کتاب او ساخته است.