دو پیشنهاد کاربردی برای کاهش تلفات سوانح رانندگی

عصر ایران - یک راننده بازنشسته که پیشتر ، راننده تاکسی در جاده بود ، تعریف می کرد که در طول سال ها رانندگی در جاده ها و اتوبان های کشور ، بارها و بارها ، شاهد تصادفات خونین بوده است و می گفت که در طول دوران کاری اش در جاده ، او و دیگر همکاران راننده اش ، مجروحان زیادی را از میان لاشه خودروهای تصادف کرده ، بیرون کشیده اند ولی بسیاری از آنان ، تا قبل از رسیدن خودروهای امدادی ، جان خود را از دست داده اند.

روز گذشته نیز فیلم مستندی از تصادفات ، در عصر ایران منتشر شد که در یکی از صحنه های دلخراش آن ، یک خودرو دچار آتش سوزی شده است و سرنشینان آن ، زنده زنده در آتش می سوزند (اینجا) و کسی نمی تواند کاری برایشان بکند ، جز یک نفر که با یک کپسول کوچک آتش نشانی به سمت خودرو می رود ولی به دلیل عدم مهارت در استفاده از کپسول و شدت آتش سوزی ، نهایتاً  از دست او هم کاری برنمی آید و سرنشینان ، جان خود را در میان انبوده مردم ، از دست می دهند.

هر چند درباره تصادفات رانندگی و علل آن ، تا کنون سخنان زیادی گفته شده و بازگویی آن ، تکرار مکررات است ، اما نظر به دو مسأله مطروحه در سطور پیشین ، می توان دو پیشنهاد زیر را مطرح کرد تا اندکی از تلفات رانندگی کاسته شود ، هر چند که باید اقدامات ریشه ای تری انجام شود.
در واقع ، دو پیشنهاد زیر ، ناظر به کاهش تصادفات نیست ، بلکه کاهش تلفات بعد از تصادف را هدف قرار داده است:

1 - واقعیت این است که اولین افرادی که بر سر مصدومان سوانح رانندگی می رسند، عمدتاً رانندگان گذری هستند که اگر انساندوستی کنند و سعی بر نجات مصدومان نمایند ، حداکثر کاری که می توانند انجام دهند ، بیرون کشیدن مصدومان از خودروهای آسیب دیده و زنگ زدن به اورژانس است چه آن که اکثر آنان، از کمک های اولیه -که می تواند نجات بخش زندگی باشد- اطلاعی ندارند.
این بی اطلاعی ، گاه به نقض غرض هم منجر شده است کما این که بعضاً خبر رسیده که حمل غیراصولی مصدوم توسط مردم ، منجر به قطع نخاع شده است.

رانندگی ، همنشینی با خطر است ؛ از این رو ، لازم است آموزش کمک های اولیه ، جزو شرایط اخذ و تمدید گواهینامه رانندگی باشد. البته این پیشنهاد ، ممکن است به مذاق کسانی که دوست دارند گواهینامه رانندگی ، سهل الوصول باشد خوش نیاید ولی حتماً مفید است و ای بسا به کار خود ایشان نیز بیاید.
در این میان ، آموزش های دوره ای کمک های اولیه به رانندگان اتوبوس ها ، کامیون ها و تاکسی های جاده ای و تأکید مکرر و مداوم بر آن ، می تواند جان بسیاری را نجات دهد زیرا این افراد ، بیش از بقیه در جاده ها حضور دارند و از نظر روانی هم آمادگی بیشتری برای کمک رسانی دارند.
همچنین تجهیز اجباری همه خودروها با اولویت خودروهای عمومی ، به جعبه کمک های اولیه ، می تواند بسیار مفید و "حیات بخش" باشد.

فراموش نکنیم 15 دقیقه اول بعد از هر سانحه ، مهم ترین و حیاتی ترین لحظه هاست و بخش عمده سرنوشت مصدوم در همان دقایق رقم می خورد.

بسیار پیش آمده است که با یک پانسمان اولیه ، با یک اقدام اولیه برای کاهش خونریزی ، با یک تنفس مصنوعی و کارهای ساده ای از این قبیل ، فرد مصدوم احیا شده و در شرایط مناسبی تحویل آمبولانس شده است و البته عکس این قضیه نیز ، بارها و بارها تکرار شده و افرادی که با یک اقدام اولیه امدادی می توانستند زنده بمانند ، اکنون در گور آرمیده اند.

2 - آتش سوزی خودروها ، هر چند به وسعت تصادفات نیست اما گاه اتفاق می افتد و صحنه های دلخراشی را به وجود می آورد. اغلب این آتش سوزی ها نیز ، در مرحله نخست ، از نقطه محدودی از خودرو آغاز می شوند و سپس کل آن را فرا می گیرند.
اگر خودروها مجهز به کپسول آتش نشانی باشند ، سرنشینان آن می توانند آتش را اطفا کنند.

همچنین اگر همه خودروها مجهز به کپسول باشند ، در مواردی که شاهد آتش گرفتن خودروی دیگر هستند ، می توان انتظار داشت که چندین راننده با کپسول های آتش نشانی متعدد به کمک بشتابند و در حد امکان به اطفاء حریق بپردازند.
لذا اجباری کردن وجود کپسول آتش نشانی در همه خودروها و نیز الزام خودروسازان و واردکنندگان خودرو به قراردادن کپسول در داخل خودرو به هنگام تحویل ، می تواند اقدامی نجاتبخش باشد.

البته واقع نگری حکم می کند هیچ کدام از ما ، منتظر الزام قانونی و این قبیل مسائل نباشیم و برای ایمنی خودمان هم که شده ، یک کپسول آتش نشانی و یک جعبه کمک های اولیه و یادگیری آن را از خودمان دریغ نکنیم.