یک کارشناس مسائل سیاسی به دلایل پاکستان برای داشتن نقش میانجی میان ایران و عربستان اشاره کرد و گفت: حرکت نخست وزیر پاکستان در سفر به تهران حرکتی درست بود مشروط به این که ایران و عربستان نسبت به این حرکت رفتار حساب‌شده‌ای را نشان دهند.
نوذر شفیعی در گفتگو با ایسنا در ارزیابی خود از سفر اخیر عمران خان نخست وزیر پاکستان به تهران اظهار کرد: تاکنون کشور‌هایی مانند عراق، پاکستان و عمان در زمینه حل مسائل ایران و عربستان تلاش کرده‌اند، اما این‌که آیا پاکستان این جایگاه را دارد که نقش میانجی‌گر را انجام دهد بستگی به اعتباری دارد که ایران و عربستان برای پاکستان قائل هستند.
وی افزود: پاکستان از وقوع درگیری میان ایران و عربستان نگران است و یکی از دلایلش هم این است که هر گونه درگیری می‌تواند بر امنیت انرژی پاکستان تاثیر بگذارد. در واقع ۹۰ درصد انرژی پاکستان از حوزه خلیج فارس تامین می‌شود. علاوه بر این هر گونه در گیری می‌تواند بر روی نیروی کار پاکستان که منبع در آمدی برای کشورشان هستند هم اثرگذار بوده و حتی در ایجاد درگیری‌های فرقه‌ای نیز موثر باشد.
این کارشناس مسائل سیاسی همچنین با اشاره به دلایل پاکستان برای کاهش تنش میان ایران و عربستان گفت: پاکستان با حل اختلافات ایران و عربستان می‌تواند دو کشور اسلامی قدرتمند را در منازعه با هند پشت سرش داشته باشد. البته این کشور‌ها به خوبی می‌دانند در صورت افزایش تنش، وقوع درگیری میان ایران و عربستان بسیار ویران کننده خواهد بود به خصوص برای عربستان. شاید این مساله یکی از دلایل هر سه کشور ایران، پاکستان و عربستان برای رغبت به حل مساله باشد.
شفیعی با بیان این‌که به نظر می‌رسد سفر عمران خان به تهران موفق بوده است، اما باید دید در ریاض چه اتفاقی می‌افتد، اظهار داشت: قبل از هر مذاکره‌ای معمولا پیش مذاکره‌ای رخ می‌دهد لذا اگر علائق دلگرم کننده‌ای برای عمران خان نبود شاید برنامه میانجی‌گری برای ایران و عربستان را دنبال نمی‌کرد.
این استاد دانشگاه افزود: بنابراین حرکت عمران خان نخست وزیر پاکستان یک حرکت در مسیر درست است مشروط به این که ایران و عربستان نسبت به این حرکت رفتار حساب شده‌ای را نشان دهند یعنی هر کدام از این دو کشور ممکن است نسبت به میانجی‌گری عمران خان به ویژه اگر ابتکار عمل شخصی از سوی او وجود داشته باشد، تامل کنند و به یک ادراک درست و سودمندی درباره این حرکت دست یابند.
وی در پایان تاکید کرد: کشور‌ها باید در نظر داشته باشند که فرصت‌های جنگ زیاد است، اما فرصت صلح اندک و تمام کشور‌ها باید تلاش خود را برای دستیابی به صلح به کار ببرند.